Η μεγαλωσύνη της Α.Α του Πάπα Φραγκίσκου

Ακόμη μια θεάρρεστη και εθνικά υπέροχη πράξη του Ποντίφηκος ήρθε για μια ακόμη φορά να δείξει την μεγαλωσύνη του.Και τώρα επιστρέφοντας αρχαία πράγματα που κατα το παρελθόν είτε εκλάπησαν είτε επουλήθησαν..Τούτη η πράξη είναι μια γερή γροθιά στο στομάχι μερικών ψευτο-εθνικιστών της υπερ-ορθόδοξης πλευράς δήθεν,αλλά και τον Αγγλων κλεπτών των αγαλμάτων και συναφών κλαπέντων εκ του Παρθενώνος. Δυστυχώς στην πατρίδα μας υπάρχουν και οι αλόγιστοι και δή κληρικοί εντός του Ορθόδοξου ιερατείου καλούμενοι ως συντηρητική πλευρά και η αιρετική πλευρά του πατρώου ημερολογίου,που συχνά προβαίνουν σε αθλιότητες και άσχημες πράξεις ενάντιον της ΑΑ Πάπα Φραγκίσκου. Δεν είναι δυνατόν να ασχοληθείς στα σοβαρά με αυτούς.Μια παρτίδα αυτών υφίσταται και στην Αθωνική Πολιτεία που καθιστούν τον ΄Αγιον ΄Ορος απλώς Ορος. Βέβαια ομολογούμε πώς και στην πλευρά του Καθολικισμού υφίστανται τέτοιες ομάδες που ντροπιάζουν την χριστιανική πίστη. Η Εκκλησία υπέστη τρομερά πλήγματα εκ των έσω δυστυχώς.Σε όλη την οικουμένη βοά ,το έγκλημα της παιδοφιλίας εκ μέρων ιερέων και συγκαλυπτούντων ιεραρχών.Διαδικασίες με οικονομικές ατασθαλίες,καισαροπαπισμός,διαφθορά κλπ. Μέσα σε αυτό το χάος υπάρχουν μερικές άγιες υπάρξεις ένθεν και ένθεν,που ανθίστανται.Υπάρχουν φωνές αντίδρασης. Ευτυχώς στον Ελλαδικό χώρο δεν 'εχουμε τέτοιες σοβαρές παρεκτροπές.Μερικές χαζομάρες από ελάχίστους που σήμερα έχουν παρέλθει από την εκκλησιαστική ζωή.Ευτυχώς και μερικοί γραφικοί εκ μέρους της ορθοδοξίας ,που μιλούν χωρίς να σκέπτονται. Αρκεί κανέις να δεί την συλλογή της traditio.org, και θα ανιληφθεί την υπέρμετρη απελεύθερωση εκ μέρων κάποιων κληρικών της Κ.Ε,που διερμήνευσαν εσφαλμένα της διατάξεις της Βας Βατικάνειας Συνόδου.Τα ίδια είχαν συμβεί με τους αντιστοίχουν ,εκ της Αης Βατικάνειας Συνόδου.Βέβαια η ΚΕ έχει τον ιδεατισμό της αυτοκριτικής και προβαίνει σε Συνόδους και αλλάζει πολλά ευθυγραμμιζόμενη με τα καλέσματα της νέας εποχής.Μακάρι να μπορούσε και η αδελφή Ανατολική Εκκλησία. Ποιός ξαίρει κάποια μέρα ,του Θεού ίσως η αγιότητα να επιστρέψει στην Εκκλησία Του όποια και αν είναι αυτή. Ας προσευχηθούμε για αυτό

να λέμε πάντα την αλήθεια

Το έχουμε πεί πολλές φορές πώς η αγγαλιά του Χριστού είναι ανοικτή σε όλους ,εξ΄αλλου ο πρώτος χριστιανός ήταν ο ληστής που συν -σταυρώθηκε με τον Χριστό.Επομένως οιανδήποτε πολιτική τοποθέτηση,υπέράσπιση κάποιας ιδεολογίας ,η κομματικής γραμμής είναι απαράδεκτη στον χώρο μας.Αυτό δεν σημαίνει πώς τόσα και τόσα εγκλήματα σε βάρος κληρικών ,απλού λαού εκ μέρους μιας πολιτικής μερίδας,π.χ ΚΚ,διαφόρων χωρών πρέπει να γίνουν αποδεκτά.Για παράδειγμα ,ο κομμουνιστής Εμβέρ Χότζα και η φατρία του όχι μόνο διώξε ,τον κάθε θρησκευόμενο αλλά όλους τους τόπους λατρείας τους έκανε αποθήκες ,εργαστήρία ακόμη και σταύλους.Η αθεϊα,δεν πρέπει να ίσταται ανίθετη με την πίστη.Για παράδειγμα ,ο Βουδιστικός χώρος είναι μια αθειστίκή παρέκκλιση,όμως σαν θρησκεία είναι σεβαστή και πολλές φορές ο κάθε Πάπας καλέι εκπροσώπους στην Ασσίζη για συμπροσευχές για την ειρήνη.Αυτό που εφάρμοσαν τα διάφορα ΚΚ ήταν μια φρίκη ,μια αιμοσταγής συμπεριφορά δυστυχώς. Επομένως οι υλιστικές θεωρίες μέσα από ένα κομμουνιστικό προφίλ,έχουν να ζηλέψουν πολλά από την ανθρώπινη διδασκαλία του Χριστού.Ποτέ ο Χριστός δεν δίδαξε την βία ,τον τρόμο ,τις σφαγές τα βασανιστήρια κλπ.Εν αντιθέσει αυτό το έπραξαν οι διάφοροι εκπρόσωποι των Κ.Κ εκέι που αιμοσταγώς κυβέρνησαν. Τώρα γιατί μισούν τον Χριστό?Είναι διότι ο Χριστός σβύνει με μιας την ύπαρξη τους ,και την φιλοσοφία τους. Επίσης αρκεί να δείτε του αβράκωτους μερικών κομμάτων και δή της δήθεν αριστεράς ,όταν προσέρχονται για να ορκισθούν.Σου προκαλέι σοκ και δέος αυτό το θεαμα.φανταστείτε πώς πολλοί εξ 'αυτών επειδή απεχθάνονται τον χριστιανικό όρκο,ορκίζονται στην "συνε'ίδηση τους ",το ερώτημα είναι : έχουν συνείδηση άραγε ?

αυτά γίνονται σε ευνομούμενες πολιτείες ,εδώ δυστυχώς ......

Όταν ένα άτομο κλείνει τα 65 του στο Βέλγιο, το Τμήμα Συντάξεων του στέλνει μήνυμα λέγοντας: ''Έχεις γίνει συνταξιούχος και πρέπει να μας στείλεις τον αριθμό τραπεζικού λογαριασμού σου για να πάρεις τον μηνιαίο μισθό σου. " - "Και αν έχετε πρόβλημα, καλέστε μας σε αυτόν τον αριθμό για να κανονίσουμε μια συνέντευξη. " Και υπάρχουν προνόμια σε αυτό: _ Μείωση ενοικίου σπιτιού ή διαμερίσματος _ και υπάρχει μηνιαία υποστήριξη προς ενοικίαση _ Έχετε δικαίωμα να ζητήσετε στέγαση από την κοινωνική ασφάλιση σε ονομαστική τιμή _ Μείωση του ηλεκτρισμού _ Μείωση στις μετακινήσεις _ Ημι-δωρεάν εγγύηση υγείας _ Ο οδοντίατρος είναι ημι-ελεύθερος, και αν δεν πάτε πίσω στον οδοντίατρο μέσα σε ένα χρόνο, θα φάτε οικονομικό πρόστιμο. Σημείωση: Το Βέλγιο είναι μια χώρα στην οποία δεν υπάρχει πετρέλαιο ή ορυκτά, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που δεν κλέβουν.

η χαλαρωτική μουσική και η μουσική διαλογισμού βασίζεται στο φαινόμενο συγχρονισμού των εγκεφαλικών κυμάτων. Ο εγκέφαλός μας τείνει να συγχρονίζεται με εξωτερική διέγερση, συμπεριλαμβανομένων ακουστικών, οπτικών, απτικών ή ηλεκτρομαγνητικών ερεθισμάτων. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος περιέχει κατά μέσο όρο 86 δισεκατομμύρια νευρώνες που επικοινωνούν μαζί για να σχηματίσουν τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά μας. Όταν οι νευρώνες μας επικοινωνούν μαζί, παράγει έναν συγχρονισμένο ηλεκτρικό παλμό γνωστό ως εγκεφαλικό κύμα. Τα εγκεφαλικά μας κύματα μπορούν να συγχρονιστούν με εξωτερικά ερεθίσματα. Με αυτή τη μέθοδο, μπορούμε να διεγείρουμε τον εγκέφαλό μας με τρόπους που θα μπορούσαν να επηρεάσουν θετικά την ψυχολογία και τη φυσιολογία μας.Πράγματι έχουμε πολλές περιπτώσεις σε πολλές θρησκείες όπως ο Βουδισμός -Ζεν-κλπ.

Δεν θα γυρίσουν ποτέ στην κοινωνία

«Δεν θα γυρίσουν ποτέ στην κοινωνία»: H φυλακή-φρούριο του Ελ Σαλβαδόρ Έντονες επικρίσεις έχουν προκαλέσει το τελευταίο 24ωρο οι εικόνες από τη μεταγωγή ακόμα 2.000 κρατουμένων στη μεγαλύτερη φυλακή της Αμερικής που οικοδομήθηκε στο Ελ Σαλβαδόρ, στο πλαίσιο του πολέμου που έχει κηρύξει ο πρόεδρος της χώρας κατά του εγκλήματος και των συμμοριών. Ο Ναγίμπ Μπουκέλε, που μοιράστηκε ο ίδιος με περηφάνια τα πλάνα από το Κέντρο Εγκλεισμού της Τρομοκρατίας (Centro de Confinamiento del Terrorismo, CECOT) στην Τεκολούκα - 74 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πρωτεύουσας Σαν Σαλβαδόρ - απάντησε με ειρωνικό τόνο στα δημοσιεύματα που σχολιάζουν τη γύμνια και τη μεταχείριση των νέων κρατουμένων της αμφιλεγόμενης φυλακής. «Γυμνόστηθοι; Παραπονιούνται που οι κακοί δικτάκτορες δεν φόρεσαν σμόκιν στους κρατουμένους; Ξυπόλυτοι; Αυτή τη στιγμή παίρνουμε λεφτά από το κονδύλι για τα παιδικά νοσοκομεία για να τους αγοράσουμε παπούτσια! Ποια μάρκα προτιμάτε;» έγραψε ο Μπουκέλε σχολιάζοντας δημοσιεύμα της El Pais που επέκρινε τις συνθήκες μεταγωγής των 2000 ανδρών στη φυλακή-φρούριο.

Να παραδειγματηθείτε κύριοι της Βουλής

Η εγκληματικότητα ,η παραβατικότητα,η διαστροφή οι κλοπές και η βία έχουν διαλύσει την συμερηνή μας κοινωνία.Και οι εκάστοτε Κυβερνήσεις λένε αλλά δεν κάνουν ουσιαστικά τίποτα με αποτ΄λεσμα να την πληρώνει ο αθώος κοσμάκης της βασανισμένης πατρίδος μας . Την λύση ριζικά την έδωσε ο υπέροχος Πρόεδρος του Ελ Σαλβαντόρ ,όπου εξαφάνισε τα παραπάνω με την ισόβια ,εννοούμε για όλη τη ζωή ,μέσε σε σκληρές φυλακές όλων αυτών των καθαρμάτων.Ολοι του; σιδεροδέσμιοι και γυμνοί από την μέση και πάνω.και δεν πρόκειται να δούν ΠΟΤΕ την κοινωνία και αυτοί ξεπερνούν τους 2000 . Λοιπόν δύσκολο είναι κύριε Μητσοτάκη να το κάνεις αυτό.ξαίρεις πόσο ανέβηκε η δημοτικότητα του προέδρου του Ελ Σαλβαντόρ πάρα πολύ. Να λοιπόν η λύση .Μην συμμαχείτε με τους κακοποιούς.

