Τετάρτη 6 Ιουλίου 2016
Διένεξη για τη Βίβλο !
΄Εχω δηλώσει κατα το παρελθόν ότι είμαι υπέρ της καθολικής καταλαγής ,καθ΄ότι το αντίθετο μερικές φορές τείνει να γίνει αποδεκτό.
Πάντα επικαλούμε τη μαρτυρία της Αγίας Γραφής ,για την απόρριψη αιρετικών τάσεων που υπάρχουν εντός των δύο δογμάτων της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας και της Ρωμαιοκαθολικής.
Μερικά παραδείγματα είναι η προσπάθεια των Θεολόγων Μπρούννερ και Εμπελινγκ ν΄απορρίψουν τη διδασκαλία του Καρόλου Μπάρτ ,για την καθολική ακαταλαγή ως θεωρησιακή θεολογία,επικαλέσθηκαν τη μαρτυρία και αυτοί της Αγίας Γραφής.......
Με αυτόν τον τρόπο επιχειρηματολογούν οι Ευαγγελιστές Λουθηρανοί ,ακόμη και φονταμενταλιστές του άλλου άκρου της διαμαρτύρησης,δια της sola scriptura επιχειρηματολογίας .
Ο όρος αποκατάστασις πάντων εμφανίζεται μόνο στο Πραξεις 3:21 και εκεί χαρακτηρίζει το χρόνο που θα επεληθευθούν όλα εκείνα που διακήρυξε ο Θεός από την αρχή του κόσμου μέσω των προφητών βέβαια..Μάλιστα δε εδώ τίθεται το ζ΄τημα της εκπλήρωσης των επαγγελιών του Θεού αλλά σε καμμιά περίπτωση το ζήτημα της καταλλαγής ( δηλ.της συμφιλίωσης των πάντων ).
Στο νόημα του όρου ανταποκρίνονται πολύ περισσότερο τα εδάφια Εφ,1,10 και Κολ 1,20 ..
Συμφώνως με την κοσμική χριστολογία της Πρός Εφεσίους και Κολοσσαείς ,θα σωθούν και θα συμφιλιωθούν με τον Χριστό,όχι μόνο οι άνθρωποι και όλα τα γηϊνα πλάσματα αλλά και οι άγγελοι και δή οι ανυπάκουοι άγγελοι και μόνο καθ΄ότι οι άλλοι δεν τα χρειάζονται αυτά.
Κατα συνέπειαν όλα αυτά τα πλάσματα λοιπόν συμφιλιώνονται μέσω Χριστού με τον Θεόν,ενώνονται και τελειουνται κάτω απο την κεφαλή τους που είναι ο Χριστός που είναι η σοφία και δη προσωποποιημένη της κτίσεως.
Αυτό που υπονοείται σε αυτά τα χωρία είναι η επαναφορά όλων των πραγμάτων,η επιστροφή του σύμπαντοςστη μορφή εκείνη που ο Ειρηναίος ονόμασε ,... capitulatio mundi.
Ακόμη και ο χριστολογικός 'υμνος του Φιλ.2 τελείωνει με το όραμα του ειρηνευμένου,λυτρωμένου και δεδοξασμένου σύμπαντος : ίνα εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων και πάσα γλώσσα εξομολογήσαι ότι ο κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού πατρός ( Φιλ2,10-11 )
Οταν ο Χριστός γίνεται Παντοκράτωρ τίποτα δεν μπορεί να διαφύγει από την εξουσία Του,όλοι δε οι εχθροί υποτάσονται κάτω από τα πόδια του. ( 1 Κορθ 15,28),για να παραδώσει την τελειωθείσα βασιλεία του στο Θεό για να μπορέσει αυτός να είναι "τα πάντα εν πάσιν " (1 Κορ 15 ).
Αυτό που είναι σημαντικό και χρήζει προσοχής είναι η αναφορά του Απ.Μάρκου ( βλ. Μκ9,25) στη γένεεα που αντιστοιχεί άραγε με το Μκ.9,48 για το άσβεστον Πύρ.
Σύμφωνα με τον Λουκά στο Κεφ.16,ο πλούσιος άνθρωπος καταλήγει στον τόπο των βασάνων και της οδύνης και ο πτωχός στην αγκαλιά του Αβραάμ.
