Ζήτω ἡ Μακεδονία!
Μακεδονία σημαίνει Ἑλλάς!
Ἀδελφικῶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ καὶ Ἀειπαρθένῳ Μαρίᾳ,
+ Γεώργιος Παπαθανασίου
Ἀρχιεπίσκοπος.
Πέμπτη 21 Ιουνίου 2018
Η θέση μου
Η ιστοσελίδα αυτή είναι ένας χώρος που σε αυτόν είναι ευπρόσδεκτοι όλοι.Σε μας ο ήλιος της χαράς δεν δύει ποτέ.Η ελευθερία ,η δημοκρατία η ορθή πίστη σε κάθε ιδεώδες είναι η ζωή μας.
Αναρτούμε όλες τις απόψεις .Μερικές απ΄αυτές είναι σκληρές και υβριστικές ,αλλά είναι απόψεις .Μέσα στην κριτική αυτή είναι και η σημερινή Κυβέρνηση,που βάλετε πανταχόθεν από τις επιλογές της.Τα λάθη πολλά τα κρίματά της περισσότερα.Ελπίζουμε πώς τα πολιτικά -εθνικά εγκλήματα θα θεραπευθούν ή θα μείνουν εκεί.Γιατί ειπώθηκε πώς έχουν σειρά οι αδελφές μας Ήπειρος και Θράκη.
Ο Θεός σε αυτόν που πιστεύουμε και δεν πιστεύουν ας τους φωτίσει να σταματήσουν αυτή την τακτική.
Η Πατρίδα μας μάτωσε πολύ από τον Εθνικό διχασμό με την κατηγοροποίηση σε αριστερούς και δεξιούς.Χύθηκε πολύ αίμα ,χάθηκαν άδικα ζωές ,καταστράφηκαν οικογένειες .Σήμερα με τις άστοχες τακτικές της συμμαχίας ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ,επανέρχεται ο φόβος του ΄Εθνικού διχασμού.
Πράξεις βίας ενάντια σε πολιτικά πρόσωπα από οργισμένες μάζες ,φονιάδες λαμβάνουν άδειες εκ των φυλακών.Ανομία και αδικία παντού.ΟΙ στρατιές των νέων που ξενιτεύονται αυξάνεται και αποδυναμώνεται η Πατρίδα από επιστήμονες και τεχνικούς .
Ο κοινωνικός ιστός εξαθλιώνεται ,οι νέοι μας γηρασμένου πρόωρα οι γέροντες νεκροί.
Η Εκκλησία πάντα στις επάλξεις κοντά στη θρυμματισμένη κοινωνία προσφέρει τα μέγιστα και διώκεται εξ΄αυτού πολεμιέται από μια μερίδα ηλιθίων της πολιτικής αυτού του χώρου.Διώκονται οι συνταξιούχοι οι γέροντες με λύσσα γιατί αυτοί με την κλεμμένη από τους πολιτικούς κλέφτες ,συνεισφέρουν στα άνεργα νιάτα.
Αυτός είναι ο σκοπός να εκμηδενισθεί κάθε άμυνα στον κοινωνικό ιστό.Και βλέπουμε αυτούς τους λεκέδες,τους δειλούς ,τους προσκυνημένους να τα βάζουν με τα γερόντια τους απόμαχους της ζωής.
Σήμερα εγώ δεν πιστεύω σε αριστερές και δεξιές κυβερνήσεις .Χορτάσαμε από αυτούς .Σήμερα η Ελλάδα χρειάζεται ένα κόμμα που θα την προωθήσει μπροστά.Και θα τιμωρήσει αυτούς τους σατανάδες.που την μακέλεψαν.Η ΄Ελλάς μπροστά.
Επομένως Κύριοι της κριτικής :μην τα κάνετε για να μην τα ακούτε
Ο Θεός θα σ'ωσει την Ελλάδα και πάλι
+Γεώργιος Παπαθανασίου
Αρχιεπίσκοπος
Αναρτούμε όλες τις απόψεις .Μερικές απ΄αυτές είναι σκληρές και υβριστικές ,αλλά είναι απόψεις .Μέσα στην κριτική αυτή είναι και η σημερινή Κυβέρνηση,που βάλετε πανταχόθεν από τις επιλογές της.Τα λάθη πολλά τα κρίματά της περισσότερα.Ελπίζουμε πώς τα πολιτικά -εθνικά εγκλήματα θα θεραπευθούν ή θα μείνουν εκεί.Γιατί ειπώθηκε πώς έχουν σειρά οι αδελφές μας Ήπειρος και Θράκη.
Ο Θεός σε αυτόν που πιστεύουμε και δεν πιστεύουν ας τους φωτίσει να σταματήσουν αυτή την τακτική.
Η Πατρίδα μας μάτωσε πολύ από τον Εθνικό διχασμό με την κατηγοροποίηση σε αριστερούς και δεξιούς.Χύθηκε πολύ αίμα ,χάθηκαν άδικα ζωές ,καταστράφηκαν οικογένειες .Σήμερα με τις άστοχες τακτικές της συμμαχίας ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ,επανέρχεται ο φόβος του ΄Εθνικού διχασμού.
Πράξεις βίας ενάντια σε πολιτικά πρόσωπα από οργισμένες μάζες ,φονιάδες λαμβάνουν άδειες εκ των φυλακών.Ανομία και αδικία παντού.ΟΙ στρατιές των νέων που ξενιτεύονται αυξάνεται και αποδυναμώνεται η Πατρίδα από επιστήμονες και τεχνικούς .
Ο κοινωνικός ιστός εξαθλιώνεται ,οι νέοι μας γηρασμένου πρόωρα οι γέροντες νεκροί.
Η Εκκλησία πάντα στις επάλξεις κοντά στη θρυμματισμένη κοινωνία προσφέρει τα μέγιστα και διώκεται εξ΄αυτού πολεμιέται από μια μερίδα ηλιθίων της πολιτικής αυτού του χώρου.Διώκονται οι συνταξιούχοι οι γέροντες με λύσσα γιατί αυτοί με την κλεμμένη από τους πολιτικούς κλέφτες ,συνεισφέρουν στα άνεργα νιάτα.
Αυτός είναι ο σκοπός να εκμηδενισθεί κάθε άμυνα στον κοινωνικό ιστό.Και βλέπουμε αυτούς τους λεκέδες,τους δειλούς ,τους προσκυνημένους να τα βάζουν με τα γερόντια τους απόμαχους της ζωής.
Σήμερα εγώ δεν πιστεύω σε αριστερές και δεξιές κυβερνήσεις .Χορτάσαμε από αυτούς .Σήμερα η Ελλάδα χρειάζεται ένα κόμμα που θα την προωθήσει μπροστά.Και θα τιμωρήσει αυτούς τους σατανάδες.που την μακέλεψαν.Η ΄Ελλάς μπροστά.
Επομένως Κύριοι της κριτικής :μην τα κάνετε για να μην τα ακούτε
Ο Θεός θα σ'ωσει την Ελλάδα και πάλι
+Γεώργιος Παπαθανασίου
Αρχιεπίσκοπος
Δυστυχώς οι φόβοι μας ,...
Πολλές φορές αναφερθήκαμε στην κατάρα του Εθνικού διχασμού,και το πλήρωσε η πατρίδα μας με την ιστορία του λεγόμενου εμφυλίου πολέμου κατά τους άλλους ανταρτοπολέμου ή συμμοριτοπολέμου.Σήμερα μετά την εθνική τραγωδία με το ξεπούλημα της Μακεδονίας ,βλέπουμε ένα ξεσηκωμό και πολλές φορές πράξεις βίας σε βάρος των προδοτών και από την ανάποδη..
Σήμερα ο λαοπρόβλητος κατά την μειοψηφία Πρωθυπουργός και το σινάφι του κλειδο-αμπαρώνεται στου Μαξίμου μετατρέποντας αυτό σε φρούριο ,αδύναμο πάντως να αντέξει τη λαϊκή οργή.
Φάνηκε λοιπόν ποιος είναι ο Τσίπρας και η παρέα του.Από κάπου μιλήθηκε ,από κάπου ορμηνεύτηκε και βέβαια έπραξε καλά το ρόλο του.