πρέπει να το παραδεχθούμε τελικά

Πάντα η Αγία ΄Εδρα παρουσίαζε κάτι από τα ίδια .Ο κάθε εκλεγμένος Πάπας έκανε αυτά που έκανε ο προηγούμενος κ.ο.κ.Η τελευταία εκλογή ενός Πάπα ,του Φραγκίσκου ,μέλος της Ιησουϊτικής Κοινότητας έφερε κάτι το διαφορετικό. Φανατικός οπαδός του ορθού δρόμου της χριστιανικής πίστης που εκφράζεται με πράξεις καθαρές ενός υπέροχο μινοριτισμού της ζωής.Οπαδός της απλότητας ,ακροατής των σοβαρών κοινωνικών μηνυμάτων ,ενθερμος οπαδός της ειρήνης και κάθε καλού.Οι φτωχοί είναι μέσα στις προτεραιότητες του,και η νέα γεννιά τον αποδέχεται και τον ακολουθεί ,στίς σκέψεις και πράξεις του.Με λίγα λόγια είναι επιτέλους το καλό παράδειγμα σε μια Εκκλησία της υπερβολής των λαθών των εγκλημάτων και των φοβερών διαστροφών.Ξέφυγε η Κ.Ε από τον δρόμο του Θεού πήρε άλλον δρόμο,φρικτή ιστορία ,αμφισβητούμενο παρόν,και έρχεται ο διάδοχος του Απ.Πέτρου,να ισιώσει τις στρεβλώσεις και τα κακα κείμενα. Και σήμερα που η οικουμένη ,τρέμει και πάλι με τα καπιταλιστική θηρία της Αποκάλυψης ,τα χρηματηστηριακά γουρούνια να σπέρνουν τον τρόμο με κάποιες Τράπεζες να πέφτουν έξω και το νόμησμα της Ευρώπης να χάνει και πάλι εναντι το καταραμένου δολλαρίου.Τα είπαμε αυτά πολλές φορές και τα ξαναλέμε και ουαί και αλλοίμονο τι θα συμβεί,ελπίζω να μην συρθουμε και πάλι στα δήθεν μνημόνια με εκείνους τους κερατάδες να μας κουνούν το δάκτυλο και εκείνον το σιχαμένο το Σόιμπλε ,να μας κριτικάρει. Σήμερα η χριστιανική πίστη περνά από τα χέρια διαφόρων Εκκλησιών και εμείς θα μιλάμε για την Κ.Ε.Είναι φυσικό πώς οι πρίγκηπες του Βατικανού ,θα κατεβάσουν τα μούτρα τους ,σε αντίθεση με τις νεωτεριστικές θέσεις του Παπα Φραγκίσκου,ήδη καποιοι σαχλοί εκ Γερμανίας ,ορμούν ήδη στον Πάπα με τις φασιστικές θέσεις τους.Μιλούν για τον τέως γραμματέα του Πάπα Βενέδικτου . Βέβαια μια και είναι συντηρητικοί αυτοί και αποδέχονται την υπερβολή :ΑΛΑΘΗΤΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑ,τότε να θεωρήσουν αλάθητες τις απόψεις του να τις αποδεχθούν και να σκάσουν.Την απλούστατη θεολογικά Θρησκεία ,τον Χριστιανισμό ,μύριοι την τεμάχισαν και την έκαναν στα μέτρα τους .και όλοι θεωρούν το εαυτό τους αυθεντία και αποκατεστημένη εκ των αμαρτιών εκπεσούσης Εκκλησίας . Και ο καθένας παίρνει ένα αντίγραφο της Καινής Διαθήκης και κάτι ανιαρά θεολογικά -προσυληστικά τσιτατα και ξαμολιούνταισ στις πλατείες ,και χτυπούν και κουδούνια αναζητώντας την λεία τους.Από την άλλη μεριά οι Δημόσιοι υπάλληλοι της Εκκλησίας ,αντιδρούν με ύπουλα και αισχρά μέσα ενάντια σε αυτούς .Κατα τα άλλα είναι όλοι αυτοί χριστιανοί με την αγάπη του Χριστού?.Δεν μπορώ να υπολογίσω άν ο Ιησουϊτης Πάπας καταφέρει το ακατόρθωτο:να φέρει την κανονικότητα την εξυγείανση μέσα στην Εκκλησία.Πάντως ας ελπίζουμε και ας προσευχόμαστε . Είναι αλήθεια πώς τόσο πιο γνήσια είναι η θρησκευτική πίστη τόσο μακρυα από δογματισμούς και κάτι τέτοια είναι.Μια θρησκεία χωρίς φαντασιώσεις ,κέρδη μαύρα και άσπρα ,κλπ,Μια τέτοια θρησκεία ,θα ακουμπίσει στους νέους μας ,θα γαληνέψει τις κάρδιές των γερόντων .Που ευρίσκεται ? Μέσα στις καρδιές του καθένα μας . Πάντα έλεγα για μια συμμετοχική Θ.Λειτουργία ,με βατά και κατανοητά κείμενα ,με κληρικούς σύγχρονους ήρεμους καλούς οικογενειάρχες μαχόμενους κληρικούς οιανδήποτε βαθμού.Και δεν αφήνω έξω την παρουσία των γυναικών .Και η Φοίβη διακόνισα ήταν ,και ο θεσμός και το έργο της σεβαστός από τον Χριστό. Μια Εκκλησία της απλότητος,της ανθρωπειάς της κοινωνικής συμμετοχής .Οχι μια Εκκλησία της σιχαμάρας τύπου Αβρόσιου και άλλων αποτυχημένων κτηνών. Μια Εκκλησία της συνδιαλλαγής και του πλούτου των μεγαθηρίων και μυρίων ακινήτων.Οχι σε μια Εκκλησία που συμμαχεί με την Εξουσία ,με λειτουργους ,...γιές -μεν.Λέμε ΝΑΙ σε μια Εκκλησία της πραότητας της ειρήνης της αγάπης της συμπόνοιας της συνεισφοράς. Και θα μου πείτε,που είναι αυτή η Εκκλησία και η απάντηση είναι : η καρδιά σας!!!! ' Εχουν παρέλθει οι εποχές όπου οι Εκκλησίες είχαν ματωμένα χέρια .Αυτές που οργάνωσαν έτεχνα τα ιερο-εξεταστικά πρότυπα,τα βασανηστήρια τις εκτελέσεις ,τις κακουχίες άλλων πιστ'ων.Και βέβαια οι Ναζί και ο Χίτλερ ,μελέτησαν για τα καλά όλα αυτά τα αντισημιτικά κείμενα της μεσαιωνικής Καθολικής Νομοθεσίας ακόμη και του διαμαρτυρόμενου Λούθηρου .Και πρέπει να δεχθούμε πώς το Ολοκάυτωμα εξαπολύθηκε από μια Γερμανία που διατηρεί ίσο αριθμό Καθολικών και Προτεσταντών.Κι οι δύο παραδόσεις ήταν εμποτισμένες με μίσος για τους Εβραίους (βλ.Prager and Teluskin ibid s .180 ) Oμως μέσα στοα τόσο αίμα από τις σφαγές και τα μαρτύρια των Εβραίων ,υπήρξαν μέσα στο Καθολικό ιερατείο άνθρωποι που ξεχώρησαν,είναι ο Αγιος Βερνάρδος του Κλαιρβώ,ο Παπας Ιννοκέντιος ΙΙΙ που ορκίσθηκαν να ματαιώσουν τις μαζικές σφαγές αθώων Εβραίων,ανδρών γυναικών και παιδιών. Βέβαια αργότερα τόσο οι Λουθηριανοί τόσο και η Καθολική ΄Εκκλησία αποκήρυξαν αυτές τις βρωμερές πράξεις.Σύμφωνα όμως με τις ιδέες του Kittel,ο οποίος ανέστησε τον χριστιανικό αντι-σημιτισμό κατέληξε να φονευθούν τα δύο τρίτα των Εβραίων της Ευρώπης ! Είμαστε λοιπόν Χριστιανοί με Χριστό άραγε ?Μήπως πρέπει πρώρα η Εκκλησία να κλάψει ? Για να δούμε τελικά τι μας περιμένει ,διαβαίνουμε άραγε τις έσχατες ημέρες ?

Το περιμέναμε !

Η υγειονομική κρίση ήρθε έκανε καλά την δουλειά της γέμισε τσέπες ολιγαρχών και καπιταλιστικών κολλοσών και έφυγε.Μας λένε πώς ξέφυγε ο ιός από τη Ουχάν της Κίνας ,το είπαν δεν το απέδειξαν και σώπασαν. Η κρίση με τον πόλεμο εκεί πάνω στην Ουκρανία -Ρωσία φαίνεται να τελειώνει μια και που οι τσέπες των επενδυτών στο πόλεσμο αδειάζουν. Τι λοιπόν έπεται ?Ιδού ,το φαλήρημα τριών και δή Αμερικανικών Τραπεζών,σε αυτή την χώρα που γέννησε εξέθρεψε και συντηρεί όλα τα αιμοσταγή καπιταλιστικά μεγαθήρια.Λές και το φαλιμέντο αυτό έγινε ξαφνικά !!!!Δηλαδή δεν το ήξερε η Αμερικανική Κυβέρνηση και εφνειδιάστηκε.Για δούμε αυτό το γιγάντιο τσουνάμι εκ του παλινδρομόντος ωστικού κύματος τι θα επιφέρει στίς ήδη ασθμένουσες οικονομίες όπως είναι η Ελλάδα. Βέβαια στην χώρα μας έχουμε προεκλογική κίνηση ,λές και κάποιος νοιάζεται γιαυτό,και τούτο εμφαίνητε από τις σωστές δημοσκοπήσεις που τα δύο δρώντα μεγάλα κόμματα χάνουν τις δυνάμεις τους ,και κανένα δεν περνά το άλλο,παρα μόνο μια μικρή αποκλειση ποσοστών .Δυστυχώς προβλέπεται ακυβερνησία ,και αυτό μέσα στα κόλπα είναι γιατί σαν πολύ σύκωσε κεφάλι η πατρίδα μας και ετοιμάζουν τους ψευτο-αριστερούς να μας κατσικωθούν και πάλι. Πολύ καλά έγραψε ο μεγάλος Μ.Σάλομον -Σμιτ : "οχι άλλοι βλ'ακες στην εξουσία " και σας συνιστούμε αγαπητοί μου να το μελετήσητε διότι η χώρα μας ελκύει και τους άχρηστους και τους βλάκες .Από την άλλη μεριά το προλεταριάτο των πόλεων καλά κάνει κα συμμαχεί με την αγρατιά σε καίρια ζητήματα και παίρνει κατα γράμμα τα διάφορα τσιτάτα και αποφάσεις των διαφόρων δηθεν-αριστερών πολιτικών κομμάτων.Μέσα στην πολιτική θολούρα,όπου τα μαρξιστικά ιδεώδη πάνε περίπατο μετα την διάλυση της ΕΣΣΔ,της μετατροπής της Κινέζικης λαοκρατίας ,σε κοινωνία των ολίγων και με την παλαβή παρουσία των Βορειο-Κορεατών που ,συνεχώς ενώ ψοφούν στην πείνα και την ανέχεια ,φουλάρουν το πυρηνικό οπλοστάσιό τους .Ποιά αριστερά και ποιά κομμουνιστική αριστερά.Αυτών των λογάδων ,των καφενόβιων και των οκνών της ζωής.Για να δούμε τα κότσια τους τώρα που επιστρέφει ο μπαμπούλας της δεύτερης ματωμένης οικονομικής κρίσης ,και αυτή βέβαια πάλι εξ Αμερικής θα έρθει ,θα σκάσει μύτη διαλύοντες άλλες οικονομίες και πλουτίζοντας λίγους.Και βέβαια θα στεναχωρήσω τους συντρόφους του ΚΚΕ,αλλά ο μεγαλοπρεπής και υπερήφανος Κόκκινος Στρατός,ουσιαστικά μια μούφα ολκής ,άρριστος στους βιασμούς ,στους βασανισμούς και στίς κλοπές .και εκεί που τα βρίσκει σκούρα ανοίγει και τις φυλακές και στρατολογεί το κάθε φονιά με την έννοια του μισθοφόρου και πάλι λέγοντας .Αυτός είναι ο Κόκκινος Στρατός .Δυστυχώς κάποτε μας βάλαν το δείλημα :Σοσιλιαλισμός η Βαρβαρότητα που μετεβλήθη σε σολιασμό =βαρβαρότητα.και μπορεί οι επαναστάτες του κατεστημένου πχ Μάης του 68 ,να μπέρδευαν το σέξ με τις ακραίες πολιτικές ανζητήσεις μέσα από τον Επαναστατικό Μαοϊσμό και Τροτσκισμό,σήμερα να έχουν μετεξελειχθεί σε κάτι κοιλαράδες κάτω από παχυλούς μισθούς και συντάξεις ,και κάπου στο βάθος να βλέπεις μια επαναστάτρια την Λακιγιέρ που έκαιγε με μια Μολοτώφ τηε Σιτροέν DC , του φιλοσόφου Σαρτρ,να καταλήγει σε μια Βενεδικτίνα καλόγρια.Α είναι σοβαρά και καλύπτουν όλο το φάσμα της πολιτικής αναζήτησης από την δεξιά μέχρι της άκρα αριστερά σε ο θαυμαστός και αξιόλογος Ν.Πουλατζάς που ορεγόταν τον Ευρωκομμουνισμό σάλταρε και πήδηξε από το μπαλκόνι και παέι.Και βέβαια ο γλαφυρός Κορνήλιος αφού γεύτηκε τον Τροτσκισμό,την επαναστατική αριστερά ,και αφού τα βρήσκε σκούρα με τους Μεταξικούς διώκτες του ,υπογραφοντας φαρδειά -πλατειά μια δήλωση μετανοίας την κοπάνησε εν Παρισιόις εργαζόμενος ως οικονομολογις στον ΟΟΣΑ.Αυτά τα ζητήματα είναι σοβαρά και κινούνται καλύπτοντας το πολιτικό εύρος από την Δεξιά μέχρι την ακρα αριστερά μια και που αυτή ορέγεται την ακροδεξιά με το εθνικοσοσιαλιστό της προσωπείο.Και βλέπεις τους ειρηνιστές Κουκουέδες να καρδένουν τις σημαίες τους κόκκινες στο χρώμα με κάτι χοντρο-στιλάρια ικανά να σακατέψουν τον κάθε απειλώνατς την παρουσία τους.Φανταστείτε αυτούς να τους είχαμε σε μια Κυβέρνηση ,τύφλα να έχει η Παρισινή Κομμούνα των Μαρά και Ροβεσπιέρου κ.α .Τελικά ο κοσμάκης θολωμένος και φοβισμένος ,περιμένει στωϊκά την καταδίκη του.Εδώ ένα τρένο δεν μπόρεσαν να ελέγξουν ,πώς λοιπόν θα ελέγξουν την πατρίδα ?Ας μας το πούν .Στο να χύνουν αίμα πρώτοι είναι ,105 στο Ματι ,57 στα Τέμπη κοκ.Και βέβαια αυτό καλύπτει τα δύο άκρα της Δεξιάς και της Αριστεράς δηλ,των δεξιών και των αδέξιων του ΣΥΡΙΖΑ ( δήθεν αριστερών ). Βέαια έχουμε και το πολιτικό κόμμα -γρίφος το ΜεΡα 25, που έχει σχέση με το DieM 25 που αποζητά ανυπακοή και προβάλει τι λέτε .....την "δημιουργική ασάφεια",κάτω από καλομελετημένους στοχασμούς μιας θεωρίας των παιγνίων ,που ορέχθηκε ο Βαρουφάκης ,φανατισμένος από τον Φιλίνη κα του χώρου της διανόησης( Νας κλπ).Τώρα πώς ο πεινασμένος άνεργος εργάτης ,ο μπαιλντισμένος ,θα αποδεχθεί την δημιουργική ασάφεια αυτό είναι ζήτημα πρός μελέτη με καμμια χιλιαριά σελίδες συγγραμμάτων.Θα μου πείτε τι ψηφίζουμε,χαμπάρι δεν έχω και εγώ απλώς παραθέτω αντι-συμβατικές θέσεις .Πάντως δεν πρόκειται να δεχθώ άλλες παπαριές από τους πολιτικούς αυνάνες της ζωής μας .Σκεφθείτε και ξεσυκωθείτε και ο Θεός βοηθός.