Ας μείνουμε λίγο εδώ.Ο Ιωάννης ταυτίζει τη πίστη με την αιώνια ζωή και την απιστία με την καταδίκη και τίλέγει : ο πιστεύων είς τον θιόν έχει ζωή αιώνιαν,ο δε απειθών τω θιώ ούκ όψεται ζωήν,αλλά η οργή του θεού μένει επ΄αυτόν ( 3,16).Στην απώλεια αναφέρεται και ο Απ.Παύλος στα Φιλ 3,19 1Κορ 1,18 2Κορ 2,15 και αλλού.Αυτό που βλέπουμε είναι ότι και ο Παύλος και ο Ιωάννης μιλούν για την απώλεια μόνο στον ενεστώτα και ποτέ στον μέλλοντα.
Στην παρούσα εποχή υπάρχει ένας παραλογισμός μια δυιδικής συσχέτισης.Λέγονται τόσα εξ'άμβωνος και δεν εφαρμόζεται τίποτα στη ζωή και τούτο το άσβεστον πύρ τείνει να σβύσει,μηδενίζοντας καθε ελπίδα για σωτηρία.Τη στιγμή που δυνάστης επιζητεί μια καταστροφή αυτής της σθεναράς πίστης ,ομάδες πιστών μιλούν οικουμενικά λές και δεν τους ενώνει τίποτα.Για παράδειγμα :Ο καταστατικός χάρτης του Χριστιανού είναι εν αρχή τον Ιερό Ευαγγέλιο του Χριστού .Κάθε ,στο οικουμενικό προσερχόμενος χριστιανός ,διαμαρτυρόμενος ,ορθόδοξος καθολικός κλπ.τι παρπάνω έχει να πεί εκτός από την άρνηση του Ευαγγελίου ?Οι οικουμενικές κινήσεις είναι συμπόσια ,για να είναι .Τι είναι αυτό που διχάζει από το να ενώνει ?Μήπως όλοι αυτοί στα δόγματά και ομολογίες τους έχουν και τηρουν άλλο Ευαγγέλιο?Ο δεσμός των χριστιανών ( με Χριστό ) έιναι εν Ευαγγελίω άρρηκτος.Επομένως πώς οικουμενικά είναι δυνατόν να ενώσεις όταν δεν έχεις εν Χριστώ χωρισθείς.Τι μένει λοιπόν.Μένουν οι διαβολικές τάσεις εξουσίας ,χρήματος και χρυσού και η επικράτηση ενός πάνω στον άλλον.Μελετώντας τις Αποστολικές Επιστολές των Παπών παρατηρούμε ότι σε όλες πάμπολες φορές γίνεται μνεία εδαφίων του Ευαγγελίου.Το ερώτημα είναι άν οι γράφοντες τις πιστεύουν .Δυστυχώς και δεν τις πιστεύουν και δεν τις εφαρμόζουν ,απενανίας επεζητούν από το αδαές ποίμνιο να τις εφαρμόσει επ΄ωφελεία εν αρχή του δομήματος της Εκκλησίας.Τέτοιες Πελαγιστικές αναφορές συναντούμε σε πολλά συγγράματτα πολλών συγγραφέων από την Ανατολή μέχρι τη Δύση και είναι στικτές και πλήρεις φαμφαρονισμού πομπώδεις και πολλάκις δυσνόητες ιδιαίτερα στην Ανατολική Εκκλησία ,που αρρέσκεται να λέγεται και Ορθόδοξη.Συναντούμε συχνάκις το παράλλογον όπου απαιτούν οι των Εκκλησιών κύρηκες πώς :πώς ο μεταϊστορικός άνθρωπος ( πιστός ) καλείται να λειτουργεί όπως ο προϊστορικός και τούτο καλείται ορθοπραξία -ορθοδοξία κλπ.