Δεν είναι τυχαίο πώς και τα δυο αυτά άτομα να προέρχονται από το ΚΚΕ ,ο δε Υπουργός των Εξωτερικών Κοτζιάς ήταν και μέλος της Κ.Ε του ΚΚΕ.Με λίγα λόγια αυτούς που δεν ανέχθηκε το παραδοσιακό κόμμα ΚΚΕ,τους αποδέχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ ,με την βρώμικη ιστορία για αυτό του λεγόμενου ΚΚΕ εσ.Οι υπόγειες και σκοτεινές δυνάμεις ,θέλησαν το 1968 να διαλύσουν μια και έξω το εναπομείναν ΚΚΕ και έτσι κατάφεραν στη έννοια της αναθεώρησης και του Ευρω-κομμουνισμού να κτυπήσουν το αντάρτικο αυτό κόμμα ,στο υπογάστριο του.Η επαλήθευση φαίνεται σήμερα με τις αντιλαϊκές και φασιστικές τάσεις ,του ΣΥΡΙΖΑπου είναι οι συνεχιστές του ΚΚΕεσ.
Η κοινωνική συνοχή ,διαλύθηκε από τα ύπουλα και άνανδρα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη τόσο από τον Τσίπρα και του ομοίους του όσον και από τον θρασύδειλο και άχρηστο Π.Καμμένο.
Σήμερα αυτό το κακόηθες μόρφωμα του φασισμού διαλύεται από την οργή του λαού .Και δυστυχώς ,η οργή θα μετατραπεί σε βία και η βία θα φέρει πολλά δεινά σήμερα που καραδοκεί ο ύπουλος εχθρός που είναι οι μεμέτηδες του Σουλτάνου Ερντογάν ,οι εθνικιστές αρβανίτες κ.α
Τι ήταν αυτό λοιπόν που ένωσε ένα δήθεν εθνοπατριώτη με τον σκατά αριστερό?Είναι μια κοινή τους ιδεολογία :ο φασισμός και πρακτική : η εξουσία.Γιατί και ο Τσίπρας άχρηστος είναι εργασιακά και πολιτικά πολλώ δε μάλλον ο Καμμένος.
Σήμερα ο λαός ετοιμάζεται να τους πετάξει στη θάλασσα να τους φάνε τα ψάρια.Κανένας απ΄αυτούς δεν τολμά να τριγυρίσει στην αγορά μόνος .Εξαφανίστηκαν από την πιάτσα.Τά έκανε πάνω τους ο λαλίστατος κομματικός περπατητής των ΑΝΕΛΠαπα χριστόπουλος ,χέστηκε ο κερατάς,από την αντίδραση και την οργή του λαού.Και η άλλη η γκόμενα του Τουρισμού τα ίδια.
Και πώς είναι δυνατόν οι φασίστες να κατηγορούν για φασίστες του οργισμένους.
ΕΜ! τι περίμενες ρε Τσίπρα αφού ρήμαξες το βιός του φτωχού,έφερες του πούστηδες και τις λεσβίες και τους γυναικωτούς στη ζωή και στο τέλος ξεπούλησες τα πάντα.Και να ξέρετε θα σας ψάξουμε όλους,και με ένα Ευρώ αδικαιολόγητο θα σας στείλουμε στο Γουδί.Και σας ζητήσουμε τον λόγο για αυτά που δεν έκανες και άλλα πολλά και που άφησες ατιμώρητο έναν ακόμη προδότη τον ελεεινό Γ.Παπανδρέου για τα εγκλήματά του.
Σε πείραξε η Θρησκευτική πίστη και μας έβαλες εκείνο το χοντροτόμαρο τον Φίλη που τον ενοχλεί το" Μακεδονία Ξακουστή,...."και οι παπάδες σε δώσαν και κατάλαβες και που είσαι ακόμη.
Νομίζεις θα σε φοβηθώ ? Δεν με τρομάζουν τα γιουσουφάκια σου .Θα τα συν τρίψω αν τολμήσουν ,να σταθούν μπροστά μας.Μήτε οι Ρουβίκωνες με τους φονιάδες .
Και επειδή δεν τα μασάω τα λόγια μου άντε σε περιμένω στα Γουναράδικα.
Χέστηδες
Μιχάλης Ιωάννου
καπετάν Φωτενός
Σήμερα ο λαοπρόβλητος κατά την μειοψηφία Πρωθυπουργός και το σινάφι του κλειδο-αμπαρώνεται στου Μαξίμου μετατρέποντας αυτό σε φρούριο ,αδύναμο πάντως να αντέξει τη λαϊκή οργή.
Φάνηκε λοιπόν ποιος είναι ο Τσίπρας και η παρέα του.Από κάπου μιλήθηκε ,από κάπου ορμηνεύτηκε και βέβαια έπραξε καλά το ρόλο του.
Δεν είναι τυχαίο πώς και τα δυο αυτά άτομα να προέρχονται από το ΚΚΕ ,ο δε Υπουργός των Εξωτερικών Κοτζιάς ήταν και μέλος της Κ.Ε του ΚΚΕ.Με λίγα λόγια αυτούς που δεν ανέχθηκε το παραδοσιακό κόμμα ΚΚΕ,τους αποδέχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ ,με την βρώμικη ιστορία για αυτό του λεγόμενου ΚΚΕ εσ.Οι υπόγειες και σκοτεινές δυνάμεις ,θέλησαν το 1968 να διαλύσουν μια και έξω το εναπομείναν ΚΚΕ και έτσι κατάφεραν στη έννοια της αναθεώρησης και του Ευρω-κομμουνισμού να κτυπήσουν το αντάρτικο αυτό κόμμα ,στο υπογάστριο του.Η επαλήθευση φαίνεται σήμερα με τις αντιλαϊκές και φασιστικές τάσεις ,του ΣΥΡΙΖΑπου είναι οι συνεχιστές του ΚΚΕεσ.
Η κοινωνική συνοχή ,διαλύθηκε από τα ύπουλα και άνανδρα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη τόσο από τον Τσίπρα και του ομοίους του όσον και από τον θρασύδειλο και άχρηστο Π.Καμμένο.
Σήμερα αυτό το κακόηθες μόρφωμα του φασισμού διαλύεται από την οργή του λαού .Και δυστυχώς ,η οργή θα μετατραπεί σε βία και η βία θα φέρει πολλά δεινά σήμερα που καραδοκεί ο ύπουλος εχθρός που είναι οι μεμέτηδες του Σουλτάνου Ερντογάν ,οι εθνικιστές αρβανίτες κ.α
Τι ήταν αυτό λοιπόν που ένωσε ένα δήθεν εθνοπατριώτη με τον σκατά αριστερό?Είναι μια κοινή τους ιδεολογία :ο φασισμός και πρακτική : η εξουσία.Γιατί και ο Τσίπρας άχρηστος είναι εργασιακά και πολιτικά πολλώ δε μάλλον ο Καμμένος.
Σήμερα ο λαός ετοιμάζεται να τους πετάξει στη θάλασσα να τους φάνε τα ψάρια.Κανένας απ΄αυτούς δεν τολμά να τριγυρίσει στην αγορά μόνος .Εξαφανίστηκαν από την πιάτσα.Τά έκανε πάνω τους ο λαλίστατος κομματικός περπατητής των ΑΝΕΛΠαπα χριστόπουλος ,χέστηκε ο κερατάς,από την αντίδραση και την οργή του λαού.Και η άλλη η γκόμενα του Τουρισμού τα ίδια.
Και πώς είναι δυνατόν οι φασίστες να κατηγορούν για φασίστες του οργισμένους.
ΕΜ! τι περίμενες ρε Τσίπρα αφού ρήμαξες το βιός του φτωχού,έφερες του πούστηδες και τις λεσβίες και τους γυναικωτούς στη ζωή και στο τέλος ξεπούλησες τα πάντα.Και να ξέρετε θα σας ψάξουμε όλους,και με ένα Ευρώ αδικαιολόγητο θα σας στείλουμε στο Γουδί.Και σας ζητήσουμε τον λόγο για αυτά που δεν έκανες και άλλα πολλά και που άφησες ατιμώρητο έναν ακόμη προδότη τον ελεεινό Γ.Παπανδρέου για τα εγκλήματά του.
Σε πείραξε η Θρησκευτική πίστη και μας έβαλες εκείνο το χοντροτόμαρο τον Φίλη που τον ενοχλεί το" Μακεδονία Ξακουστή,...."και οι παπάδες σε δώσαν και κατάλαβες και που είσαι ακόμη.
Νομίζεις θα σε φοβηθώ ? Δεν με τρομάζουν τα γιουσουφάκια σου .Θα τα συν τρίψω αν τολμήσουν ,να σταθούν μπροστά μας.Μήτε οι Ρουβίκωνες με τους φονιάδες .