περί της αγαμίας του κλήρου υπο π.Θεοφίλου PhD-MD

Το ζήτημα της σχέσης ιεροσύνης και γάμου δεν είναι καινούργιο, απασχόλησε την Εκκλησία από πολύ νωρίς και αυτό δημιούργησε άλλοτε προστριβές και άλλοτε προσαρμογές από όλες τις πλευρές. Ήδη πριν από τη επισημοποίηση του σχίσματος του 1054 ανάμεσα στη δυτική και την ανατολική Εκκλησία, το ζήτημα είχε λάβει μια στρεβλή πορεία. Στη μεν Δύση με την επικράτηση του παπο-καισαρισμού επικράτησαν ακραίες εγκρατευτικές τάσεις, που έφταναν στο σημείο να θεωρούν πνευματικά ασυμβίβαστα την ιεροσύνη με τον γάμο. Μεγαλύτερη αποφασιστικότητα επέδειξε ο Γρηγόριος Ζ’ στο θέμα της αγαμίας του κλήρου. Η πρώτη κίνηση του Γρηγόριου ήταν να στείλει μια επιστολή στον Gebhardt, Αρχιεπίσκοπο Salzburg, στην οποία τον καλούσε να εφαρμόσει τους κανόνες που είχαν αποφασιστεί πριν από λίγο καιρό στη Ρώμη και να τους επιβάλει στον κλήρο του. Η επιστολή θεωρείται εγκύκλιος, αν και έχει συγκεκριμένο αποδέκτη. Εστάλη τον Νοέμβριο του 1073. Την επόμενη χρονιά συγκάλεσε σύνοδο στη Ρώμη κατά την διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ένας κανόνας της συνόδου απαγόρευε τον γάμο στους κληρικούς και όριζε ότι κανένας δεν θα χειροτονούνταν στο μέλλον, αν δεν ορκίζονταν αγαμία. Παπικοί λεγάτοι εστάλησαν σε όλη την έκταση της δυτικής Εκκλησίας για να μεταφέρουν τους κανόνες και το προσωπικό ενδιαφέρον του πάπα. Ισχυρές αντιδράσεις εκδηλώθηκαν παντού. Οι αντίπαλοί του τον αποκαλούσαν τρελό. Ακόμα κι αυτοί που τον υποστήριζαν συμφωνούσαν κι έλεγαν ότι τα μέτρα είναι ασύνετα, ενάντια στους κανόνες των Πατέρων, θα ξεσηκώσουν σκάνδαλα στην Εκκλησία και θα κάνουν περισσότερη ζημιά από τις αιρέσεις. Η αιτία πρέπει να αναζητηθεί στη διακοπή των σχέσεων της παπικής Εκκλησίας με τις υπόλοιπες αποστολικές Εκκλησίες της Ανατολής, η οποία είχε οριστικοποιηθεί μόλις πρόσφατα, με το σχίσμα του 1054, και στην προσπάθεια διαφοροποίησής της. Μόλις πρόσφατα η Ρώμη και οι βυζαντινές επαρχίες της Νότιας Ιταλίας είχαν προσαρτηθεί στη φράγκικη σφαίρα επιρροής, με τις κατακτήσεις των Νορμανδών. Η αγαμία των επισκόπων δεν ίσχυε ανέκαθεν στην ανατολική Εκκλησία (μέχρι και τον 5ο αι. οι περιπτώσεις εγγάμων επισκόπων δεν είναι σπάνιες), νομοθετήθηκε από τον Ιουστινιανό τον 6ο αι., επικυρώθηκε με τον ιβ’ κανόνα οικονομίας της Πενθέκτης (691-692) και είναι καιρός πλέον να αρθεί. Το ζητούμενο σήμερα είναι ότι στη μεν δυτική Εκκλησία πληθαίνουν οι φωνές που ζητούν την κατάργηση της υποχρεωτικής αγαμίας του κλήρου, στη δε ανατολική πολλοί θα επιθυμούσαν τη δυνατότητα σύναψης γάμου μετά τη χειροτονία και κάποιοι την κατ’ επιλογήν εκλογή επισκόπων από τις τάξεις των εγγάμων. Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι η κατάσταση ξεπερνά κάθε επιθυμία, τόπο, πόθο ή αίτημα, αφού εκεί αναδεικνύεται το μέγεθος του όποιου προβλήματος. Σήμερα και οι δύο Εκκλησίες, σε Ανατολή και Δύση, «υποφέρουν» από την παντοδύναμη παντοκρατορία της αγαμίας μέσα στον κλήρο. Σε επίπεδο εκκλησιαστικής διοίκησης η αγαμία κυριαρχεί σε απόλυτο βαθμό στα υψηλά κλιμάκια της Ορθόδοξης όπως και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Στην ελληνική εκκλησιαστική πραγματικότητα, η πλειονότητα των άγαμων θεολόγων κληρικών από νωρίς «εκπαιδεύονται» καλά στην τέχνη των συμμαχιών, που θα τους οδηγήσει ενδεχομένως κάποια στιγμή στον «πολυπόθητο» επισκοπικό θρόνο. Σήμερα και οι δύο Εκκλησίες, σε Ανατολή και Δύση, «υποφέρουν» από την παντοδύναμη παντοκρατορία της αγαμίας μέσα στον κλήρο Οι άγαμοι ιερωμένοι θεολογικής κατάρτισης αποτελούν στην πλειονότητά τους έναν σκληρό πυρήνα κληρικών «καριέρας», οι οποίοι συνήθως προέρχονται από τις τάξεις είτε των ιεροκηρύκων είτε των υπηρετούντων σε ένα στρεβλό σύστημα εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας, που βρίθει «βυζαντινισμών και ίντριγκας». Όλο και πιο σπάνια εκλέγονται αρχιερείς που έχουν βιωματική και εμπειρική σχέση τόσο με μοναστήρι όσο και με ενορία. Τα μοναχολόγια έχουν καταστεί «γραφικά», για τους εγγεγραμμένους άφαντους και αόρατους μοναχούς τους, που «εγκατακοινοβιούν» με ελαφρότατη τη συνείδησή τους εντός του κόσμου και των τερπνών του. Παρ’ όλη την πρόβλεψη τόσο του κανονικού δικαίου όσο και του καταστατικού χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδας πως οι άγαμοι κληρικοί δεν μπορούν να έχουν μόνιμη θέση στις ενορίες (για αυτό και δεν προκηρύσσονται ποτέ θέσεις άγαμων εφημερίων), αλλά πληρούν πρόσκαιρες και παροδικές ανάγκες, στην πράξη η συντριπτική πλειονότητα των ενοριακών ναών, ιδίως στα αστικά κέντρα, έχουν προϊσταμένους άγαμους ιερωμένους. Ας δούμε, όμως, λίγο πιο διεξοδικά τι ακριβώς είναι οι αρχιμανδρίτες. Είναι άγαμοι ιερείς εν τω κόσμω, χωρίς όμως να είναι μοναχοί - είναι απλώς εγγεγραμμένοι για τυπικούς λόγους στο μοναχολόγιο μιας μονής. Το τρίτον τούτο γένος, πέραν των εγγάμων παπάδων και των μοναχών, είναι οι κληρικοί καριέρας. Κάποιοι τρόποι προστασίας τόσο της Εκκλησίας όσο και των ιδίων των εμπλεκομένων θα μπορούσαν να είναι οι εξής: 1. Το ηλικιακό όριο που θεσπίζουν οι εκκλησιαστικοί κανόνες για τη χειροτονία σε διάκονο (το εικοστό πέμπτο) και σε πρεσβύτερο (το τριακοστό) να αυξηθεί, προκειμένου περί άγαμων κληρικών κατά πέντε έτη (τριάντα και τριάντα πέντε, αντιστοίχως), ώστε η απόφαση για άγαμη ιεροσύνη να είναι, όσο γίνεται περισσότερο, ώριμη, στέρεα και δοκιμασμένη. 2. Οι άγαμοι κληρικοί στον κόσμο να μην παίρνουν το οφίκιο του αρχιμανδρίτη. Το οφίκιο αυτό να περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στα μοναστήρια, στους ηγουμένους των μονών, στους επικεφαλής της μάνδρας. Θα διορίζονται, δηλαδή, άγαμοι ιερείς στους ενοριακούς ναούς και δεν θα γίνονται με την πρώτη, όπως εν τοις πράγμασι συμβαίνει σήμερα, προϊστάμενοι των ναών, ούτε βεβαίως θα προΐστανται στις ακολουθίες. Θα γίνονται και αυτοί προϊστάμενοι με τα ίδια ακριβώς κριτήρια που γίνονται και οι έγγαμοι. Δεν είναι νοητό νεανίσκοι είκοσι τόσων χρόνων να δυναστεύουν, ελέω επανωκαλυμμαύχου, παπάδες με τριάντα και σαράντα χρόνια ιεροσύνης. Επίσης, να μην καταλαμβάνουν κατ’ αποκλειστικότητα ούτε καν κατά προτεραιότητα τα λογής εκκλησιαστικά αξιώματα και υψηλές διοικητικές θέσεις (αρχιερατικοί επίτροποι, πρωτοσύγκελλοι, ιεροκήρυκες μητροπόλεων κ.λπ.). Δεν θα αποκλείονται από αυτά, αλλά θα δικαιούνται να τα λάβουν εξίσου όπως και οι έγγαμοι. Η κοινωνία δεν διαθέτει πλέον την πολυτέλεια του χρόνου ώστε να περιμένει τα σκουριασμένα γρανάζια της εκκλησιαστικής διοίκησης να λειτουργήσουν ξανά, έτσι είναι αναγκαίο να ληφθούν εγκαίρως τα μηνύματα των καιρών, όπως συνέβαινε πάντα μέσα στη διαχρονία της εκκλησιαστικής ιστορίας, και να προκύψουν αβίαστα οι απαντήσεις και οι συμπεριφορές εκείνες που θα θεραπεύσουν ποιμαντικά τα χρόνια αιτήματα του λαού του Θεού, που καλό θα ήταν να μην τον ενθυμείται η διοικούσα Εκκλησία μόνο όταν χρειάζεται να βάλει πλάτη στα δύσκολα, αλλά και στην τόσο οδυνηρή και επώδυνη καθημερινή πραγματικότητ

Τα καλά και συμφέροντα!

Η ΙΣΚΕ διαθέτει μια λαλίστατη ιστοσελίδα γνωσή ως CEN-όπου αναρτά πολλά για το έργο και την δράση του Πάπα Φραγκίσκου ώς και κάθε δήλωσή του.Στο ζήτημα της άρσης της επιβολής του καθεστώτος της αγαμίας του κλήρου μια πράξη που εξισώνει τον κληρικό με τον μοναχό,πράγμα άτοπο και άτυπο με τους Κανόνες ,ποιούν την νύσσαν και πάλι.Πιθανώς να το κάνουν,ποιός ξαίρει πώς λειτουργούν αυτοί.Αυτό που μας ξαφνιάζει είναι πώς ο διώκτης μας και συκοφάντης μας Επίσκοπος τους Ι.Σπιτέρης συνέχεια προβαίνει σε αναρτήσεις με χιλιοειπωμένα ζητήματα ,σε σημείο που χαρακτηρίζεται ως γραφικός.Βέβα ο σκληρός τιμωρός χρόνος μαζί με επίπλαστη υγεία δεν τον αφήνουν και πολλά περιθώρια ,επομένως ότι προλάβει ο 'ανθρωπος.Αυτό θα πονέσει πολλούς εξ΄αυτών η εκ νέου δικαίωση της Αγίας μας Εκκλησίας που και στον τομέα αυτό πράττει το ορθόν.Αυτοί ας κάνουν την αυτοκριτική των!

Αγαμία του κλήρου ιερή υπόσχεση ή και διαστροφή?