Δηλ.μέσα στις ομολογίες αυτές ,εννοώ τις κύριες συναντάς όντα χωρίς μνήμη και γενώντας δυστυχώς μια απουσία μέλλοντος και ανιστορικότητα και τότε ,...ιδού η επανακάλυψη της "άγριας σκέψης "που την συναντάς σε διαλόγους και κριτικές ανέμεσα στις αναφερόμενες χριστιανικές ομολογίες και δόγματα.Μελετώντας το σύγγραμμα του C.Levi-Strauss "΄Αγρια σκέψη Εκδ.Παπαζήσης Αθηνα 1977 ,σ7υναντούμε αυτό που λέγεται άχρονες σταθερές δηλ.μια αντίληψη της ανθρώπινης υποκειμενικότητας σε βήματα και άλματα.Με λίγα λόγια ο Στρώς καταλήγει πώς :ο άνθρωπος δεν ζεί τη ζωή του αλλά αντιθέτα η ζωή ζεί μέσα του.
Επομένως πέρα απο οικουμενισμούς ,κριτικές ,ουρλιχτα και κατάρες ,υπάρχει η χαρά πάντα στο ανοιχτό πλήρωμα του Θεού απο το οποίον δενλαμβάνουμε "χάριν αντι χάριτος " μονον αλλά ζωή αντι ζωής δηλ της εορταστικής μεταμορφωμένης από τον Θεό ζωής.Και οι πιστοί κατέχουν άραγε αυτή τη τη χαρά μόνο για τον ευατόν τους,μέσα σε ένα κόσμο εχθρικό?Οχι απόλυτα Οχι.Οι πιστοί βιώνουν τη χαρά και το δώρο της Ανάστασης,αυτό το δώρο που μεταμορφώνει τον κόσμο και γιατί όχι τους κληρικούς?
Τέλος η γιορτή της αιώνιας χαράς προετοιμάζεται από το πλήρωμα του Θεού και από τον αίνο όλων των πλασμάτων !
Sancti tui,quaesumus Domine
+Γεώργιος ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Αρχιεπίσκοπος
Πάντα επικαλούμε τη μαρτυρία της Αγίας Γραφής ,για την απόρριψη αιρετικών τάσεων που υπάρχουν εντός των δύο δογμάτων της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας και της Ρωμαιοκαθολικής.
Μερικά παραδείγματα είναι η προσπάθεια των Θεολόγων Μπρούννερ και Εμπελινγκ ν΄απορρίψουν τη διδασκαλία του Καρόλου Μπάρτ ,για την καθολική ακαταλαγή ως θεωρησιακή θεολογία,επικαλέσθηκαν τη μαρτυρία και αυτοί της Αγίας Γραφής.......
Με αυτόν τον τρόπο επιχειρηματολογούν οι Ευαγγελιστές Λουθηρανοί ,ακόμη και φονταμενταλιστές του άλλου άκρου της διαμαρτύρησης,δια της sola scriptura επιχειρηματολογίας .
Ο όρος αποκατάστασις πάντων εμφανίζεται μόνο στο Πραξεις 3:21 και εκεί χαρακτηρίζει το χρόνο που θα επεληθευθούν όλα εκείνα που διακήρυξε ο Θεός από την αρχή του κόσμου μέσω των προφητών βέβαια..Μάλιστα δε εδώ τίθεται το ζ΄τημα της εκπλήρωσης των επαγγελιών του Θεού αλλά σε καμμιά περίπτωση το ζήτημα της καταλλαγής ( δηλ.της συμφιλίωσης των πάντων ).
Στο νόημα του όρου ανταποκρίνονται πολύ περισσότερο τα εδάφια Εφ,1,10 και Κολ 1,20 ..
Συμφώνως με την κοσμική χριστολογία της Πρός Εφεσίους και Κολοσσαείς ,θα σωθούν και θα συμφιλιωθούν με τον Χριστό,όχι μόνο οι άνθρωποι και όλα τα γηϊνα πλάσματα αλλά και οι άγγελοι και δή οι ανυπάκουοι άγγελοι και μόνο καθ΄ότι οι άλλοι δεν τα χρειάζονται αυτά.
Κατα συνέπειαν όλα αυτά τα πλάσματα λοιπόν συμφιλιώνονται μέσω Χριστού με τον Θεόν,ενώνονται και τελειουνται κάτω απο την κεφαλή τους που είναι ο Χριστός που είναι η σοφία και δη προσωποποιημένη της κτίσεως.