Και επειδή δεν τα μασάω τα λόγια μου άντε σε περιμένω στα Γουναράδικα.
Χέστηδες
Μιχάλης Ιωάννου
καπετάν Φωτενός
Κυριακή 17 Ιουνίου 2018
βοηθείστε αυτό το αγγελούδι
Στελιος Μπινης
Αγαπητοί φίλοι
Σας ενημερώνουμε ότι έχουμε μεταβεί στο Μd Anderson Hospital Cancer στο Houston της Αμερικής.
Παρακαλούμε όπως μας βοηθήσετε για τη περαιτέρω συγκέντρωση χρημάτων, καθώς το ποσό το οποίο έχει μαζευτεί είναι μικρό και θα πρέπει να μαζευτούν πολύ περισσότερα για θεραπείες,εγχείριση,ακτινοβολίες,.νοσηλείες.
Δυστυχώς το παιδι βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση, καθώς ο όγκος είναι μεγάλος και πιέζει νεύρα και πνεύμονες.
Η κατάθεση γινεται στο λογαριασμό Τράπεζας Πειραιώς-
Αρ.Λογαριασμου 6201-142102-487
Κωδ. Swift ( bic) PIRBGRAA
IBAN GR 45 0171 2010 0062 0114 2102 487
Σας ενημερώνουμε ότι έχουμε μεταβεί στο Μd Anderson Hospital Cancer στο Houston της Αμερικής.
Παρακαλούμε όπως μας βοηθήσετε για τη περαιτέρω συγκέντρωση χρημάτων, καθώς το ποσό το οποίο έχει μαζευτεί είναι μικρό και θα πρέπει να μαζευτούν πολύ περισσότερα για θεραπείες,εγχείριση,ακτινοβολίες,.νοσηλείες.
Δυστυχώς το παιδι βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση, καθώς ο όγκος είναι μεγάλος και πιέζει νεύρα και πνεύμονες.
Η κατάθεση γινεται στο λογαριασμό Τράπεζας Πειραιώς-
Αρ.Λογαριασμου 6201-142102-487
Κωδ. Swift ( bic) PIRBGRAA
IBAN GR 45 0171 2010 0062 0114 2102 487
Δικαιουχοι:Ευστράτιος-Ραφαηλ Μπινης
Ηλιοπούλου Στεφανια
Το αριθ.τηλέφωνο 6988086161 δεν ισχύει λόγω αδυναμίας δικτύου σε χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Παρακαλούμε όπως επικοινωνείτε στο 0018325917640 με μικρή αστική χρέωση.
Facebook Στέλιος Μπινης
Με εκτίμηση Οι Γονείς
Ηλιοπούλου Στεφανια
Το αριθ.τηλέφωνο 6988086161 δεν ισχύει λόγω αδυναμίας δικτύου σε χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Παρακαλούμε όπως επικοινωνείτε στο 0018325917640 με μικρή αστική χρέωση.
Facebook Στέλιος Μπινης
Με εκτίμηση Οι Γονείς
Ντροπή σας !
Σήμερα,με ένα καλό αστυνομικό σχεδιασμό,οι προδότες της ιστορίας της Ιεράς Μακεδονίας έβαλαν τις καταραμένες υπογραφές τους.Αναγνωρίζουν τους σλάβους απόγονους των φονιάδων κομιτατζήδων σαν Μακεδόνες αποδεχόμενοι ακόμη και την μαϊμού ιστορία τους όπως και τα σύμβολά τους.
Είδαμε και αυτά τα γιουσουφάκια -τους βουλευτές της συμπολήτευσης ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ, να χειροκροτούν αυτήν την προδοσία μιας έσχατης μειοψηφίας όπου το 75% και πάνω των Ελλήνων δεν θέλει αυτήν την πράξη προδοσίας .Βέβαια ο πρόστυχος Καμμένος με τα γιουσουφάκια του ,ο προσκυνημένος ψεύτης ,αποδέχθηκε όλα αυτά που παλλιότερα καταδίκαζε.
Δεν είναι πολιτικός αυτός .Αυτός ξεπερνά και τον Πήλιο Γούση.
Εμείς οι Μακεδόνες ,δεν θα το ανεχθούμε αυτό.Δεν το αποδεχόμαστε και χίλιες υπογραφές και βάλεις κ.Τσίπρα..΄Ασκοπα το μελάνι και το χαρτι ξοδεύεις,ασε που θα πάρεις ένα ωραίο Ο-ΜΗΔΕΝ % από εμας και τους Θρακιώτες .Και μετά σε βλέπω τι θα κάνεις .Που θα τρέχεις τα κρυφτείς.Και η Ιερά ΄Ηπειρος σου την έχει φυλαγμένη -η γενέτειρά σου.
Και εσύ ύποπτε εκ του παρελθόντος σου Κοτζιά θα σε δούμε και σένα.
Φασίστες -θα έρθει η ώρα σας.
και αν πιστεύεις ότι είσαι αριστερός Τσίπρα-τότε Καλή αντάμωση στα γουναράδικα.
Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ.
Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ
Η ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΉ
Είδαμε και αυτά τα γιουσουφάκια -τους βουλευτές της συμπολήτευσης ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ, να χειροκροτούν αυτήν την προδοσία μιας έσχατης μειοψηφίας όπου το 75% και πάνω των Ελλήνων δεν θέλει αυτήν την πράξη προδοσίας .Βέβαια ο πρόστυχος Καμμένος με τα γιουσουφάκια του ,ο προσκυνημένος ψεύτης ,αποδέχθηκε όλα αυτά που παλλιότερα καταδίκαζε.
Δεν είναι πολιτικός αυτός .Αυτός ξεπερνά και τον Πήλιο Γούση.
Εμείς οι Μακεδόνες ,δεν θα το ανεχθούμε αυτό.Δεν το αποδεχόμαστε και χίλιες υπογραφές και βάλεις κ.Τσίπρα..΄Ασκοπα το μελάνι και το χαρτι ξοδεύεις,ασε που θα πάρεις ένα ωραίο Ο-ΜΗΔΕΝ % από εμας και τους Θρακιώτες .Και μετά σε βλέπω τι θα κάνεις .Που θα τρέχεις τα κρυφτείς.Και η Ιερά ΄Ηπειρος σου την έχει φυλαγμένη -η γενέτειρά σου.
Και εσύ ύποπτε εκ του παρελθόντος σου Κοτζιά θα σε δούμε και σένα.
Φασίστες -θα έρθει η ώρα σας.
και αν πιστεύεις ότι είσαι αριστερός Τσίπρα-τότε Καλή αντάμωση στα γουναράδικα.
Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ.
Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ
Η ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΉ
Σάββατο 16 Ιουνίου 2018
μια τα μιλάς τα Αγγλικά διάβασε το Αλέξη Τσίπρα!!!!
Rik Freeman
I have tried not to post much about my feelings for Greece, although anyone that knows me, knows I love the place, I have also tried to refrain from anything to do with the naming situation between Greece and the FYROM. Most of you will not have a clue and will not be bothered. Why should you be? It is not your issue or problem, after all, it is all going on hundreds of miles away so sod it. When I first went to Greece I had not even heard of Alexander The Great, did not have a clue and for sure was not bothered, when we landed I was a little confused.. I asked my friend who met us, I thought we were coming to Greece? He said "You have". I then asked "why have we landed at Makedonia airport then?" He shrugged his shoulders and told me "It is a long story". Well that was it, again those that know me know I LOVE a long story and it was his response that sowed the seed, I had to find out more? What was going on? What is this lark with Macedonia? Where is Macedonia? To all of my Greek friends who will be laughing there heads off, you all know what I now know, and so my quest began. I have travelled to Greece many many times, and everytime I go I find out more, and by God it is one hell of a story, far too long too type here. So I will ask you this, no need to copy n paste or any of that drivel, but please think about this. You own a piece of land, you put your name to it and in time build a bit of history, you spend time looking after that land, it is yours, you build a house, you make it your land, in fact you even name it, you are that proud. In fact so proud that many who come to visit also love what you have done and are proud of your achievements. Sounds good eh, then one day the next door neighbour who is as jealous as sin decides, because they have no brain of there own to call there land the same, in fact they even try to lay claim to your history, your troubles, the hard work you put into it to make it yours, and now all of a sudden they then call you an imposter to that name, that your land is there's and they want it back. WTF?? Now tell me what would be your response be to that idiot making ridiculous claims? Hahahahahaha I know exactly what it would be. Now I am sad to say that yesterday the Government of Greece caved in. They have given way to a tin pot country who tried to steal their identity, their land, their history, culture, everything, they put out propaganda that Hitler would have been proud off, they even stole the design from the Japanese national flag and coloured it to look like a bloody McDonalds ad, and we all laughed, they then decided to become the FAKE nation of the planet and it has been proven that most of the b***t and fake news emanates from their capital city of Skopja. Yesterday the world saw yet again a government that does not listen to its people, only last week I was made welcome by so many at Nea Moudania on a pro rally for Greece to tell the government that their identity, their history, culture etc are not for negotiation, not for sale and certainly not for use by a country that has done all it can to destroy it. Yet again, yesterday I saw a country betrayed by those that are supposed to be in place to protect it and yet again have sold it down the river. My heart bleeds for the people of Greece, for the people of Macedonia the TRUE Macedonia in Greece where it has and always will be. They fought a valiant fight and for sure Alexander will be spitting poison arrows in fury at the betrayal of the very nation so much blood was spilt in order to become a part of Greece, as it rightly did so. I can not thank enough the so many people I have met along the way the friends I have made and the love I have not only for Greece but for all of those that are bitten by the bug that makes them also return every year. But, I know the truth, and that I will never ever be swayed from, I will stand in there corner and unlike there spineless leaders will shout and fight with them.. MACEDONIA IS GREECE, always has and always will be, anything else is just a pathetic sponge that leeches of all those around it to try to cheat its way to being something it never will be. I have asked the question many a time and still await an answer. Had Yugoslavia never broken up what would they be calling themselves NOW? 