Επί του βιαίως επιβληθέντος κανόνος της υποχρεωτικής αγαμίας του κλήρου με την επάισχυντη Σύνοδο της Ελβίρας ( Ισπανία ) έχουμε αναφερθεί διεξοδικά.Η Αγία μας Εκκλησία ως Εκκλησία του Χριστού και της Αγάπης δεν επιβάλει αυτήν την διαστροφή.Ο κάθε κληρικός έχει το ελεύθερο δικαίωμα να έρθες είς γάμον κοινωνίαν σύμφωνα με τις νουθεσίες του Χριστού και το παράδειγμα των Αγίων Αποστόλων Του.Μέγιστον Ιερό Μυστήριον ο Γάμος ευλογηθέντος από τον Ιησούν Χριστό και τον Επουράνιον Πατέρα μας .και δεν έχει ουδείς το δικαίωμα να το άλλαξει . Ο Ορθόδοξος ιερέας π.Η.Τσιβίκης σε υπέροχο πόνημα του αναφέρεται και δείχνει την διαδρομήν της ιστορίας και τις διαστροφές μα και εγκλήματα που επεβλήθησαν τίς συζήγους των Επισκόπων -ιερέων μετά την επάράτη ανωτέρω Σύνοδο. Σήμερα ο Πάπας Φραγκίσκος ,ως ανοικτό και σοφό πνεύμα ,αποδέχεται τον θεσμόν του εγγάμου κληρικού,αρνούμενος την δογμαική της αγαμίας τπου κλήρου. Η αγαμία το κλήρου δημιουργεί πέραν των σεξουαλικών διαστροφών,και ψυχολογικά προβλήματα σε πολλούς κληρικούς όπως η κατάθλιψη ,η σχιζοφρένεια και γενικ'ά πολλες βάρβαρες ψυχώσεις που οδηγούν πολλές εξ΄αυτών και στην διαστροφή της παιδεραστίας του παραλογισμού και της τρέλας γενικά. Η ΝΚΕ ( Νέα Καθολική Εκκλησία ) με την Βα Σύνοδο του Βατικανού θα έπρεπε ,προτίστως να ασχοληθεί διεξοδικά με το ζήτημα αυτό και όχι με τόσα επουσιώδη ,αφορώντα την Νέα λειτουργική την αμφίεση των κληρικών κλπ.Δηλαδή άλλα λόγια να βρισκόμαστε. Η Ορθοδοξη Εκκλησία έκανε ένα βήμα μπροστά αρνούμενη την επιβολή του ελεεινού αυτού και φασιστικού θεσμού στους ιερείς της .Ελπίζοντες να πράξει και δια τους Επισκόπους ώστε να καταργηθεί ο επαίσχυντος Δεσποτισμός. Σήμερα όταν η χώρα θρηνεί τον θάνατο τόσων νέων παιδιών που είναι οι Αγγελοί μας ,σήμερα που πρέπει όλοι μας να βγάλουμε τον σκασμό,γιατί ουρλίαζουν οι μάνες ,βρέθηκε ένα βλάκας Δεσπότης ,να ρίξει λάδι στη φωτιά και να πονέσει και πάλι θεωρώντας τον θεόν τιμωρό των πάντων.Και αυτός ναί είνα ακόλουθος του δεσποτισμού θύμα αυτής της παραδοσης που καθε άλλο παρά Ιερή είναι.Βέβαια εκ της απόψεως αυτής δεν νοείται ότι εμπεριέχεται και η έννοια του ασκητισμού -μοναχισμού ,που είναι χάρισμα και επιλογή .Αρκεί βεβαίως οι Μοναχοί -ασκητές να τηρούν σωστά του Κανόνες και όρκους των διαβιώντας εντός των ασκηταριών και Μοναστηριών τους.Ο πλουτισμός και δη υπερμετρος πολλών Μονών και δή του Αγίου ΄Ορους είναι πρ'άξη διαβολική και επαίσχυντος.Ουδεμία σχέση έχουν με τις αρχές κ αι διδασκαλίες του Αγιου Αθανασίου -και Αντωνίου και Αγίου Βενεδίκτου του οποίου ο Ιερός Κανών εφαρμόζεται και στίς δύο Εκκλησίες της Ρώμης και της Ορθοδόξου Εκκλησιας Με αυτές τις δομές η Εκκλησία ,σαν εφαρμογή και εκτελεστικό όργανο της Θρησκείας μπορεί εκ των πραγματων να αμφισβητηθεί και να υπερισχύσει και βεβαίως η υλιστική άποψη των Σοπεναουερ ,Βολταίρου του Νίτσε και βεβαίως του Φροϋντ. Θα σταθώ στο τελευταίο διαβάζοντας τα γραπτά του ( Το μέλλον μιάς παραίσθησης ) συναντούμε την άποψή του ότι η θρησκεία και η επιστημονική κοσμοθεωρία είναι έννοιες ασύμβατες και μόνον συμφωνώντος του Σοπεναουερ πο υ λέγει πώς οι επιστημονικές ανακαλύψεις θα σκορπίσουν μια και έξω το σκοτος της άγνοιας και οι οι θρησκείες θα εξαφανιστούν .Βέβαια νομίζω πώς έπεσε έξω βλέποντας πόσο αναζοπυρώθηκαν οι θρησκείς στις ΗΠΑ, Από την άλλη γοητευόμαστε από τον Νομπελίστα Δρα Francis Crick " the Astonsishing Hypotheses δη,οι εκπληκτικές θεωρίες ),όπου όλα τα συναισθήματα και οι βουλήσεις μας είναι μια συνάθροιση και δη τεράστια των νευρικών κυττάρων που συνδέονται δε με αυτά.Αυτές οι ηλεκτροχημικές συμπεριφορές κάποιων νευρώνων πο του Βούδα,την αναποκρίνονται στα φαινόμενα της αισθησης του ΑΤΜΑΝ ( ενιαία ψυχή του Σύμπαντος ),την θεΊΚΗ φλόγα τα ιερά χώματα και την λαχτάρα για ΣΑΤΟΡΙ (αιφνίδιο ξύπνημα στον Βουδισμό ΖΕΝ ),νιρβάνα φώτιση και σωτηρία. Γενικά η έννοια να καταστούμε : ΕΞΥΠΝΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ,αποδεχόμενοι ,ιστορίες και φανταστικά και κατασκευασμένα γεγονότα ,όπως προκλητικά ανύπαρκτα θαύματα,μαγείες ,φοβίες και φοβους για την σκληρή τιμωρία στον ΄Αδη,που εντέχνως προωθούνται και ευχερώς από μια μερίδα ενός αμαρτωλού κλήρου πρέπει a priori να αποριφθούν από τις ζωές των ανθρώπων.Μια σύγχρονη θρησκεία βασισμένη σε μια σωστή επιστημονικότητα μακρυά από τις φαντασιώσεις και ευτράπελα,με ένα ξεκάθαρο ανθρωπιστικό προτσές θα έπειθε ,μια μεγάλη μερίδα του κόσμου που κατα μεγάλο ποσοστό δεν πιστεύει σήμερα τις θεοκρατικές αυτές πεπαλεωμένες θέσεις . Σήμερα ο Παπας Φραγκίσκος θαυμαστής του Μινοριτισμού του Αγίου Φραγκίσκου της Ασσίζης και από την άλλη ένας πραγματιστής του Ιησουϊτικού επιστημονισμού,διακηρύσει και φρονεί το ασύμβατον με την ανθρώπινη φύση του επιβληθέντος θεσμού της υποχρεωτικής αγαμίας των κληρικών.Και τούτο διότι αν όλοι αποδέχονταν την άποψη του μιαρού του γάμου τότε το ανθρώπινο είδος θα είχε εξαλιφεθεί δια παντός.Παρα ταύτα θα υπάρχουν και μοναχοί και ασκητές παντού ακόμη και θρησκευτικές ομάδες παραλόγων όπως οι Shakers ΗΠΑ που αρνούνται το γάμο στα υποψήφια μέλη τους.Διαστροφή αναλγησία και αμαρτία. Ας αφήσουμε λοιπόν την Αγία ΄Εδρα και τον πραγματιστή Πάπα ,να αποφασίσουν για κάτι απόλυτα φυσιολογικό σύμφωνα με τους κανόνες και τηε θέληση του Θεού

Για τον Παπα Φραγκίσκο....

Τη Δευτέρα 13 Μαρτίου, ο Πάπας Φραγκίσκος συμπληρώνει δέκα έτη στον θρόνο του προκαθημένου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, που αριθμεί διεθνώς 1,38 δισεκατομμύρια μέλη. Ο πρώην καρδινάλιος Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο της Αργεντινής έγινε ο 266ος Πάπας και ο πρώτος από τη Λατινική Αμερική. Η διαδρομή του ώς τώρα σε αριθμούς Κυριακάτικες και εορταστικές μεσημβρινές λειτουργίες: περίπου 570. Ακροάσεις της Τετάρτης: σχεδόν 440. Συναντήσεις με αρχηγούς κρατών ή κυβερνήσεων: σχεδόν 330. Σύνοδοι: Εχει προεδρεύσει σε πέντε διεθνείς συναντήσεις επισκόπων. Διορισμοί καρδιναλίων: ο Φραγκίσκος έχει ονομάσει 111 καρδινάλιους, τους «πρίγκιπες της Εκκλησίας», που είναι οι στενότεροι βοηθοί του στο Βατικανό και οι οποίοι ηγούνται επισκοπών σε όλο τον κόσμο. Επί του παρόντος, 123 καρδινάλιοι είναι ηλικίας κάτω των 80 ετών και, επομένως, μπορούν σύμφωνα με τον εκκλησιαστικό νόμο να συμμετάσχουν στο κονκλάβιο για την εκλογή Πάπα μετά τον θάνατο ή την απόσυρση του Φραγκίσκου. Είναι γνωστοί ως καρδινάλιοι εκλέκτορες και ο Φραγκίσκος έχει διορίσει 81 από αυτούς. Οι άλλοι εκλέκτορες διορίστηκαν από τους προκατόχους του. Ταξίδια στο εξωτερικό: ο Φραγκίσκος έχει επισκεφθεί 60 κράτη και κυρίαρχα εδάφη, διανύοντας σχεδόν 410.000 χλμ. Εχει επισκεφθεί: Βραζιλία, Ιορδανία, Παλαιστινιακά Εδάφη, Ισραήλ, Νότια Κορέα, Αλβανία, Γαλλία, Τουρκία, Σρι Λάνκα, Φιλιππίνες, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Ισημερινό, Βολιβία, Παραγουάη, Κούβα, Ηνωμένες Πολιτείες, Κένυα, Ουγκάντα, Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία, Μεξικό, Ελλάδα, Αρμενία, Πολωνία, Γεωργία, Αζερμπαϊτζάν, Σουηδία, Αίγυπτο, Πορτογαλία, Κολομβία, Μιανμάρ, Μπαγκλαντές, Χιλή, Περού, Ελβετία, Ιρλανδία, Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία, Παναμά, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Μαρόκο, Βουλγαρία, Βόρεια Μακεδονία, Ρουμανία, Μοζαμβίκη, Μαδαγασκάρη, Μαυρίκιο, Ταϊλάνδη, Ιαπωνία, Ιράκ, Ουγγαρία, Σλοβακία, Κύπρο, Μάλτα, Καναδά, Καζακστάν, Μπαχρέιν, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και Νότιο Σουδάν. Εχει πραγματοποιήσει 35 ταξίδια στην Ιταλία, ξεκινώντας από τη νήσο Λαμπεντούζα, σημείο άφιξης μεταναστών που διασχίζουν τη Μεσόγειο καθ’ οδόν προς την Ευρώπη, τον Ιούλιο του 2013. Εχει φύγει από το Βατικανό σχεδόν 150 φορές για επισκέψεις και εκδηλώσεις στη Ρώμη. Αγιοποιήσεις: ο Φραγκίσκος έχει ορίσει περίπου 900 νέους αγίους, συμπεριλαμβανομένων των προκατόχων του Ιωάννη ΙΓ΄, Ιωάννη Παύλου Β΄ και Παύλου Δ΄, καθώς και της Μητέρας Τερέζας της Καλκούτας και του Αρχιεπισκόπου του Σαλβαδόρ Οσκαρ Ρομέρο, ο οποίος σκοτώθηκε το 1980. Επίσης, στις αγιοποιήσεις έχουν περιληφθεί οι Μάρτυρες του Οτράντο, κάτοικοι μιας πόλης της νότιας Ιταλίας που σκοτώθηκαν από οθωμανικά στρατεύματα το 1480. Το Βατικανό λέει ότι αριθμούσαν περίπου 800. Εχει οσιοποιήσει 1.355 άτομα, που είναι το τελευταίο βήμα πριν από την αγιοποίηση. Εγκύκλιοι: η Εγκύκλιος είναι η πιο σημαντική μορφή παπικού εγγράφου. Ο Φραγκίσκος έχει γράψει τρεις, ξεκινώντας το 2013 με το «Lumen Fidei» (Φως της πίστης) σχετικά με τη σημασία της χριστιανικής πίστης, γραμμένο εν μέρει από τον προκάτοχό του Πάπα Βενέδικτο. Το 2015 κυκλοφόρησε το «Laudato Si» (Δόξα σοι), το οποίο ζητούσε επείγουσα δράση για την κλιματική αλλαγή, ενώ το «Fratelli Tutti» (Ολοι αδέλφια) του 2020 ασχολήθηκε με το θέμα της αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων στον κόσμο μετά την πανδημία. Εχει επίσης υπογράψει άλλα 11 μεγάλα έγγραφα, όπως Αποστολικά Συντάγματα και Αποστολικές Προτροπές.

Ποιοί σέβονται την Αγία Γραφή?