Αυτό που υπονοείται σε αυτά τα χωρία είναι η επαναφορά όλων των πραγμάτων,η επιστροφή του σύμπαντοςστη μορφή εκείνη που ο Ειρηναίος ονόμασε ,... capitulatio mundi.
Ακόμη και ο χριστολογικός 'υμνος του Φιλ.2 τελείωνει με το όραμα του ειρηνευμένου,λυτρωμένου και δεδοξασμένου σύμπαντος : ίνα εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων και πάσα γλώσσα εξομολογήσαι ότι ο κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού πατρός ( Φιλ2,10-11 )
Οταν ο Χριστός γίνεται Παντοκράτωρ τίποτα δεν μπορεί να διαφύγει από την εξουσία Του,όλοι δε οι εχθροί υποτάσονται κάτω από τα πόδια του. ( 1 Κορθ 15,28),για να παραδώσει την τελειωθείσα βασιλεία του στο Θεό για να μπορέσει αυτός να είναι "τα πάντα εν πάσιν " (1 Κορ 15 ).
Αυτό που είναι σημαντικό και χρήζει προσοχής είναι η αναφορά του Απ.Μάρκου ( βλ. Μκ9,25) στη γένεεα που αντιστοιχεί άραγε με το Μκ.9,48 για το άσβεστον Πύρ.
Σύμφωνα με τον Λουκά στο Κεφ.16,ο πλούσιος άνθρωπος καταλήγει στον τόπο των βασάνων και της οδύνης και ο πτωχός στην αγκαλιά του Αβραάμ.
Ας μείνουμε λίγο εδώ.Ο Ιωάννης ταυτίζει τη πίστη με την αιώνια ζωή και την απιστία με την καταδίκη και τίλέγει : ο πιστεύων είς τον θιόν έχει ζωή αιώνιαν,ο δε απειθών τω θιώ ούκ όψεται ζωήν,αλλά η οργή του θεού μένει επ΄αυτόν ( 3,16).Στην απώλεια αναφέρεται και ο Απ.Παύλος στα Φιλ 3,19 1Κορ 1,18 2Κορ 2,15 και αλλού.Αυτό που βλέπουμε είναι ότι και ο Παύλος και ο Ιωάννης μιλούν για την απώλεια μόνο στον ενεστώτα και ποτέ στον μέλλοντα.
Στην παρούσα εποχή υπάρχει ένας παραλογισμός μια δυιδικής συσχέτισης.Λέγονται τόσα εξ'άμβωνος και δεν εφαρμόζεται τίποτα στη ζωή και τούτο το άσβεστον πύρ τείνει να σβύσει,μηδενίζοντας καθε ελπίδα για σωτηρία.Τη στιγμή που δυνάστης επιζητεί μια καταστροφή αυτής της σθεναράς πίστης ,ομάδες πιστών μιλούν οικουμενικά λές και δεν τους ενώνει τίποτα.Για παράδειγμα :Ο καταστατικός χάρτης του Χριστιανού είναι εν αρχή τον Ιερό Ευαγγέλιο του Χριστού .Κάθε ,στο οικουμενικό προσερχόμενος χριστιανός ,διαμαρτυρόμενος ,ορθόδοξος καθολικός κλπ.τι παρπάνω έχει να πεί εκτός από την άρνηση του Ευαγγελίου ?Οι οικουμενικές κινήσεις είναι συμπόσια ,για να είναι .Τι είναι αυτό που διχάζει από το να ενώνει ?Μήπως όλοι αυτοί στα δόγματά και ομολογίες τους έχουν και τηρουν άλλο Ευαγγέλιο?Ο δεσμός των χριστιανών ( με Χριστό ) έιναι εν Ευαγγελίω άρρηκτος.Επομένως πώς οικουμενικά είναι δυνατόν να ενώσεις όταν δεν έχεις εν Χριστώ χωρισθείς.Τι μένει λοιπόν.Μένουν οι διαβολικές τάσεις εξουσίας ,χρήματος και χρυσού και η επικράτηση ενός πάνω στον άλλον.Μελετώντας τις Αποστολικές Επιστολές των Παπών παρατηρούμε ότι σε όλες πάμπολες φορές γίνεται μνεία εδαφίων του Ευαγγελίου.Το ερώτημα είναι άν οι γράφοντες τις πιστεύουν .Δυστυχώς και δεν τις πιστεύουν και δεν τις εφαρμόζουν ,απενανίας επεζητούν από το αδαές ποίμνιο να τις εφαρμόσει επ΄ωφελεία εν αρχή του δομήματος της Εκκλησίας.Τέτοιες Πελαγιστικές αναφορές συναντούμε σε πολλά συγγράματτα πολλών συγγραφέων από την Ανατολή μέχρι τη Δύση και είναι στικτές και πλήρεις φαμφαρονισμού πομπώδεις και πολλάκις δυσνόητες ιδιαίτερα στην Ανατολική Εκκλησία ,που αρρέσκεται να λέγεται και Ορθόδοξη.Συναντούμε συχνάκις το παράλλογον όπου απαιτούν οι των Εκκλησιών κύρηκες πώς :πώς ο μεταϊστορικός άνθρωπος ( πιστός ) καλείται να λειτουργεί όπως ο προϊστορικός και τούτο καλείται ορθοπραξία -ορθοδοξία κλπ.