Ellada
Ellada Πέμπτη 14 Ιουνίου 2018
Τέλος, ο Ιησούς αναγγέλλει την καινοτομία της παρούσας ώρας, που θα ενθουσιάσει πολλούς και θα σκληρύνει άλλους: Εκπληρώθηκε ο χρόνος και Αυτός είναι ο Μεσσίας που αναγγέλθηκε από τον Ησαΐα, που χρίστηκε για να ελευθερώσει τους αιχμαλώτους, να δώσει το φως στους τυφλούς και να διακηρύξει τη σπλαχνική αγάπη του Θεού για κάθε πλάσμα. Αληθινά, «σήμερα εκπληρώνεται αυτή η Γραφή που ακούσατε με τ’αυτιά σας», διαβεβαιώνει ο Ιησούς.
Η χαρά του Ευαγγελίου που μας ανοίγει το δρόμο για τη συνάντηση με τον Θεό και τους αδελφούς, δεν μπορεί να αναμένει τη βραδυπορία μας και την οκνηρία μας. Δεν μας αγγίζει αν μένουμε ακινητοποιημένοι στο παράθυρο με την δικαιολογία ότι περιμένουμε πάντοτε τον κατάλληλο καιρό. Ούτε μπορεί η χαρά αυτή να διαχυθεί μέσα μας αν δεν αναλάβουμε ακόμη και σήμερα τον κίνδυνο μιας επιλογής. Η κλήση είναι για το σήμερα! Η χριστιανική αποστολή είναι για το παρόν. Και καθένας από μας καλείται – στη ζωή των λαϊκών μέσα στο γάμο, στην ιερατική ζωή μέσα στη διακονία της ιεροσύνης, ή στη ζωή της ειδικής αφιέρωσης – να γίνει μάρτυρας του Κυρίου, εδώ και τώρα......
Σχόλιο
Αυτή εδώ είναι μια περικοπή από το κείμενο του Πάπα Φραγκίσκου για τις ανύπαρκτες ιερατικές και μοναστικές κλήσεις.
Πάνω στο χαρτί ωραία τα λέγει ο Πάπας .΄Ομως αυτό το κάλεσμα του δεν έρχεται σε αντίθεση με τίς εντολές του Θεού ? ",... και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός .και είπεν προς αυτούς :αυξάνεσθε και πληθύνεσθε,.. ( Γεν:α:27-28 ) και ο Ιησούς Χριστός ευλόγησε το γάμον .
Παρά ταύτα,η Κ.Ε επιμένει να κρατά στο μαρτύριο της αγαμίας τους κληρικούς της.Με αποτέλεσμα πολλοί εξ άυτών να είναι διεστραμμένοι,άλλοι θύματα της κατάθλιψης και πολλών άλλων ψυχώσεων .
Επομένως ,σε ποιούς απευθύνεται και γιατί το κάλεσμα του Πάπα ?
Ας μας μα απαντήσει κάποιος ?Δυστυχώς δεν μπορούν .Δεν είναι αρμοσμένη με την Αγ.Γραφή η Εκκλησία τους ,δυστυχώς και η πίστη τους.Ευτυχώς ελάχιστοι τα ακούν αυτά.
Κρατήστε τον Χριστό στίς καρδιές σας ,στη ζωή σας .Αυτό αρκεί..
π. Γεώργιος Αναγνωστόπουλος
Σεβαστοί Πατέρες, αξιότιμοι κ. Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι της ακαδημαϊκής κοινότητας, αγαπητοί εν Κυρίω αδελφοί και αδελφές.
Ευχαριστώ κατ’ αρχάς την Οργανωτική Επιτροπή για την πρόσκληση να μιλήσω σ’ αυτό το Συνέδριο με σημαντική ιστορία, όπου έχουν ομιλήσει πριν από μας σημαντικές μορφές της Ορθοδόξου θεολογίας.
Το θέμα μου είναι ένα πολύ λεπτό θεολογικό και εκκλησιολογικό θέμα, και γι’ αυτό σας παρακαλώ να εύχεσθε κι εσείς αυτά που θα πω να μην αδικήσουν την αλήθεια, κατά το δυνατόν, και μήπως βγει κάτι καλό και για την Εκκλησία.
Θα ήθελα αρχικά να μου δώσετε ένα λεπτό πριν ξεκινήσω, να αφιερώσω αυτή ομιλία μου στον γιό μου Χρίστο Αναγνωστόπουλο, ο οποίος τον Μάϊο του 2014, Κυριακή πρωί, καθώς πήγαινε να ψάλλει σ’ ένα χωριό της Ξάνθης, πέταξε μ’ ένα ToyotaΥariς στον Ουρανό, κι ελπίζω κοντά στον Χριστό, καθώς και στον γιό μου Γρηγόρη, που βρίσκεται στην Ελβετία, διότι ήσαν η αφορμή, και οι δύο τους, τα τελευταία χρόνια να ασχοληθώ πιο εμπεριστατωμένα και συστηματικά με τα θεολογικά γράμματα.
Αυτοί είναι οι στίχοι που βρήκαμε μετά την κοίμηση του Χρίστου, σ’ ένα μικρό απόκομμα από ένα χαρτάκι
να βουτήξω και να δω χαμένες πολιτείες, θαμμένα ναυάγια
φύκια και μάρμαρα
χρυσά μηχανάκια,
αγάλματα πνιγμένων πριγκιπισσών, καλώδια και αρχαία σκάφανδρα
σ' ένα βυθό
ένα βυθό φωτεινό κι απρόσιτο
να ρουφήξω μ' ενα φιλί τον αέρα του
να με συνοδεύει στην επιφάνεια
(Χ.Α. 2001?)
Φαίνεται κατ’ αρχάς ότι δεν έχει σχέση με το Συνέδριό μας. Θα κλείσω όμως την ομιλία μου με μια δική του, πάλι, φράση, και νομίζω ότι μπορεί να κατανοηθεί στο τέλος ο μεταξύ τους σύνδεσμος. Για εκείνο που θα μπορούσα να προϊδεάσω είναι η βαθειά σχέση πνευματικής αναζήτησης, δόγματος και εν Χριστώ ζωής.
. . . . .
Θα αρχίσω τώρα την διαπραγμάτευση του θέματος μου, που ίσως σήμερα φαίνεται ριζοσπαστικό.
Ένα εκ των σημαντικότερων θεολογικών θεμάτων που θέτει η εποχή μας είναι η έμφαση στην θεώρηση των μεγάλων χριστιανικών αιρέσεων όχι εξ επόψεως διάκρισης τους από την Ορθοδοξία - ως μη Ορθοδοξία, αλλά υπό την αντίστροφη προοπτική, στα πλαίσια της προσπάθειας της λεγομένης «ενώσεως των διασπασμένων χριστιανών».