Αγαμία του Κλήρου Οι Ιεροί Κανόνες και η ιστορία τής πρακτικής αυτής Ν. Θ. Μπουγάτσος Πηγή: Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια 1ος Τόμος. Κατά την Π. Διαθήκην, οι Ιερείς και Αρχιερείς των Ιουδαίων ήσαν έγγαμοι. Εις την Καινήν Διαθήκην, μόνον ο Απόστολος Παύλος ομιλεί περί γάμου των διακόνων, των Πρεσβυτέρων και των Επισκόπων. («Διάκονοι έστωσαν μιας γυναικός άνδρες, τέκνων καλώς προϊστάμενοι και των ίδιων οικιών» (Α' Τιμ. Γ' 12). «Καταστήσης κατά πόλιν πρεσβυτέρους, ως εγώ σοι διεταξάμην, ει τις εστίν ανέκκλητος, μιας γυναικός ανήρ, τέκνα έχων πιστά μη εν κατηγορία ασωτίας ή ανυπότακτα». (Τίτ. Α' 5-6). «Δει ουν τον επίσκοπον ανεπίληπτον είναι, μιας γυναικός άνδρα… Του ιδίου οίκου καλώς προϊστάμενον, τέκνα έχοντα εν υποτογή μετά πάσης σεμνότητος· ει δε τις του ιδίου οίκου προστήναι ουκ οίδε, πώς Εκκλησίαις Θεού επιμελήσεται;» (Α' Τιμ. Γ’ 2, 4, 5 ). Ως προϋπόθεσιν δια την εκλογήν λαϊκού εις οιονδήποτε βαθμόν της Ιερωσύνης θέτει ο Παύλος, μεταξύ άλλων, την προ της εκλογής μονογαμίαν του υποψηφίου, την καλήν διοίκησιν της οικογενείας του και την ευσέβειαν των τέκνων του. Ο Παύλος δηλαδή ηκολούθησε την έμπρακτον διδασκαλίαν του Κυρίου, ο οποίος εξέλεξεν ως μαθητάς του και Αποστόλους εγγάμους, εκτός του Ιωάννου (και κατόπιν του Παύλου). Δηλαδή οι Πέτρος, Φίλιππος κ.λπ. τών Αποστόλων ήσαν έγγαμοι. Επομένως ουδεμίαν διάκρισιν κάμνουν ο Κύριος και ο Παύλος δια το έγγαμον ή άγαμον των Επισκόπων, Πρεσβυτέρων και Διακόνων. Από τους πρώτους μετά Χριστόν αιώνας, συνήθεια, κατά το μάλλον ή ήττον, επεκράτει να αποφεύγηται ο μετά την χειροτονίαν γάμος των κληρικών. Π.χ. Η Σύνοδος της Νεοκαισαρείας (μετά το 314, Κανών 1ος) απαγορεύει τον μετά την χειροτονίαν γάμον εις τους πρεσβυτέρους, η Α΄ Οικ. Σύνοδος (15ος Κανών) εις τας διακόνισσας και η εν Τρούλλω (4ος Κανών) εις όλους τους βαθμούς των ανωτέρων κληρικών. Αλλ' η Σύνοδος της Αγκύρας (314), επιτρέπει εις τον διάκονον να έλθη εις γάμον μετά την χειροτονίαν, εφ' όσον εδήλωσε τούτο προ της χειροτονίας του. («Διάκονοι, όσοι καθίστανται, παρ’ αυτήν την κατάστασιν ει εμαρτύραντο ούτω μένειν. Ούτοι μετά ταύτα γαμήσαντες, έστωσαν εν τη υπηρεσία δια το επιτραπήναι αυτούς υπό του Επισκόπου. Τούτο δε, ει τινες σιωπήσαντες, και καταδεξάμενοι εν τη χειροτονία μένειν ούτω. Μετά ταύτα ήλθον επί γάμον, πεπαύσθαι αυτούς της διακονίας». (Κανών 10ος). Προφανώς περιορίζει προϋπάρχουσαν μεγαλυτέραν ελευθερίαν, όπως αναλόγως και αι προαναφερθείσαι σύνοδοι Νεοκαισαρείας. Α΄ Οικ. Και εν Τρούλλω. Εις την Δύσιν, οι Κανόνες της Καρθαγένης (255-419) καθορίζουν: οι κληρικοί όλων των βαθμών «γυναικών απέχεσθαι» («Ήρεσεν, ώστε τους τρεις βαθμούς τούτους, τους συνδέσμω τινί της αγνείας δια της καθιερωσύνης συμπεπλεγμένους (φησί δη επισκόπους, πρεσβυτέρους και διακόνους) ως πρέπει οσίοις επισκώποις και Ιερεύσι Θεού, και λευίταις και υπουργούσι θείοις καθιερώμασιν, εγκρατείς είναι εν πάσιν. Όπως δυνηθώσιν, ό παρά του Θεού απλώς αιτούσιν, επιτυχείν… » (Κανών 3). Αρέσκει ίνα επισκόπους, και πρεσβυτέρους, και διακόνους, και πάντες οι τα ιερά ψηλαφώντες της σωφροσύνης φύλακες, γυναικών απέχωνται». (Καν. 4 ), υποσχόμενοι τούτο κατά την χειροτονίαν (Κανών 25 ή 33). Και η Σύνοδος της Ελβίρας (μετά το 300, Κανών 33) απεφάσισεν: οι κληρικοί όλων των βαθμών να «απέχουν των συζύγων των και να μη γεννώσι τέκνα», δηλαδή ούτοι εδέχοντο την κατ’ ουσίαν αγαμίαν. Τέλος η Σύνοδος της Αρελάτης (314, Κανών 6ος) επεκύρωσε την περί αγαμίας απόφασιν όλων των κληρικών. Έκτοτε, συν τω χρόνω, εις την Δύσιν, παρά τα συχνάκις εμφανιζόμενα αντίθετα παραδείγματα και τας αντιδράσεις του Κλήρου, επεκράτησεν η αγαμία εις όλους τους βαθμούς των κληρικών μέχρι σήμερον. Οι απόσχισθέντες όμως της δυτικής Εκκλησίας Διαμαρτυρόμενοι γενικώς, ως και η Εκκλησία των Αγγλικανών και οι Παλαιοκαθολικοί (1871) κατήργησαν την υποχρεωτικήν αγαμίαν εις όλους τους βαθμούς των κληρικών. Εις την Ανατολήν υπήρχε διαφορετική αντίληψις περί της αγιότητος του γάμου. Ενώ δηλαδή η Δύσις (4ος Κανών Καρθαγένης κ.λπ.) επιβάλλει «να απέχουν γυναικών», διότι αισθάνεται ως να υπάρχη μώμος τις εις την συνουσίαν και αυτών των Χριστιανών συζύγων, η ανατολή δεν αισθάνεται κανένα μώμον δια την έννομον και κατά τον προσήκοντα καιρόν συνουσίαν. (Π.χ. ιδέ τον 13ον Κανόνα της ΣΤ’ Οικ. Συνόδου και την επ' αυτού ερμηνείαν και τας σημειώσεις του Πηδαλίου του Αγ. Νικοδήμου του Αγιορείτου). Και «πολλοί γαρ αυτών [των κληρικών της Θεσσαλονίκης, Μακεδονίας και Ελλάδος] εν τω καιρώ της Επισκοπής και παίδας εκ της νομίμου γαμετής πεποιήκασιν. Σωκράτους, Εκκλ. Ιστορ. 5, 22. PG 67, 637. Ιδέ και Κλήμεντα Αλεξ. (ΒΕΠ 8, 43,12-14. 8, 50. 4-8). Κακώς ο Zhishman (Δίκαιον του γάμου, Β΄, σ. 165, υποσ. 10) αναφέρει ότι ο Ουαλεντιανουπόλεως Ευσέβιος κατεδικάσθη υπό του Ι. Χρυσοστόμου, διότι Επίσκοπος ων απέκτησε τέκνα, ενώ κατεδικάσθη μόνον ως σιμωνιακός και καταχραστής (PG 47, 47-52). Αποτέλεσμα της διαφόρου αυτής αντιλήψεως ήτο η διάφορος στάσις εις την αγαμίαν των κληρικών. Η διαφορά ανατολής και Δύσεως ως προς το υποχρεωτικόν ή μη της αγαμίας των κληρικών ετονίσθη ιδίως υπό της Δύσεως εις το βουλγαρικόν ζήτημα (866). Η Α' Οικουμενική Σύνοδος (325) απέδωσε το πνεύμα της Ορθοδόξου ανατολής, την ελευθέραν δηλαδή εκλογήν των κληρικών μεταξύ γάμου και αγαμίας. Ο Επίσκοπος Κορδούης Όσιος, εξ επιδράσεως των αποφάσεων της Συνόδου της Ελβίρας, της οποίας μετείχε, υπεστήριξε προφανώς την υποχρεωτικήν αγαμίαν όλων των βαθμών των κληρικών, αλλά μετά θάρρους απήντησεν ο ασκητικώτατος, ομολογητής, θαυματουργός, άγιος και Επίσκοπος μέγας Παφνούτιος: «Μη βαρύνετε τον ζυγόν των Ιερωμένων, είπεν ο Παφνούτιος — «Τίμιος γαρ φησιν ο γάμος εν πάσι και η κοίτη αμίαντος» —, μη τη υπερβολή της ακριβείας την Εκκλησίαν μάλλον προσβλάψητε· ου γαρ φησι πάντας δύνασθαι φέρειν της απαθείας την άσκησιν. Ουδείς, ως οίμαι, φυλαχθήσεται εν τη σωφροσύνη της εκάστου γαμετής του ανδρός στερουμένου. Σωφροσύνην δε καλήν και της νομίμου γαμετής εκάστου την συνέλευσιν λέγωμη μην αποζεύγνυσθαι ταύτην ην ο Θεός ήζευξε, και ην άπαξ αναγνώστης, ή ψάλτης, ή λαϊκός ων ηγάγετο». (Γεωργίου Κυζικηνού, Σύνταγμα των κατά την εν Νικαία Σύνοδον πραχθέντων, 2, 32, PG 85, 1336-1337. Παράβαλλε Σωκράτους, PG 67, 101-102. Σωζομένου, PG, 67 925, Γενναδίου Γιανναγκά, Η Α' και μεγάλη εν Νικαία Σύνοδος και η αγαμία του κλήρου κατά τον Άγγλον συγγραφέα Henry C. Lea, εν Εκκλ. Φάρος. ΛA', σ. 304. Karl J. Hefelc. Και επεκράτησε πλήρως η άποψις του Παφνουτίου. Το αυτό πνεύμα εκφράζουν και οι Αποστολικοί Κανόνες, αι Αποστολικαί Διαταγαί και ο 13ος Κανών της ΣT’ Οικουμενικής Συνόδου. Ειδικώς δια τον επισκοπικόν βαθμόν, εις την Ανατολήν ήρχισαν να χρησιμοποιούν τους αγάμους. Κατ’ αρχάς μέχρι του Α΄ και Ε' αιώνος ουδεμία εγίνετο διάκρισις εγγάμου ή αγάμου υποψηφίου Επισκόπου. Ο 5ος Αποστολικός Κανών (Β΄-Γ΄ αιών) ρητώς απαγορεύει, και τιμωρεί δια καθαιρέσεως, την απομάκρυνσιν της συζύγου του Επισκόπου. («Επισκόπους, ή Πρεσβυτέρους, ή Διακόνους, την εαυτού γυναίκα μη εκβαλλέτω προφάσει ευλαβείας. Εάν δε εκβάλη, αφοριζέσθω· επιμένων δε καθαιρείσθω»). Παράβαλλε Κανόνα 51. Αλλά και αι «Αποστολικαί Διαταγαί» το αυτό υπονοούν (VΙ, 17. PG 1, 956-957). Και ο 2ος Κανών της Συνόδου της Αγίας Σοφίας (343 προϋποθέτει εγγάμους τους επισκόπους. Ίδε και PG 67, 625 645 (το κείμενον ανωτέρω) και Κανόνας 3,4,70 της Καρθαγένης. Εκ των εγγάμων Επισκόπων της εποχής αυτής αναφέρομεν τους Γρηγόριον (πατέρα τού αγ. Γρηγορίου του θεολόγου), άγιον Γρηγόριον τον Νύσσης (αδελφόν του Μ. Βασιλείου) και Συνέσιον Πτολεμαΐδος. Βαθμηδόν όμως ηύξανεν η προτίμησις των αγάμων δια δύο λόγους: 1) Διότι ήρχισε να υπερτιμάται το μοναστικόν ιδεώδες. Οι μοναχοί υπήχθησαν πλήρως εις την εκκλησιαστικήν διοίκησιν και εδέχθησαν εκκλησιαστικά αξιώματα. (Παράβαλλε Μ. Αθανασίου, Επιστολή προς Δρακόντιον, PG 25, 524-537. 2) Ο Επίσκοπος ήτο διαχειριστής της εκκλησιαστικής περιουσίας και ηδύνατο να υπάρξη σύγχυσις της εκκλησιαστικής περιουσίας και της ατομικής τοιαύτης υπό των κληρονόμων των εγγάμων, και μάλιστα των εχόντων τέκνα. Ο 4ος κανών των «Αγίων Αποστόλων» συνιστά σαφή διάκρισιν της εκκλησιαστικής και της ατομικής περιουσίας του Επισκόπου. («Έστω φανερά τα ίδια του Επισκόπου πράγματα [είγε και ίδια έχοι] και φανερά τα Κυριακά… δίκαιον γαρ παρά Θεώ και ανθρώποις, το, μήτε την Εκκλησίαν ζημίαν τινά υπομένειν αγνοία των του Επισκόπου πραγμάτων, μήτε τον επίσκοπον, ή τους αυτού συγγενείς προβάσει της Εκκλησίας δημεύεσθαι… ». Παράβαλλε και Κανόνας 38 και 41). Προσπάθειαν προς επιβολήν της αγαμίας εις τους επισκόπους εξεδήλωσε συστηματικώς και επιμόνως ο αυτοκράτωρ Ιουστιανιανός ο Α' (527-565). Ούτος κατά στάδια προσεπάθησε να επιβάλη τας απόψεις του, αλλ' αι διατάξεις του δεν ετηρούντο υπό πολλών τουλάχιστον εκκλησιαστικών αρχόντων, δι' αυτό δε επιβάλλει και εις τους εκλέκτορας ποινάς. Τα στάδια αυτά είναι τέσσαρα: 1) να μη εκλέγωνται. Επίσκοποι όσοι έχουν τέκνα, διότι ο Επίσκοπος είναι πνευματικός πατήρ όλων των πιστών, τα δε φυσικά τέκνα πολύ απασχολούν τους γονείς και λόγω των πολλών εξόδων δυνατόν ούτοι να σφετερισθούν την εκκλησιαστικήν περιουσίαν. (Codex 1, 3, 42 [ή 41] § 2-4, έτους 528). 2) να μη εκλέγωνται Επίσκοποι όσοι έχουν σύζυγον ή τέκνα, όσοι δε εκλεγούν να καθαιρεθούν. (Codex 1, 3, 48 [ή 47], έτους 531). 3) να εκλέγηται Επίσκοπος, ή μοναχός ή πρώην έγγαμος άνευ τέκνων, αφού προ έξ μηνών έπαυσε να συγκατοική μετά της συζύγου του και ενετάχθη εις μονήν (ως μοναχός ή κληρικός). Η παράβασις συνεπάγεται την καθαίρεσιν του χειροτονούντος και του χειροτονούμενου. (Νεαρά 6, κεφ. I, § 3, 4, 7. Έτους 531). 4) να εκλέγηται Επίσκοπος, ο οποίος δεν έχει (τώρα) ούτε σύζυγον ούτε τέκνα. Εάν εκλεγή, «πάσι τρόπω της Επισκοπής εκβάλλεσθαι» και ο χειροτονηθείς και ο χειροτονήσας. (Νεαρά 137, κεφ. 2, έτους 549). Δια των αυτών σχεδόν λέξεων εκφράζεται και η Νεαρά 123, κεφ. I. Έτους 546. (Codex 1, 3, 42 [η 41] § 2-4. «Προσήκει τοιούτους επιλέγεσθαι και χειροτονείσθαι ιεροίς, οις ουκ εστίν ούτε τέκνα ούτε έγγονοι, επειδή ουχ οίον τε εστί το περί τας βιοτικάς ησχολημένον φροντίδας οις οι παίδες μάλιστα τοις γονεύσι παρέχουσι, την πάσαν σπουδήν τε και εύνοιαν περί την θείαν λειτουργίαν και τα εκκλησιαστικά έχειν πράγματα. Τινών γαρ δια την εις Θεόν ελπίδα και δια το τας εαυτών περισώσαι ψυχάς προστρεχόντων ταις αγιωτάταις Εκκλησίαις και τα υπάρχοντα αυτοίς ταύταις προσφερόντων και καταλιμπανόντων επί τω εις πτωχούς και πένητας και ετέρας ευσεβείς ταύτας δαπανάσθαι χρείας άτοπον. Χρη γαρ και τον επίσκοπον μη εμποδιζόμενον προσπαθεία σαρκικών τέκνων πάντων των πιστών πνευματικόν είναι πατέρα. Δια ταύτα τοίνυν απαγορεύομεν τον έχοντα τέκνα ή εγγόνους χειροτονείσθαι επίσκοπον»). (Codex 1, 3, 48 [ή 47]. «Μήτε γυναικί συνοικοίη μήτε παίδων είη πατήρ, αλλ' αντί μεν γυναικός προσκαρτεροίη τη αγιωτάτη Εκκλησία» αντί δε παίδων άπαντα τον Χριστιανικόν και Ορθόδοξον έχει λαόν… Οι γαρ μετά ταύτην ημών την διάταξιν ποιήσαί τινας επισκόπους παρά την ταύτης δύναμιν ή γενέσθαι θαρρήσαντες ούτε εν επισκόποις έσονται ούτε μενούσιν επί των Ιερών, αλλ' εξελαθέντες αυτών, ετέροις δώσουσι χώραν χειροτονίας»), (Νεαρά 6η, κεφ. 1, § 3, 4, 7. «Ούτε γαμετή συνοικείν, αλλ' ή παρθενία συζήσας εξ αρχής ή γυναίκα μεν σχών… Ούτε παίδας ή εγγόνους έχων… Ο παρά ταύτα τι πράττων, χειροτονών όμως, έξω της Επισκοπής