Δηλ.μέσα στις ομολογίες αυτές ,εννοώ τις κύριες συναντάς όντα χωρίς μνήμη και γενώντας δυστυχώς μια απουσία μέλλοντος και ανιστορικότητα και τότε ,...ιδού η επανακάλυψη της "άγριας σκέψης "που την συναντάς σε διαλόγους και κριτικές ανέμεσα στις αναφερόμενες χριστιανικές ομολογίες και δόγματα.Μελετώντας το σύγγραμμα του C.Levi-Strauss "΄Αγρια σκέψη Εκδ.Παπαζήσης Αθηνα 1977 ,σ7υναντούμε αυτό που λέγεται άχρονες σταθερές δηλ.μια αντίληψη της ανθρώπινης υποκειμενικότητας σε βήματα και άλματα.Με λίγα λόγια ο Στρώς καταλήγει πώς :ο άνθρωπος δεν ζεί τη ζωή του αλλά αντιθέτα η ζωή ζεί μέσα του.
Επομένως πέρα απο οικουμενισμούς ,κριτικές ,ουρλιχτα και κατάρες ,υπάρχει η χαρά πάντα στο ανοιχτό πλήρωμα του Θεού απο το οποίον δενλαμβάνουμε "χάριν αντι χάριτος " μονον αλλά ζωή αντι ζωής δηλ της εορταστικής μεταμορφωμένης από τον Θεό ζωής.Και οι πιστοί κατέχουν άραγε αυτή τη τη χαρά μόνο για τον ευατόν τους,μέσα σε ένα κόσμο εχθρικό?Οχι απόλυτα Οχι.Οι πιστοί βιώνουν τη χαρά και το δώρο της Ανάστασης,αυτό το δώρο που μεταμορφώνει τον κόσμο και γιατί όχι τους κληρικούς?
Τέλος η γιορτή της αιώνιας χαράς προετοιμάζεται από το πλήρωμα του Θεού και από τον αίνο όλων των πλασμάτων !
Sancti tui,quaesumus Domine
+Γεώργιος ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Αρχιεπίσκοπος
Κυριακή 3 Ιουλίου 2016
Τα βλέπεις ΄Αγιε Πατέρα Φραγκίσκε ?
Για μια ακόμη φορά οι Μουσουλμάνοι φίλοι του Αγίου Πατρός Φραγκίσκου και των λοιπών Συνοδικών,προβαίνουν σε παραβιάσεις ενάντια των Ορθοδόξων Χριστιανών και αυτή τη φορά από τους Τούρκους,που ενώ έχουν ένα σκασμό τζαμιά στην Κων/λη εν τούτοις οι κληρικοί τους ,καλούν σε προσευχή μέσα από τον ιστορικό για την Χριστιανωσύνη Ναό της Αγίας Σοφίας.
Ως πότε ΄Αγιε Πατέρα θα εθελοτυφλείς ?
Επιτέλους κοίταξε και λίγο τους Χριστιανούς !
Ως πότε ΄Αγιε Πατέρα θα εθελοτυφλείς ?
Επιτέλους κοίταξε και λίγο τους Χριστιανούς !
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)