Η αλλαγή προοπτικής έχει μερικές θεμελιώδεις αιτίες και ορισμένες ιστορικές αφορμές: η εκκλησιαστική έγνοια για τις αιρέσεις και τα σχίσματα, ο πόνος για τον χωρισμό, η διασπορά, τα προβλήματα των ιεραποστολών, οι πιέσεις της παγκοσμιοποίησης και του συγκρητιστικού πνεύματος. Φυσικά, η μαρτυρία, ο διάλογος και η μέριμνα επιστροφής των χωρισθέντων μελών από την Εκκλησία είναι και πρέπει να είναι ζωντανή κάθε στιγμή, κατά την ευχή: «τους εσκορπισμένους επισυνάγαγε˙ τους πεπλανημένους επανάγαγε, και σύναψον τη Αγία σου Καθολική Εκκλησία» (Λειτ. Μ. Βασιλείου). Για την συνάντηση αυτή η Ορθόδοξη Εκκλησία μεριμνά και φέρνει θαυμαστά αποτελέσματα μέσω της θεολογίας της και της λατρείας της. Ταυτόχρονα, έχουν αναπτυχθεί επίσημοι θεολογικοί διάλογοι με ορισμένες ομολογίες. Στα πλαίσια αυτών των διαλόγων ορισμένοι Ορθόδοξοι θεολόγοι συμμερίζονται, περισσότερο ή λιγότερο, μια συγκρητιστική προβληματική, όπως έχει αναπτυχθεί από τον προτεσταντισμό (ΠΣΕ, Culmann, Kung) και τον Ρωμαιοκαθολικισμό (Congar, Fries-Rahner). Επομένως, είναι αναγκαίο να εξετάζουμε προσεκτικά και να διορθώσουμε, αν αποδειχθεί ότι χρειάζεται, τις προϋποθέσεις της παρουσίας των Ορθοδόξων στους ανωτέρω διαλόγους.
Πρέπει να αντιμετωπίσουμε με ειλικρίνεια το ερώτημα: Το κριτήριο της Α λ ή θ ε ι α ς, που βέβαια δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από την Αγάπη, μπορεί να καλυφθεί, να υποτιμηθεί ή και να συκοφαντηθεί, με πρόσχημα άλλους ιερούς σκοπούς, όπως είναι η ενότητα; Θα μπορούσε το Παύλειο «Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» (Εβρ. 13,8) να επανερμηνευθεί με την αποδοχή ενός άλλου Χριστού, ή ενός Θεού πέραν του Χριστού, όπως έχει υποστηριχθεί; Μπορούν τα δόγματα της Ορθοδόξου Εκκλησίας να αλλάζουν στο διάβα του χρόνου, παραμερίζοντας το κριτήριο της Αλήθειας; Και σε ποιο βαθμό είναι δυνατόν να επιτευχθεί ένα πνεύμα ελεύθερου δ ι α λ ό γ ο υ για την Ορθόδοξη θεολογία του 21ουαιώνα μετά την λεγόμενη «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο», όταν (α) ως σημαντικότερη επιτυχία της Συνόδου που αναδείχθηκε, τόσο από τους υποστηρικτές όσο και τους επικριτές της, είναι η αποδοχή των άλλων «εκκλησιών» και δογμάτων, έστω και έμμεσα, και (β) όταν οι θερμοί υποστηρικτές της Συνόδου, σχεδόν μέχρι και τις ημέρες μας, θεωρούν εκ των π ρ ο τ έ ρ ω ν οποιαδήποτε θεολογική κριτική της Συνόδου επικίνδυνη για την ενότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας και αποκρούεται γενικώς ως φονταμενταλιστική ή όταν κριτική είναι αποδεκτή μόνον εντός π ρ ο δ ι α γ ε γ ρ α μ μ έ ν ο υ πλαισίου;
Επειδή η πρόσκληση του παρόντος Συνεδρίου που έλαβα υποδεικνύει μια apriori απολύτως καθαγιαστική θεώρηση έναντι της Συνόδου αποφάσισα να σεβασθώ τις προδιαγραφές της Οργανωτικής Επιτροπής, και να περιοριστώ έτσι, κατά δύναμη, στο δεύτερο μέρος της θεματολογίας του Συνεδρίου, δηλαδή για την «Ορθόδοξο Θεολογία στον 21οαιώνα». Ο τίτλος της ομιλίας μου, όπως ήδη γνωρίζετε, είναι «Χριστός, Αγία Τριάδα, Εκκλησία στον 21οαιώνα: τα δόγματα αλλάζουν;
Ας θεωρήσουμε μια θεολογία η οποία χαρακτηρίζεται από τα εξής στοιχεία: (α) άρνηση πλήρους Θεότητας και πλήρους ανθρωπίνης φύσεως ή θελήσεως στον Χριστό, (β) άρνηση στην Αγία Τριάδα πλήρους ισότητας των Προσώπων, Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος, (γ) άρνηση της Ορθοδόξου Εκκλησίας ως της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και αλλοίωση του συνοδικού χαρακτήρα της, και (δ) άρνηση της Ορθοδόξου γνωσιολογίας ως μετοχής του ανθρώπου στην Άκτιστη Εκκλησία. Θα ήθελα λοιπόν να σκεφθούμε πάνω σε μια τέτοια εξέλιξη. Θα μπορούσε μια θεολογία με τα ανωτέρω χαρακτηριστικά να είναι η Ορθόδοξη θεολογία για τον 21οαιώνα;
Είναι το ερώτημα αυτό ρητορικό; Θα δείξω, δυστυχώς, ότι αυτή τη στιγμή ή δ η ζούμε σε χρόνο όπου μείζονες δογματικές αμφισβητήσεις έχουν εξαπολυθεί μέσα στο Σώμα της Αγίας μας Ορθοδόξου Εκκλησίας και μάχονται τον ζωντανό οργανισμό Της.
Θα αρχίσω από ορισμένη κατανόηση της Εκκλησίας που προέβαλε Ορθόδοξος εκπρόσωπος στα πλαίσια του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών. Υποστηρίχθηκε ότι: “ Κ α θ ο λ ι κ ό τ η τ α είναι η διάσταση εκείνη της εκκλησίας που φέρνει κ ο ν τ ά ακόμη και ιστορικές ταυτότητες και παραδόσεις, με τρόπο που να μπορούν αυτές να υπερβαίνονται μέσα στην ενότητα του σώματος του Χριστού». Το «φέρνει κοντά» δεν σημαίνει στην περίπτωση αυτή ένα εκκλησιαστικό φρόνημα ευγένειας, σεβασμού και αγάπης προς τους ετεροδόξους, με το οποίο συχνά αυτοπροβάλλεται ο συγκρητισμός, αλλά πρόκειται, κατά τον ίδιο ομιλητή, για «ο ρ γ α ν ι κ ή ε ν ό τ η τ α των δύο βασικών παραδόσεων (Ανατολής - Δύσεως) που σ υ ν ι σ τ ο ύ ν τη μ ί α και κ ο ι ν ή ταυτότητά μας ως σώματος του Χριστού».
Η κατεύθυνση αυτή της συνθέσεως μιας «εκκλησίας», μέσω της ρευστοποιήσεως των διαφορετικών παραδόσεων σε «οργανική ενότητα» αντιθέτων, επιχειρείται να δικαιωθεί ως εξής: «η αλλαγή όρων και κ λ ί μ α τ ο ς ε π ι κ ο ι ν ω ν ί α ς μ ε τ α β ά λ λ ε ι και τη σ η μ α σ ία των διαφορών, αλλά και την σ η μ α σ ί α της “α ί ρ ε σ η ς” και ζητάει να ορισθεί εκ νέου». Επαναλαμβάνω την πρόταση: η «αίρεση» στον 21οαιώνα «ζητάει να ορισθεί εκ νέου».