ελαθήσεται… Πρότερον δε ή μοναχικόν βίον ασκήσας, ή εν κλήρω καταλεγόμενος ουκ έλαττον μηνών έξ, γυναικί μέντοι… Μη συνοικείν, ή παίδας ή εγγόνους έχων… Του λοιπού δε εκ της θέσεως του νόμου μηδενί συγχωρούντες γαμετήν έχοντι τοιαύτην επιτιθέναι χειροτονίαν… Ει παρά ταύτα γένηται, αυτός τε εκπέσαι της Ιερωσύνης, τον χειροτονήσαντά τε ομοίως εκβληθήναι ταύτης παρασκευάσειεν») (Νεαρά 137η, κεφ. 2. «Ούτε γαμετήν ούτε παίδας ίσασί τινα εξ αυτών έχειν…. , αλλ' ει και πρότερόν τις εξ αυτών γαμετήν είχε,… Ουδέ τοις ιεροίς κανόσιν απηγορευμένην… Ει τις δε παρά την μνημονευθείσαν παραφυλακήν Επίσκοπος χειροτονηθή, κελεύομεν και αυτόν πάσι τρόπους της Επισκοπής εκβάλλεσθαι, και τον παρά ταύτα τολμήσαντα χειροτονήσαι».) Εκατόν πεντήκοντα περίπου έτη μετά τον Ιουστινιανόν η εν Τρούλλω (η Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος, 691), ενώ δια του 13ου Κανόνος απαγορεύει την απομάκρυνσιν των συζύγων των Ιερέων, δια του 12ου Κανόνος επιτάσσει την απομάκρυνσιν των συζύγων των Επισκόπων. (Κανών 12ος. «Εις γνώσιν ημετέραν ήλθεν, ως εν τε τη Αφρική και Λιβύη και ετέροις τόποις, οι των εκείσαι θεοφιλέστατοι πρόεδροι συνοικείν ταις ιδίαις γαμεταίς, και μετά την επ' αυτοίς προελθούσαν χειροτονίαν, ου παραιτούνται, πρόσκομμα τοις άλλοις τιθέντες και σκάνδαλον. Πολλής ουν ημίν σπουδής ούσης, του πάντα προς ωφέλειαν των από χείρα ποιμνίων διαπράττεσθαι, έδοξεν, ώστε μηδαμώς το τοιούτον από του νυν γίνεσθαι. Τούτο δε φαμέν, ουκ επ' αθετήσει ή ανατροπή των Αποστολικώς νενομοθετημένων, άλλα της σωτηρίας και της επί το κρείττον προκοπής των λαών προμηθούμενοι, και το μη δούναι μώμόν τινα κατά της Ιερατικής καταστάσεως. Φησί γαρ ο θείος Απόστολος «πάντα εις δόξαν Θεού ποιείτε, απρόσκοπτοι γίνεσθε και Ιουδαίοις και Έλλησι, και τη Εκκλησία του Θεού. Καθώς καγώ πάντα πάσιν αρέσκω, μη ζητών το εαυτού συμφέρον, αλλά το των πολλών, ίνα σωθώσι. Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς καγώ Χριστού» (A΄ Κορινθίους Ι, 31-33). Ει δε τις φανερωθείη το τοιούτον πράττων, καθαιρείσθω). Και ο 30ός της αυτής Συνόδου διατάσσει την κατόπιν κοινής συμφωνίας απομάκρυνσιν των συζύγων των Ιερέων των απολιτίστων χωρών «ου δι' άλλο τι, ή δια την της γνώμης μικροψυχίαν, και το των ηθών απεξενωμένον, και απαγές». Ίδε και Κανόνα 48, της αυτής Συνόδου. Εκ της μελέτης του Κανόνος τούτου συμπεραίνομεν τα εξής: 1) Δεν εφηρμόζοντο οι νόμοι του Ιουστινιανού. 2) Επιβάλλεται όχι η εκλογή των αγάμων, αλλά η εκλογή και των εγγάμων, υπό τον όρον, κατόπιν κοινής συμφωνίας, να απομακρύνουν τας συζύγους των. 3) η αιτία είναι όχι η σύγχυσις της κυριότητος της περιουσίας, ούτε αι οικογενειακαί φροντίδες, αλλ' ο σκανδαλισμός των πιστών των επαρχιών «Αφρικής και Λιβύης», δηλαδή απολιτίστων λαών και Ιεραποστολικών επισκοπών (κατά την σύγχρνον ορολογίαν). Κατά μίαν μάλιστα εκδοχήν, ο Κανών ούτος δεν πρέπει να έχη γενικήν ισχύν, αλλ' ειδικήν δια τας απολιτίστους χώρας και τας Ιεραποστολικάς Επισκοπάς. 4) Η συγκατοίκησις του επισκόπου μετά της συζύγου του δεν θεωρείται ότι επιφέρει μώμόν τινα εις τους συζύγους, αλλά, λόγω σκανδαλισμού των πνευματικώς αδυνάτων, αποφεύγεται, παρά το σαφώς αντίθετον πνεύμα της Ορθοδόξου παραδόσεως. Δι' αυτό, η Σύνοδος αναγκάζεται να δικαιολογήση την απόφασίν της με γραφικόν ρητόν. 5) Διαφέρει πολύ από τους νόμους του Ιουστινιανού (περιουσία, μοναχοί χωρίς τέκνα σκανδαλισμός, έγγαμοι «χωρισμένοι των συζύγων, αδιάφορον η ύπαρξις τέκνων). Μετά τας αποφάσεις της εν Τρούλλφ Συνόδου, ο αυτοκράτωρ Λέων ο Γ΄ ο Ίσαυρος (717-741) ησχολήθη με τους εγγάμους επισκόπους και εξέδωσε την 2αν Νεαράν, δια της οποίας δέχεται τας αποφάσεις της εν Τρούλλω Συνόδου και περιορίζει τας απαγορεύσεις του Ιουστινιανού, μετά ειρωνικών εκφράσεων (δια «τους θείους αθετείν νόμους»). Λέγει δηλαδή, ότι δεν πρέπει να αποκλείωνται του αρχιερατικού αξιώματος όσοι απέκτησαν τέκνα εκ νομίμου γάμου. Η δε αιτιολογία του Ιουστινιανού περί της υπάρξεως κληρονόμων δεν είναι επαρκής δια τον Λέοντα, διότι τότε πρέπει να αποκλείσωμεν και τους έχοντας αδελφούς και συγγενείς, ενώ οι Κανόνες επιτρέπουν την διάθεσιν εκκλησιαστικής περιουσίας εις τους (πτωχούς) συγγενείς του Επισκόπου. («Τα περί χειροτονίας Επισκόπων διατάττουσι των Ιερών θεσπιζόντων κανόνων τον ός εκ νομίμου γάμου παίδας έχει είγε η άλλη του βίου αρετή εμποδών ουχ ίσταται, εις αρχιερωσύνην προάγεσθαι, ούτοι αντιθεσπίζοντές φασι, μη είναι προς Επισκόπου αξίωμα τοις έχουσι παίδας, καν δώρον ώσιν γάμου νομίμου αναβαίνειν ακώλυτον, ίσως μεν (τι γαρ αν τις άλλο είποι;) εκείνο επί νουν λαβόντες, ως τη προς τέκνα διαθέσει ταις ιεραίς υπάρξεσι λυμανείται ο χειροτονούμενος. Πλην ουκ έχει καλώς η αιτία. Ούτω γαρ αν και αδελφών ή συγγενών ετέρων προσόντων ουχ έξει τις χώραν προς Επισκόπου χειροτονίαν η γαρ συγγενής διάθεσις και προς τούτους ορά. Αλλά προειδότες τούτο οι θείοι κανόνες έδοσαν τοις επισκόποις εξουσίαν ει συγγενείς είεν άποροι, εκ της ιεράς υπάρξεως τούτων παραμυθείσθαι την απορίαν». Νεαρά 2α, διάταξις 2). Παρά τας περιοριστικάς διατάξεις της Εκκλησίας και τας επανειλημμένας τοιαύτας της Πολιτείας, δεν έπαυσαν να εκλέγωνται και έγγαμοι Επίσκοποι. Μέχρι του ΙΒ' αιώνος, αναφέρονται έγγαμοι Επίσκοποι. Η Νεαρά του έτους 1187 του αυτοκράτορος Ισαακίου Β΄ Αγγέλου (1185-1195, 1203-1204 μ. X.) (Jus Graecoromanum, επιμελεία Ι. και Π. Ζέπου Αθήναι 1931, σ. 435-6) μας πληροφορεί, ότι αι σύζυγοι των Επισκόπων «ανυποστόλως ταις οικίαις ενδιατρίβουσαι, εν αις κατώκουν και πρότερον». Παράβαλλε Ν. Μίλας, εκκλησιαστικόν δίκαιον, σ. 267, και Μ. Γεδεών, εν Εκκλησιαστική Αλήθεια, τ. ΛΣΤ', σ. 59). Έκτοτε, ενώ πράγματι δεν αποτελεί κώλυμα, «νομίζεται ο γάμος ως κώλυμα προς προαγωγήν εις επισκοπικόν αξίωμα» (Ν. Μίλας) και ή κατόπιν κοινής συμφωνίας η σύζυγος εγίνετο μοναχή, ή εξελέγετο ιερεύς εν χηρεία διατελών μετά ή άνευ τέκνου. (Π. χ., ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωάννης 13ος, ο Γλυκάς [1316-1320] υπήρξεν εξ εγγάμων μετά τέκνων, η σύζυγος εγένετο μοναχή [PG 148, 444], ο πατριάρχης Αλεξάνδρειάς Νικόλαος [1935-1939] διατέλει εν χηρεία, ο μητροπολίτης Γόρτυνος Ιωάννης Μαρτίνος [1901 1919] διετέλει εν χηρεία [Ατέση, Επίτομος Επισ. Ιστορία της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήναι 1953, τ. Β΄, σ. 231-232] και ο νυν πατριάρχης των Σέρβων Γερμανός διατελεί εν χηρεία [ΜΕΕ Συμπλήρωμα Β΄, σ. 413]. Ίδε ομολογία Μητροφάνους Κριτοπούλου, εις Ι. Καρμίρη Τα Δογμ. και Συμβολ. Μνημεία, εκ. 1η, σ. 541. Παράβαλλε και τον Zhishman [ενθ. αν., σ. 169]. «Δέον να υποθέσωμεν, ότι προς την προτίμησιν τοιούτων [αγάμων] εκλογών συνετέλουν συχνά και ο αναλογισμός της ιδιαζούσης ιερότητος του αξιώματος τούτου, ή η απροθυμία των συζύγων προς διάλυσιν του γάμου αυτών κατά συναίνεσιν. Η Εκκλησία όμως δι' ουδενός νόμου ούτε απεφήνατο, ούτε συνέστησεν, ούτε υπηνίξατο καθόλου, ότι οι μοναχοί κέκτηνται εν τούτω τα πρωτεία ή ότι εκ της τάξεως των μοναχών δέον αποκλειστικώς να λαμβάνωνται οι Επίσκοποι». Ο Τόμος του 1798 επί Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου Ε' απαγορεύει εις τους εν χηρεία διατελούντας και έχοντας τέκνα Ιερείς να εκλεγώσιν Αρχιερείς, [Γεδεών, Κανονικοί Διατάξεις. Α΄ , σ. 410-413]. Ο ανυπόγραφος. όμως Τόμος [Γεδεών Β, 385-363, Zhishman ενθ. αν. σ. 173-177] επί Οικ. Πατριάρχου Ανθίμου ΣΤ' [1845-8 και 1853-5] αποδεικνύει την αποτυχούσαν προσπάθειαν αγάμων τινών όπως η προΰπαρξις γάμου θεωρηθή κώλυμμα δι' εκλογήν Επισκόπου). Μετά τον πρώτον παγκόσμιον πόλεμον, εξ αφορμής του β' γάμου των Σέρβων Ορθοδόξων κληρικών συνεζητήθη και το περί αγαμίας των Επισκόπων. Πολλοί υπεστήριξαν, ότι η Εκκλησία επέβαλλε την αγαμίαν των Επισκόπων δια την αντιμετώπισιν των προβλημάτων της εποχής εκείνης, εάν όμως δια της μελέτης της παρούσης καταστάσεως αποδειχθή ότι το συμφέρον της Εκκλησίας επιβάλλει σήμερον το έγγαμον των Επισκόπων, το οποίον είναι σύμφωνον προς την διδασκαλίαν της Κ. Διαθήκης, τότε πρέπει να αρθή το κώλυμα του γάμου δια την εκλογήν Επισκόπου. Το δυνατόν του εγγάμου των Επισκόπων υπεστήριξαν ο Οικ. Πατριάρχης Μελέτιος Μεταλάκης (εν Εκκ. Κήρυξ, 1918), οι Μητροπολίται Άγκυρας Γερβάσιος Σαρακίτης (Σκέψεις περί της καταργήσεως της αγαμίας), Διδυμοτείχου Φιλάρετος Βαφείδης, Μονεμβασίας Γερμανός Τρωιάνος, Μαρωνείας Άνθιμος Σαρίδης (Δ. Πετρακάκου, Η αγαμία εν τω κλήρω, σ. 29,62,49,41.), Μαρωνείας Μελισσηνός Χριστοδούλου, Βέροιας Καλλίνικος Δελικάνης (εν Γρ. Παλαμάς, Γ' 3, σ. 65-66, 152), ο καθηγητής Κ. Ράλλης (Πετρακάκου, ένθ' αν. σ. 50) και άλλοι. Τέλος ο καθηγητής του Κανονικού Δικαίου της Θεολ. Σχολής Χάλκης και αρχιμανδρίτης Δ. Γεωργιάδης γράφει: «Εάν ο νόμος γίνεται πρόσκομμα εις προκοπήν των λαών, ως υποδεικνύει η Πενθέκτη εξοικονομηθήτω ούτος· άλλοτε εσκανδαλίζοντο οι λαοί βλέποντες Αρχιερείς εγγάμους, σήμερον τούτο ενιαχού είναι όλως αδιάφορον και τινες μάλιστα πονηρεύονται επί τους αγάμους… Διατί να αρνηθώμεν την εξοικονόμησιν του νόμου, αφού η Εκκλησία προ παντός ζητεί να στρατολογήση ειλικρινείς και τιμίους κληρικούς, ουχί δε υποκριτάς, ευλαβείς έξωθεν τηρητάς του νόμου, έσωθεν δε γέμοντας πάσης ακαθαρσίας;» (Δ. Γεωργιάδου, Περί του γάμου των ήδη κληρικών, σ. 28. Παράβαλλε Ανδρούτσου, Συμβολική, έκ. 2α, σ. 95-96). Βιβλιογραφία Θεοφάνους Zikobieh, Επισκόπου, Περί της χειροτονίας των αγάμων υποψηφίων κληρικών, (σερβ. ) Agram 1887. Μελετ. Σακελλαροπούλου, Εκκλησ. Δίκαιον, Αθήναι 1898, σ. 156-160. Νικοδήμου Μίλας, Επισκόπου, Εκκλ. Δίκαιον, μετάφρ. Μελ. Αποστολοπούλου, Αθήναι 1906, σ. 374-375, 906. Ν. Μίλας, Η χειροτονία ως κώλυμα γάμου (σερβ.) Mostar 1907. Η. C. Lea, History of Sacerdotal Celíbary in the Christian Church, V. 2, ed. 3d, London 1907. DTC II 2, σ. 2086-2088. ERE III σ. 271-275. J. Zhishman, Το δίκαιον του γάμου, μετ. Μ. Απoστολοπούλου, Β΄ Αθήναι 1914, σ. 161-177. Χριστ. Κνήτη, Ο Ιερός κλήρος και η προς τον γάμον σχέσις αυτού εν τη Ορθοδόξω ανατολική Εκκλησία, εν Εκκλ. Αλήθεια, ΚΘ' (1909), σ. 357-358, 374-375, 399-400, Α΄ (1910), σ. 15-16. 37-39, 54-56, 148-151. Δ. Γεωργιάδου, Περί του γάμου των ήδη κληρικών, Κων/πολις 1910. Γερβασίου Σαρακίτη, Μητρ. Αγκύρας, Σκέψεις κερί της καταργήσεως της αγαμίας του κλήρου εν τη Ορθοδόξω Ανατολ. Εκκλησία. Κων)πολις. 1915. Γενναδίου, Μητρ. Θεσσαλονίκης, επί τού ζητήματος τού γάμου των κληρικών, εν Γρ. Παλαμάς, Β΄ (1918), σ. 483-488, 601-604, 609-613. 617-619. Περιοδικόν Γρ. Παλαμάς, Β΄-Γ΄ σ. 1918-1919. Μελισσηνού, Μητρ. Μαρωνείας. Περί εκκλησιαστικών μεταρρυθμίσεων, εν Γρ. Παλαμάς, Γ' (1919). σ. 46-50, 65-73. Φιλαρέτου Βαφείδου, Μητρ. Διδυμοτείχου, Περί του γάμου και της αγαμίας των κληρικών, Θεσ/νίκη 1919 (Ανάτυπον Γρ. Παλαμάς). Παντελέοντος Κομνηνού, Η αγαμία του κλήρου, εν Αναγέννησις Κων/πόλεως, Α' (1919-1920), σ. 308-313. Π. Τρεμπέλα, Ο γάμος των κληρικών Αθήναι 1926 (Ανάτυπον π. Ζωή). Xρ. Ανδρούτσου, Συμβολική, εκ. 2, Αθήναι 1930. σ. 93-96. Δ. Πετρακάκου, Προ της Ορθοδόξου Συνόδου κανονικά προβλήματα. 1. Η αγαμία εν τω κλήρω, Αθήναι 1940. Π. Παναγιωτάκου, Περί του γάμου και της αγαμίας των κληρικών, Αθήναι 1940. Β. Στεφανίδου, εκκλησιαστική Ιστορία, εκ. 1η, Αθήναι 1948, σ. 85-86, 226 σημ. 278-301, 324, 346. 601 υποσ. Αντ. Χριστοφιλοπούλου, Ελλ. Εκκλ. Δίκαιον, Τεύχ. 2ον, Αθήναι 1954, σ. 52. Ν. Μπουγάτσου, Η διοίκησις της Εκκλησίας κατά τους ιερούς Κανόνας, Αθήναι 1961 (Ανάτυπον π. Δ Εφημέριος, σ. 10-11).

ΚΑΙΡΟΣ ΗΤΑΝ !

Ιταλία: Μπορεί να αναθεωρηθεί ο κανόνας της αγαμίας των καθολικών κληρικών, δήλωσε ο πάπας Φραγκίσκος Πάπας Φραγκίσκος Ρωμαιοκαθολικοί Ιταλία: Μπορεί να αναθεωρηθεί ο κανόνας της αγαμίας των καθολικών κληρικών, δήλωσε ο πάπας Φραγκίσκος Αν ένας ιεράς δεν ξέρει να συνεργάζεται με τις γυναίκες, δεν είναι ώριμος, κάτι του λείπει, δήλωσει ο ποντίφικας pope_vatican Αίσθηση προκάλεσαν οι δηλώσεις του πάπα Φραγκίσκου, κατά τη διάρκεια συνομιλίας του με Αργεντινούς δημοσιογράφους, σχετικά με τον κανόνα της αγαμίας των καθολικών κληρικών. «Δεν πρόκειται για δόγμα, είναι ένας προσωρινός κανόνας, και όχι αιώνια, όπως η χειροτονία ενός των ιερέων. Θα μπορούσε και να αναθεωρηθεί», υπογράμμισε ο πάπας. Πρόσθεσε, δε, ότι «δεν πιστεύει ότι μια τέτοια αλλαγή θα αυξήσει τον αριθμό των χειροτονιών», αλλά είναι της άποψης ότι «ορισμένες φορές, ο κανόνας της αγαμίας μπορεί να οδηγήσει σε ανδροκρατία, διότι αν ένας ιεράς δεν ξέρει να συνεργάζεται με τις γυναίκες, δεν είναι ώριμος, κάτι του λείπει». «Το Βατικανό ήταν ανδροκρατούμενο, αλλά είναι μέρος της κουλτούρας του, δεν υπάρχει ένας συγκεκριμένος υπαίτιος», είπε ο Φραγκίσκος. Τόνισε, τέλος, ότι «στο μέλλον η οδός, για το θέμα της αγαμίας των κληρικών, θα μπορούσε να είναι η υιοθέτηση ενός "διπλού κανόνα", όπως συμβαίνει στις Ανατολικές Εκκλησίες», με αναφορά στην αγαμία των επισκόπων και στον έγγαμο βίο των απλών ιερέων.

Η αμφισβήτηση του θεσμού:Εκκλησία!