Ποιός είναι ο ορισμός της αίρεσης που ανταποκρίνεται στις νέες συνθήκες; Κατά τον αυτόν συνάδελφο ακαδημαϊκό καθηγητή: «η αίρεση δ ε ν β ρ ί σ κ ε τ α ι σε κάποιο δ ο γ μ α τ ι κ ό λ ά θ ο ς…, αλλά εντοπίζεται στην απόρριψη της ε ν ό τ η τ α ς και της αγάπης». Αλλά η Ορθόδοξη Θεολογία, που συμπυκνώνεται στην Θ. Λειτουργία, κατανοεί “την ενότητα της π ί σ τ ε ω ς, και την κ ο ι ν ω ν ί α του Αγίου Πνεύματος” ως αδιάσπαστες προϋποθέσεις για την πληρότητα της μετοχής στο Σώμα του Χριστού. Για την θεολογική τάση όμως που περιγράφω μοιάζει να μην υπάρχουν ορθές και λανθασμένες δογματικές διατυπώσεις στον χριστιανικό κόσμο…. Για την δημιουργία μιας νέας οικουμενικής “εκκλησίας” αρκεί μια αμοιβαία δογματική ανοχή, με μια ελάχιστη συμφωνία, ανεξάρτητη προφανώς από την Αλήθεια. Η συνύπαρξη δε αλήθειας και το ψεύδους μπορεί να θεωρείται και ως αποδοχή της ετερότητας στην σύγχρονη πολυπολιτισμική πραγματικότητα…
Τα δόγματα της εκκλησίας είναι άσαρκα; Χωρίς ζωή; Μπορούμε να τα αφήσουμε πίσω; Αρκεί μια απροσδιόριστη αναφορά στον Χριστό και στην Αγία Τριάδα για μια συγχώνευση Ορθοδοξίας, Ρωμαιοκαθολικισμού και Προτεσταντισμού; Υπάρχει μία αντίληψη για τον Χριστό και την Αγία Τριάδα στην Ορθόδοξη Παράδοση, στον Ρωμαιοκαθολικισμό και τις πολυάριθμες παραφυάδες του προτεσταντικού κόσμου;
Σε άλλο σημείο της ομιλίας στο ΠΣΕ, που αναφέρθηκα ανωτέρω, ο Σαρκωθείς Θεός, ο Χριστός, θεωρείται μη πλήρης και μοναδικός Θεός. Κατά λέξη: «ο Θεός πρέπει να παραμείνει ελεύθερος, ε λ ε ύ θ ε ρ ο ς ακόμα και από την δική του ε μ π λ ο κ ή στην ιστορία. Η σάρκωση δεν κ α θ η λ ώ ν ε ι τ ο ν Θ ε ό στην ιστορία». Στην ίδια ομιλία ο Χριστός τίθεται στο στόχαστρο μιας δήθεν επιστημονικής απομυθεύσεως. Υποστηρίζεται ότι «όπως η αυθεντία του λόγου των Γραφών, έτσι και οι πράξεις του Χριστού, ο χαρακτήρας ή η συμπεριφορά του, ακόμη και η ηθική του που δίδαξε, έχουν καταστεί αντικείμενο σοβαρής αμφισβήτησης». Δεν γνωρίζει λοιπόν σήμερα ο ομιλητής «Ποιός» είναι ο Χριστός. Το Πνεύμα το Άγιο δεν αποκαλύπτει σήμερα τον Χριστό στην Εκκλησία. Η αλήθεια έρχεται από το μέλλον. Τα πάντα αμφισβητούνται εν ονόματι μιας ειδωλοποιήσεως της εσχατολογίας, που ερμηνεύεται ως ελευθερία από το παρελθόν, δηλαδή από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Πρόκειται για μια θρησκευτική έκδοση του νεωτερικού και μετανεωτερικού πνεύματος, όπου το μελλοντικό, ως νεώτερο, θεωρείται πρόοδος, και ο υποκειμενισμός μπορεί να απαιτεί τον ρόλο της νέας αυθεντίας.
Είναι βέβαια αντίθετο όχι μόνο προς την Θεολογία του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και των άλλων Καππαδοκών, αλλά και όλης της Πατερικής Θεολογίας, η άποψη του ιδίου συγγραφέως ότι η τ ε λ ι κ ή Αλήθεια είναι η Μονάδα από την οποία αναδύεται οντολογικά η Τριάδα. Κατά τον αυτόν συγγραφέα, ερμηνεύοντας πάλι τον Αγ. Γρηγόριο Θεολόγο, «όταν ο Γρηγόριος… αναφέρεται στο πώς η Αγία Τριάδα α ν α δ ύ θ η κ ε ο ν τ ο λ ο γ ι κ ά… ταυτίζει τ η ν Μ ο ν ά δ α με τον Π α τ έ ρ α», και όταν αναφέρεται στο πως η Τριάδα αναδύεται οντολογικά από την Μονάδα, ταυτίζει την Μονάδα με τον Πατέρα!
Επισημαίνει όμως ακριβέστατα ο μέγας Θεολόγος Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής εκφράζοντας όλη την Εκκλησία : “οὐ γάρ κ α τ ά π α ρ α γ ω γ ή ν ἐκ μ ο ν ά δ ο ς Τριάς, ἀγένητος ὑπάρχουσα καί α ὐ τ έ κ φ α ν τ ο ς”. «οὐ γάρ ὑφέσει δυνάμεως διακέκριται τῆς μονάδος ἡ Τριάς, ἤ τῆς Τριάδος ἡ μονάς». Δεν υπάρχει δηλαδή κάποια «προτεραιότητα» ή «οντολογική ιεραρχία» μεταξύ Μονάδος – Τριάδος.
Ο μετανεωτερικός θεολογικός υποκειμενισμός για να γίνει αποδεκτός από τον λαό εμφανίζεται ως Πατερική θεολογία. Αποτολμάται, για παράδειγμα, πέραν πάσης θεολογικής ερμηνείας, αλλά και επιστημονικής δεοντολογίας, η διατύπωση του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου
«Φύσις δὲ τοῖς τρισὶ μία, Θ ε ό ς. Ἕνωσις δὲ, ὁ Πατὴρ»
να δημοσιεύεται (σε αγγλική μετάφραση) με αποσιωπητικά στη λέξη «Θεός» και να διαβάζεται ως εξής
«Φύσις δὲ τοῖς τρισὶ μία,… Ἕνωσις δὲ, ὁ Πατὴρ»,
και να συμπεραίνεται ότι η τελική αλήθεια είναι ο Πατήρ ή η Μονάς. (Ο συγγραφέας στοιχίζεται στην γραμμή του Rahner: “Karl Rahner has pertinently reminded us that, in the Bible, G o d is the F a t h e r”).
Το σύγχρονο αντι-Τριαδικό νεοπλατωνίζον και απολλιναρίζον θεολογικό «μοντέλο», που απορρίπτει ο Άγ. Μάξιμος και δι’ αυτού ολόκληρη η Εκκλησία, θεωρείται εντούτοις πολλαπλά χρήσιμο από τους υποστηρικτές του! Πρώτον, διότι: «Μια Τριαδική θεολογία που τ α υ τ ί ζ ε ι τον έ ν α Θεό με τον Π α τ έ ρ α μπορεί να υποστηριχθεί περισσότερο πειστικά στο πλαίσιο του διαλόγου με μ ο ν ο θ ε ϊ σ τ ι κ έ ς θρησκείες». Δεύτερον, διότι το αντι-Τριαδικό μοντέλο μπορεί να εφαρμοσθεί στην Εκκλησιολογία. Υποστηρίζεται: «Αν μέσα στην Αγία Τριάδα, στο γνησιότερο Είναι που υπάρχει, που είναι ο Θ ε ό ς, αν εκεί μέσα υπάρχει ι ε ρ α ρ χ ί α, πώς είναι δυνατόν η εκκλησία που εικονίζει την Αγία Τριάδα να μην αντανακλά αυτήν την κατάσταση;» «Ι ε ρ α ρ χ ί α έχουμε από την πρώτη στιγμή, διότι ακόμη μέσα στο σώμα των αποστόλων έχουμε τον Π έ τ ρ ο, ο οποίος οπωσδήποτε ξ ε χ ω ρ ί ζ ε ι από τους άλλους»!
Σχετικά με την σχέση «Πρώτου» και Συνόδου, η ανωτέρω άποψη θεωρεί ότι: «Ο πρώτος (primus) […] π α ρ έ χ ε ι στη σύνοδο τη θ ε ο λ ο γ ι κ ή της υ π ό σ τ α σ η»! Δηλαδή, κατά τη νέα ιεραρχική εκκλησιολογία, όλοι οι επίσκοποι, πλην του Πρώτου, δεν έχουν πλήρες επισκοπικό χάρισμα. Την θεολογική της υπόσταση, αναπόσπαστο και ουσιώδες στοιχείο του επισκοπικού αξιώματος, την λαμβάνει η σύνοδος από τον Πρώτο! (Θα κάνω μια μικρή παρέμβαση εδώ, για να σημειώσω ότι η πυραμοειδής ιεράρχηση στην εν Κρήτη Σύνοδο σε «Πρώτους», που ψήφιζαν, σε επισκόπους που παρευρίσκοντο- αλλά δεν είχαν ψήφο, και σε επισκόπους που δεν παρίσταντο, ομοιάζει ως σχήμα στην ιεραρχική αντίληψη της εκκλησιολογίας που προανέφερα, αλλά θα ήθελα να ελπίζω ότι ήταν μία απλή σύμπτωση).
Φοβούμαι προσωπικά πως η επιχειρούμενη τοιουτοτρόπως υπερύψωση του «πρωτείου» του Οικουμενικού θρόνου δ ρ α α θ έ λ η τ α ε ν α ν τ ί ο ν του, και ίσως ροκανίζει και αυτό το καλώς νοούμενο «πρωτείο τιμής».
Στις ανωτέρω καινοφανείς απόψεις στην Ορθόδοξη Εκκλησία, το μοναδικό Ευαγγέλιο της εξ απείρου αγάπης σαρκώσεως του Θεού στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και της Αποκαλύψεως του μυστηρίου της εν μονάδι Τριάδος παρακάμπονται. Βέβαια, όπως έχω πληροφορηθεί, η αντι-Τριαδική αυτή άποψη, που ξεχωρίζει τον Θεό-Πατέρα από την Αγία Τριάδα (με πρακτικό στόχο την προβολή αυτού του σχήματος στην Εκκλησία και την θεμελίωση του «πρωτείου» εξουσίας), προτάθηκε σε Πανορθόδοξη Επιτροπή προ της εν Κρήτη Συνόδου, και τελικώς αποσύρθηκε.
Συμπεραίνοντας, εκ των ολίγων μαρτυριών που μπορέσαμε να αναφέρουμε στην παρούσα εισήγηση, νομίζουμε ότι προκύπτουν ορισμένα συμπεράσματα. (1) Οι εισηγητές της μεταβολής των δογμάτων του Θεανθρώπου Χριστού, της Αγίας Τριάδος και της Εκκλησίας δεν έχουν καταθέσει ουδόλως πειστική επιχειρηματολογία περί της νομιμότητας τέτοιων δογματικών μεταβολών. (2) Εν ονόματι της λεγομένης ενώσεως των εκκλησιών, ορισμένες απόψεις που υποστηρίζονται από εκπροσώπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας έχουν αστοχήσει πλήρως εξ Ορθοδόξου επόψεως, (3) Ο στόχος της ενότητας, εν απουσία στέρεας Ορθοδόξου δογματικής συνειδήσεως και εκκλησιαστικής διακρίσεως, όχι μόνο δεν προσφέρει Ορθόδοξη μαρτυρία στους ετεροδόξους, αλλά παράγει μη Ορθόδοξη θεολογία που σκοτίζει και τον Ορθόδοξο λαό και είναι, δυνάμει, αιτία σχισμάτων…
Δημιουργείται ένα πολύ συγκεκριμένο ερώτημα: Οι αλλοιώσεις του δόγματος, όπως αυτές που αναφέρθηκαν, θεωρούνται γενικώς νόμιμες από τους υποστηρικτές της προτεραιότητας της Χριστιανικής «ενότητας» έναντι της Αληθείας; Εάν όχι, ποιες κινήσεις έχουν γίνει για τη διόρθωσή τους; Εάν, πάλι, τέτοιες αλλαγές θεωρούνται σήμερα νόμιμες ή δεν απορρίπτονται βάσει της αρχής της ανεκτικότητας, πιστεύω ότι θα απορριφθούν από το Σώμα του Χριστού, την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Η Ορθόδοξη θεολογία του 21ουαιώνα μπορεί να έχει μέλλον, και μάλιστα λαμπρό, εάν είναι, πρώτον Χριστιανική, και δεύτερον Ορθόδοξη! Η Εκκλησία θα μπορεί να κινηθεί θεοπρεπώς στον νέο αιώνα εάν εμβαθύνει στο μυστήριο της υπάρξεώς της, στο μυστήριο του Χριστού και στο μυστήριο της υπερουσίου Τριάδος. Από κει μπορεί να πηγάζουν οι νέες επίκαιρες φόρμες εκφράσεως της αρρήτου Αλήθειάς της και απαντήσεις στα καινοφανή ερωτήματα, τις προκλήσεις και προσκλήσεις του επιστημονικοτεχνικού φαινομένου, των κοινωνικοπολιτικών αλλαγών, του μηδενισμού που διαπερνά μεγάλο μέρος των λεγομένων ανεπτυγμένων χωρών, των θρησκευτικοπολιτικών ουτοπιών, καθώς και της πνευματικής αναζητήσεως ευαίσθητων ανθρώπων ανά τον κόσμο.
Τελειώνω με μία φράση του γιού μου, Χρίστου Αναγνωστόπουλου, που συνδέει το κείμενο της ομιλίας με το ποίημα που σας διάβασα στην αρχή της. Είναι μια φράση, που επίσης βρήκαμε σ’ ένα ημερολόγιο λίγο μετά την κοίμησή του:
«Ένας Θεός που δεν είναι Τριάδα Προσώπων
είναι στ' αλήθεια φρικτός»!
*8ΟΔιεθνές Συνέδριο Ορθοδόξου Θεολογίας, Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας: Η Ορθόδοξη Θεολογία στον 21οαιώνα, Θεολογική Σχολή Α.Π.Θ., 21-25 Μαΐου 2018. Η εισήγηση περιέχει στοιχεία από υπό έκδοση βιβλίο με τίτλο «Αγία Τριάς, ο Θεός ημών», όπου και παρουσιάζονται πλούσιες βιβλιογραφικές αναφορές.
*καθηγητής στον Τομέα Τηλεπικοινωνιών και Διαστημικής (Εργαστήριο Ηλεκτρομαγνητικής Θεωρίας) τουΠολυτεχνείου Ξάνθης.
Τετάρτη 13 Ιουνίου 2018
Βαρύ πένθος σκεπάζει την πατρίδα μας.Ζοφερές ημέρες περνούμε.Οι σύγχρονοι Πήλιοι Γούσηδες σε πρόδωσαν Ελλάδα μας -Μακεδονία μας.Ας κτυπήσουν πένθιμα οι καμπάνες.
΄Ομως πρέπει να σταθούμε όρθιοι ,να αντισταθούμε ,να πολεμήσουμε αν χρειασθεί.
Ζήτω κόρη Μακεδονία ,της Μεγάλης Ελλάδος κόρη.
Πώς θα ζήσεις μετά από αυτό ρε Τσίπρα ,ρε Κοντζιά ?Η ιστορία μαζί με τον λαό σας έχουν καταδικάσει.
ΙΤΕ ΠΑΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ
΄Ομως πρέπει να σταθούμε όρθιοι ,να αντισταθούμε ,να πολεμήσουμε αν χρειασθεί.
Ζήτω κόρη Μακεδονία ,της Μεγάλης Ελλάδος κόρη.
Πώς θα ζήσεις μετά από αυτό ρε Τσίπρα ,ρε Κοντζιά ?Η ιστορία μαζί με τον λαό σας έχουν καταδικάσει.
ΙΤΕ ΠΑΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ
Γιορτές και πανυγήρια
Μετα από μια πορεία 50/15 στην ιεροσύνη /Αρχιεροσύνη ,οι δεσποτάδες της ΝΚΕ,το γιόρτασαν με την παρουσία σχεδόν όλων.
Ο Αποστολικός Νούντσιος διάβασε και την επιστολή του Πάπα Φραγκίσκου και όλα καλά.
Άντε λοιπόν στο καλό κ.Γιάννη Σπιτέρη.
Θα έπρεπε αντρίκια να αναφερθείς και στις μαύρες σελίδες της Αρχιεροσύνης σου όταν μας έβριζες ,γραπτά και προφορικά μας απειλούσες και μας απαγόρευες να επισκεπτόμαστε τους Καθολικούς Ναούς.Σε αυτά δεν αναφέρθηκες γιατί σε πονάει ,γιατί σου χαλάσει το ψευδο-οικουμενικό σου προφίλ και το flash back που λες είναι μετέωρο.
Ο καλός Θεός να σε συγχωρήσει
Ο Αποστολικός Νούντσιος διάβασε και την επιστολή του Πάπα Φραγκίσκου και όλα καλά.
Άντε λοιπόν στο καλό κ.Γιάννη Σπιτέρη.
Θα έπρεπε αντρίκια να αναφερθείς και στις μαύρες σελίδες της Αρχιεροσύνης σου όταν μας έβριζες ,γραπτά και προφορικά μας απειλούσες και μας απαγόρευες να επισκεπτόμαστε τους Καθολικούς Ναούς.Σε αυτά δεν αναφέρθηκες γιατί σε πονάει ,γιατί σου χαλάσει το ψευδο-οικουμενικό σου προφίλ και το flash back που λες είναι μετέωρο.