Ομολογούμε πώς βιώνουμε τη μετα-μοντέρνα εποχή.Η χρήση των Η/Υ,της ψηφιακής απεικόνησης ,και της PCM επικοινωνιών έγιναν μια ρουτίνα χρήσης σε όλα τα κοινωνικά στρώματα ανεξαρτήτου ηλικίας και οικονομικής κατάστασης . Η θεωρία του "ναι μεν αλλά...."καταρρίφθηκε από τα πλεονεκτήματα αυτής της εποχής.Και να ενα παράδειγμα.Οι γνωστές φωνές μέσα από διάφορους εκκλησιαστικούς χώρους με πρωταγωνιστή τον Ορθόδοξο κόσμο,είχαν ξεσπαθώσει ενάντια στην αυτοματοποίηση-ψηφοποίηση των δεδομένων ( λειτουργικών και μή ) της ζωής -κοινωνίας,αρνούμενοι τους Η/Υ ,τις ψηφιακές ταυτότητες .ισχυριζόμενοι πώς όλα αυτά είναι κατασκευάσματα του Κακού.Μάλιστα έγινε και παράφραση του αριθμού 666,που χαρακτηρίζει το θηρίο της Αποκάλυψης ( Αποκ 13:18 ΚΔ).Εδώ λοιπόν αρχίζει η παράνοια και η αγνωμία. Οι Η/Υ λειτουργούν και αποδέχονται αποκλειστικά και μόνο το δυαδικό σύστημα αρίθμησης ( binary system -BS).To σύστημα αυτό αποδέχεται λειτουργεί και αναγνωρίζει δύο στοιχεία καταστάσεις το σύμβολο Ι και το σύμβολο 0.Κατα συνέπειαν ο λειτουργικός του κώδικας μπορεί να έχει τον αριθμό 6 ( του δεκαδικού συστήματος) δίπλα πολλοί αριθμοί ,επανάληψη το 6 πολλοί αριθμοί και πάλι το 6 πολλοί αριθμοί.Ετσι ουδεμία σχέση έχει ο δεκαδικός 666 με τον λειτουργικό κώδικα.Και αναλογιζόμαστε σε τί οι αντιδράσεις και τα λάβαρα της επανάστασης και οι συγκεντρώσεις για μια ταυτότητα που θα έκανε ευκολώτερη τη ζωή μας .Κοιτάξτε πώς λειτουργούν άλλες ψηφιακές απεικονήσεις π΄χ διαβτήρια διπλώματα οδγησεως ΑΜΚΑ κλπ. Εδώ ο θεσμός Εκκλησία έπεσε έξω και οι λειτουργοί της γελοιοποιήθηκαν.Και βέβαια κάθε Μητρόπολη και Ενορία είναι υπερξπολησμένες με υπερσύγχρονους Η/Υ.Και ο κάθε παπάς έχει ένα tablet και ένα κινητό μέσα στο ράσο του,το ίδιο και οι μοναχοί που φωνασκούσαν κάποτε. Πράγματι μέσα στην θεολογική αναζήτηση που ταλαιπωρείται να φανεί σαν μια σύγχρονη επιστήμη και βέβαια οι λειτουργοί της δεν το καταφέρνουν συμβαίνουν πολλά ευτράπελα και ανοησίες.Πρόσφατα η Παγκόσμια Κοινότητα απειλήθηκε από την Πανδημία του COVID 19.Η επιστημονική κοινότητα έκανε άλματα ,παρέχοντες εμβόλια ανοσίας και διάφορα φάρμακα.Εν τούτοις διάφοροι εκ της Εκκλησίας προερχόμενοι προτίμησαν τον σκληρό εξ' ασθενείας θάνατο από την λύτρωση ,και μάλιστα διαδίδοντες σενάρια τρόμου ισχυριζόμενοι και πάλι τον διάβολο.Πολλοί απο αυτούς γεύθηκαν ,τα ευαιγερτήματα της διωκόμενης Υψηλής τεχνολογίας του 666 για αυτούς μέσα στα Νοσοκομεία και της ΜΕΘ ενίοτε. Βέαια μέσα σε αυτούς τους χώρους υπάρχουν φωνές με άδικο κριτικό πνεύμα που διαρκώς ουρλίαζουν ενάντια σε άλλες κοινωνικές ομάδες όπως είναι μειονοτικές θρησκευτικές ομάδες πχ.Μορμόνοι ,χιλιαστές πεντηκοστιανοί κλπ,και σε άλλες φιλοσοφικές όπως ,Θεοσοφική Εταιραία Μαρτινισμός Ροδοσταυρισμός Kabbalah τεκτονισμός κ.α.Πάλι εκεί μπαίνει ο διάβολος και ο αριθμός του. Βλέπουμε λοιπόν το ανακόλουθο :Ενώ ο Πονηρός διάβολος είναι ο εχθρός της πίστης ,γίνεται χρήση από ανθρώπους της πίστης σε βάρος συνανθρώπων μας. Θυμάμαι κάποτε πώς μια ομάδα του Rotary Int.μας έδωσε ένα σημαντικό ποσό και είδη για τους αστέγους και εμείς τα δεχθήκαμε τους δεχθήκαμε τους ευχαριστήσαμε και τους βραβευσαμε για τη πράξη αυτή και γίναμε αντικείμενο κριτικής.Μια άλλη φορά κλήθηκα να παραστώ σε μια "λευκη Εορτή " μια Τεκτονικής Στοάς δηλ,σε μια δεξίωση με ένα γεύμα.Και πήγα και άκουσα μια κακόβουλη κριτική.Δηλαδή μολύνθηκα?Βέβαια πήγα σε πολλές θρησκευτικές ομολογίες ,και στην Συναγωγή και σε Τζαμί,παντού.Και τι έγινε αλλοτριώθηκα?και αν οι πράξεις μου αυτές δεν είναι σωστές την ευθύνη την έχω εγώ και ουδείς έτερος.Γιατί να μην αποζητούμε μια αρκετά θερμή προσευχή για όλα τα όντα των ορίων του θανάτου βλέποντας την Εδέμ,εκεί που επιστρέφουν οι ψυχές των δικαίων.Και δεν φθάνουν όλα αυτά ,αλλά Μια εκκλησία γιόρτασε με θράσσος ,την Εορτή των Αναθεματισμών ( εορτή της Ορθοδοξίας ) που εκεί στο στόχαστρο ευρίσκονται και πολλοί σοφοί της Αρχαιότητας όπως ο Σωκράτης ο Πλάτων κλπ.Αυτη η Εκκλησία που δρα διχαστικά ,δεν είναι Εκκλησία του Χριστού ,αλλά ανήκει σε άλλον χώρο πίστης και ας αναζητηθεί. Και δεν είναι τυχαίο σήμερα που Ουρανός γέμισε αγγελούδια,σήμερα που ουρλιάζουν οι μάνες ,με τον όλεθρο και την καταστροφή με τον βιάιο θάνατο,έρχε ακόμη ένα μέλος της Εκκλησίας ,να φορτώσει ,την πολιτική αδυναμία της οργάνωσης,του σταματημού της Ρωσικής Ρουλέτας για όλους μας ,πώς τάχα εμείς οι αμαρτωλοί ευθυνόμαστε για τον Μολώχ.Οχι Σεβασμιότατε ,και τι άλλο είσαι .Σιώπησε και κλείσου στην μαυρίλα αυτής της άθλιας ζωής σου.Δεν αξίζεις καν τίποτα .Είσαι ένας από τους άλλους ,και όχι γενιά του Χριστού.Πώς τα λές αυτά ?Πώς ζείς με τόσο μίσος ποιός είσαι?Ποιός είναι ο ψυχισμός σου?και δεν μας φτάνει αυτός,των Καλαβρύτων ,παλιότερα μας ήρθε και ένας άλλος μουρλός που διαμήνυσε πώς για τον βιασμό δεν φτέει μόνο ο βιαστής αλλά και ο βιαζόμενος.Δηλ.Χριστιανική Σαρία ! Αν ψάξουμε να βρούμε έστω και μια στιγμή συμπόρευσης της Εκκλησίας οποια και αν είναι αυτή με μια θέση του Χριστού ,μία και μόνο μία.Δεν υπάρχει,και το'ύτο γιατί όλοι είναι προσκυνημένοι στον Μαμμωνά .Που θα δούμε την αποκατάσταση αυτών των στρεβλών μέσα στην Εκκλησία.Το ΄Αγιο Σώμα του Χριστού τεμαχίσθηκε ώς και τα ιμάτιά του ,και ο καθένας πήρε το μερίδιό του,και σήμερα δεν μπορούμε να υπολογίσουμε αυτά τα Εκκλησιαστικά τρίμματα.Είναι πολλά.Σήμερα ναί είναι η μετα-μποντέρνα εποχή,αλλά και η ε[ποχή της μεγάλης παραβατικότητας.Κάθε μέρα βλέπουμε και ακούμε εγκλήματα και παραβάσεις ληστείες βιασμούς φόνους κ.α.Και από την άλλη μια πολιτεία αδύναμη ανήμπορη να διαχειρισθεί τον τρόμο.Να μην μπορεί αυτή την κατάρα της εγκληματικότητας να τιθασεύσει.Συμμορίες αθιγγάνων ληστεύουν ρημάζουν ,ομοιώς και διαφορων μεταναστών ας είναι και δή πακιστανοί ,που κάθε μέρα θα πράξουν και μια παρανομία.Και αν τολμήσει κάποιος να μιλήσει τότε ναί η ρετσινιά του ρατιστή παραμονεύει. Ναι είμαστε το δρόμο της μετα-μοντέρνας εποχής,αλλά όχι στον δρόμο της ευτυχίας .Απεναντίας είμαστε έρμαια του κάθε κακοποιού,του κάθε δήθεν αναρχικού που πετάει βόμβες Μολοτώφ και καίει τα πάντα και από την άλλη καμμιά δεκαρία κακοπληρωμ'ενοι κα φοβισμένοι αστυνομικοί προσπαθούν να τους διαλύσουν,ενώ επικάθητε στο κεφάλι τους η τιμωρία αν η τιμωρία θεωρηθεί βαναυση από την Κούρτοβικ και το σινάφι της. Η Βόμβα Μολοτωφ,που σήμερα είναι με ιδιαίτερη και πολύ εμπριστική γόμωση είναι όπλο και μάλιστα δυνατό μαζικής καταστροφής,και πρέπει να αντιμετωπισθεί σαν όπλο και όχι να τιμωρείται ο αστυνομικός νέο παιδί θύμμα,επειδή αμύνθηκε επειδή έπραξε το καθήκον του Τι να κάνουμε να αποδεχθούμε την άποψη πώς γύφτος είναι και άφραγκος ας κλέβει .Τι είναι παρανομος μετανάστης ας κακοποεί γέροντες ληστεύοντας .Τέτοια Δημοκρατία δεν την θέλει κανείς.Πρέπει κάποτε ,η κοιωνία να αντιδράσει στους καταπιεστές της στους παραβατικούς ληστές και φονιάδες. Και τούτο γιατί η Πολιτεία σε όλες τις μορφές εξουσίας δηλ.ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ κλπ,δεν μπορεί αδυνατεί έχει μια Βουλή πάνω της ,έχει πολλά ΑΝΤΙ.Και την νύφη την πληρώνει ο καυμένος. Μάθαμε προσφάτως για τα παραπτώματα του ιερέα της Κιβωτού.Σοβαρές κατηγόριες,σοβαρά τα έργα του.Αλλά που βρίσκόμαστε που είναι αυτός ο άνθρωπος ,τι στο καλό έχει κάνει?Ποιός και πώς θα αποδοθεί η δικαιοσύνη/ΤιΝα δούμε αν δούμε. Ναι όλα αυτά είναι το κάτι λίγο της εποχής μας ,και εμείς κάθε μέρα θα ουρλίαζουμε .

Θρήνοι και πάλι!

Ξαφνικά!.....γέμισε με Αγγέλους ο Ουρανός.Και εμείς πτωχότεροι.Χάθηκε το αγόρι που ονειρευόταν τη ζωή.Χάθηκε έφυγε το κορίτσι που μέτραγε τις στιγμές.και εμείς ανήμποροι μέσα στην θλίψη και την οιμογή.Γιατί αυτή η μάνα του θανάτου μακέλεψε ζωές.Τι είναι αυτό που μας πονά συνέχεια?Η ακαταλιλότητα κάποιων υπαλλήλων ?Η κακ'η εκπαίδευσή τους ?Η σοβαρότητα του εργου που επιτελούν ,η ψυχική τους κατάσταση?Και τι λέγει αυτός ο Σταθμάρχης ?"εφταιξε η κακιά στιγμή.Μα εσύ ,με την αδεξιότητά σου το προκάλεσες -σκότωσες ρήμαξες διέλυσες σπίτια έσπειρες τον τρόμο την θλίψη τις κραυγές.Μα πια κακιά στιγμή λογάριεσε τόσο αίμα ?κακές στιγμές και δεν αρκεί. Τι να αποζητήσουμε τ,την εκδίκηση ,το μίσος ,....μα και την προσευχή ?Τι είναι αυτό που θα αρκέσει ,που θα παρηγορήσει που θα ανακουφίσει τον αβάστακτο πόνο του θανάτου,Για τα παιδιά που έφυγαν μαρτυρικά νωρίς. Επιτέλους ,σε τι χέρια εμπιστευόμαστε τις ζωές μας?Στίς κακές στιγμές ?. Οχιδεν γίνεται δεκτό. Ομως επιτέλους αν μπεί ΠΑΝΤΟΥ μια αξιολόγηση ικανότητας -ψυχολογική ,σωματική -αντιλήψεως ΠΑΝΤΟΥ,στα τρένα στα αεροπλάνα στα πλοία ,στα Νοσοκομεία στα ...Υπουργεία.Επιτέλους οι άχρηστοι στην πάντα! Στην άκρη.Δρόμο από τις ζωές όλοι αυτοί οιαποτυχημένοι της ζωής που βρίσκουν θαλπωρή στην αγγαλη του Κράτους .και εσύ Κράτος που έδωσες ντιπ-παρά της μεγάλες εταιρείες ,ελα έλεγξε αυτούς το συμφεροντολόγους που πατούν επι πτωμάτων ,στον δρόμο του κέρδους.Βάλε κόκκινες γραμμές και στοιχεία αξιολόγήσεως κλπ.Κάνε επιτέλους κάτι βρέ κράτος.Ζήτησες και πήρες πολλά από ους πολίτες ,ενώ τίποτα δεν δίνεις παρα μόνο παίρνειςακόμη και ζωές από την ανευθυνότητα και γιατί όχι ανικανότητα. Κατάργησε αυτά τα άθλια κομματικά κριτήρια και μέτρα την αξιωσύνη και ην καταλληλότητα.Ασε τα συνδικάτα να γαυγίζουν γιατί και αυτοί στο τέλος θύματτα θα καταντίσουν.Και δεν έχω άδικο και μήτε υπερβάλλω,και με δικαιώνει ο Υπουργός Μεταφορών κ.καραμανλής που παραιτήθηκε με αξιοπρέπεια.Ομως είμαι σίγουρος και ρωτώ:ΑΦΟΥ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΕΙΔΙΚΆ ΣΥΣΤΉΜΑΤΑ ΔΙΌΤΙ Ο ΕΡΓΟΛΑΒΟς ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΜΕ ΝΑ ΤΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΛΗΦΘΗΣΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΤΑΘΜΑΡΧΗ ΜΕΤΡΑ ΑΣΦΑΛΕΊΑΣ,ΔΙΟΤΙ ΑΝ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΑΥΤΟ ΛΙΠΟΘΗΜΟΎΣΕ Η ΠΆΘΑΙΝΕ ΑΜΟΚ Η ΚΆΤΙ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΌ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ .ΑΡΑ Η ΤΑΙΝΟΣΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΝΑ ΑΠΟΛΟΓΗΘΕΊ. Επιτέλους οι πολιτικές και το αδύναμο κράτος θα διαφεντεέυει τις ζωές μας ? Θρηνούμε για τις ψυχές που έφυγαν.

Θρηνούμε !

Ένα σοβαρό και τραγικό ατύχημα συναίβη και πάλι στην πολύπαθη Κοιλάδα των Τεμπών με την σύγκρουση δύο αμαξοστοιχιών σε μετωπικ΄σύγκρουση.Με απότέλεσαμα να χάσουν την πολύτιμη ζωής 40 νέα άτομα ,και να σακατευθούν πολλοί άλλοι σωματικά και βέβαια και ψυχικά. Εδώ βλέπουμε και πάλι τον μεγαλόψυχο και λεβέντη ΄Ελληνα πολίτη που έτρεξε αμμέσως να υνδραμει ,να δώσει αίμα ,να βοηθείσει.Το τί έγινε ,οι ειδικοί θα αποφανθούν και πάλι .Εμείς θρηνούμε με τους συμπατριώτες μας που τους βρήκε αυτό το κακό. Ο Θεός ας αναπαύσει τις ψυχές αυτές και ας δώσει κουράγιο στίς υποφέρουσες οικογένειες τους.