Ο καλός Θεός να σε συγχωρήσει
Τρίτη 12 Ιουνίου 2018
διαστροφή :μια πολιτική 'έννοια της αριστεράς
Με μεγάλο πόνο ψυχής είδα χθές ανάμεσα ,σε όλους αυτούς τους διεστραμμένους της ΛΟΤΚΙ κι έναν αγνώστου φύλλου ,να έχει επί των γεννητικών οργάνων ( η ότι απέμεινε από αυτά ) την Ιερή Εικόνα του Αγίου Νικολάου ,φέρων δε και ένα μεγαλόπρεπο Επισκοπικό σταυρό.
Αυτούς τους διεστραμμένους ,η πολιτική ηγεσία ,με νόμο τους έκανε αποδεκτούς νομικά μεν ,ηθικά και κοινωνικά όχι στην θρυμματισμένη κοινωνία μας σήμερα.
Ατυχώς μεταξύ άλλων η Κυβέρνηση των δειλών ,των προσκυνημμένων των παραμυθάδων ,των ξεπουλημένων προσπαθεί να διαλύσει και το Ηθικό φρόνημα των Ελλήνων.Η Ελλαδική Εκκλησία ,με τα όποια δόγματα πρέπει αυτή τη φορά να αντιδράσει.Πρέπει να τους στριμώξει με τα όποια μέσα που διαθέτει.Χρειάζεται ένας Συνασπισμός των ηθικών των δικαίων των τιμίων για να διώξει αυτούς τους διεστραμμένους πολιτικά από την πατρίδα μας και να αρχίσει την οικονομική -παραγωγική μα και ηθική ανασυγκρότηση.Βεβαίως πρέπει πολλοί εξ΄αυτών να τιμωρηθούν και δή με την μεγίστη των ποινών δηλ.της εσχάτης προδοσίας και να δούμε αν δούμε την επόμενη Κυβέρνηση αν έχει το σθένος να επιβάλλει αυτά που αρμόζουν σε μια φυσιολογική χώρα.
Επίσης σήμερα ,οι αριστερά προσπαθεί να ξεπουλίσει την Μακεδονία μας .Αυτό δεν θα γίνει γιατί και 100 υπογραφές και να βάλουν εμείς οι Μακεδόνες δεν θα το αποδεχτούμε.
Επομένως Τσίπρα τζαμπα έργα και λόγια κάνεις και λές .
ΙΤΕ ΠΑΙΔΕς ΕΛΛΗΝΩΝ
Αυτούς τους διεστραμμένους ,η πολιτική ηγεσία ,με νόμο τους έκανε αποδεκτούς νομικά μεν ,ηθικά και κοινωνικά όχι στην θρυμματισμένη κοινωνία μας σήμερα.
Ατυχώς μεταξύ άλλων η Κυβέρνηση των δειλών ,των προσκυνημμένων των παραμυθάδων ,των ξεπουλημένων προσπαθεί να διαλύσει και το Ηθικό φρόνημα των Ελλήνων.Η Ελλαδική Εκκλησία ,με τα όποια δόγματα πρέπει αυτή τη φορά να αντιδράσει.Πρέπει να τους στριμώξει με τα όποια μέσα που διαθέτει.Χρειάζεται ένας Συνασπισμός των ηθικών των δικαίων των τιμίων για να διώξει αυτούς τους διεστραμμένους πολιτικά από την πατρίδα μας και να αρχίσει την οικονομική -παραγωγική μα και ηθική ανασυγκρότηση.Βεβαίως πρέπει πολλοί εξ΄αυτών να τιμωρηθούν και δή με την μεγίστη των ποινών δηλ.της εσχάτης προδοσίας και να δούμε αν δούμε την επόμενη Κυβέρνηση αν έχει το σθένος να επιβάλλει αυτά που αρμόζουν σε μια φυσιολογική χώρα.
Επίσης σήμερα ,οι αριστερά προσπαθεί να ξεπουλίσει την Μακεδονία μας .Αυτό δεν θα γίνει γιατί και 100 υπογραφές και να βάλουν εμείς οι Μακεδόνες δεν θα το αποδεχτούμε.
Επομένως Τσίπρα τζαμπα έργα και λόγια κάνεις και λές .
ΙΤΕ ΠΑΙΔΕς ΕΛΛΗΝΩΝ
Δευτέρα 11 Ιουνίου 2018
εχουν άδικο ?
Βλέπεις Τούρκο φτύσ' τον, διώξ' τον, κάν'τον να νιώσει άσχημα, να μη νιώθει ευπρόσδεκτος. Καλύτερα πείνα παρά ένα ευρώ από τους αλήτες που στηρίζουν τον δικτάτορα. Αν ήσουν γονιός και είχαν το παιδί σου, αυτή η αδιαφορία σου, θα σκότωνε. Να κλείσουν τώρα τα σύνορα, η ελευθερία που ζουν αυτοί οι υπάνθρωποι στη χώρα μας, είναι ακριβή, γιατί τους την χαρίζουμε; Έξω οι τούρκοι από τη χώρα μέχρι να επιστρέψουν σώοι οι στρατιώτες μας. Φασίστας δεν είμαι, αλλά υπάρχουν και όρια. Ξεσηκωθείτε ρε, έχουν τα παιδιά μας.
Πέμπτη 7 Ιουνίου 2018
Γιάννης Ναστούλης
Η γεω-θεολογία του «μακεδονικού» ζητήματος.
Τις τελευταίες μέρες ήρθε στη δημοσιότητα η ύπαρξη επιστολής της Εκκλησίας των Σκοπίων (ΠΓΔΜ) προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο με την οποία ζητά να γίνει αυτοκέφαλη με το όνομα «Αρχιεπισκοπή Αχρίδας και Πρώτης Ιουστινιανής». Η εκούσια εγκατάλειψη του όρου «μακεδονική» από τη σημερινή της ονομασία (Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία – Αρχιεπισκοπή Αχρίδας), υποκινεί ένα πολύπλοκο νομοκανονικό όσο και ακανθώδες πολιτικό ζήτημα που θα δοκιμάσει τις αντοχές της ελληνικής διπλωματίας, καθόσον τα Σκόπια στο κρισιμότερο σημείο της διαπραγμάτευσης για το «όνομα» εμπλέκουν το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με κανονικώς επιλήψιμο τρόπο –ανήκουν στο Πατριαρχείο Σερβίας από το οποίο ανεξαρτητοποιήθηκαν πραξικοπηματικά- εξασφαλίζοντας έμμεση αναγνώριση ιστορίας χιλίων ετών, σφετεριζόμενα την Αρχιεπισκοπή Αχρίδας, η οποία ήταν ιδρυτικώς ελληνική, με Έλληνες Μητροπολίτες και Επισκόπους και εθνολογικώς μικτή. Μάλιστα η εργαλειοποίηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και η εμπλοκή του, εμμέσως, στις γεωπολιτικές συμπληγάδες ΗΠΑ – Ρωσίας προοιωνίζεται περιδινήσεις σε αχαρτογράφητα νερά για την οικουμενική Ορθοδοξία και τα Βαλκάνια.
«Τα εκκλησιαστικά είωθε συμμεταβάλλεσθαι τοις πολιτικής». Η περιπέτειες του Εθνοφυλετισμού στα Βαλκάνια
Η ελληνική επανάσταση του 1821 λειτούργησε ως γεννήτρια χειραφετητικών αντιδράσεων τόσο στο επίπεδο του έθνους, σε ένα μετά-βεστφαλικό ευρωπαϊκό γίγνεσθαι που στόχευε στη διάρρηξη της οσμανικής «πολιτειότητας», όσο και στο εκκλησιαστικό πεδίο ως αίτημα Αυτοκεφάλου.
Άλλοτε πραξικοπηματικά και άλλοτε στα όρια της κανονικής διαδικασίας τα νεοσύστατα εθνικά κράτη πετυχαίνουν το εκκλησιαστικό τους αυτοκέφαλο: η Ελλάδα το 1850, η Σερβία το 1879, η Ρουμανία αυτοανακηρύσσεται αυτοκέφαλη το 1859 (το Πατριαρχείο την αναγνώρισε ως αυτοκέφαλη το 1885).
Ειδική μνεία αξίζει η περίπτωση της Βουλγαρίας, η οποία βρέθηκε για πολλούς λόγους περισσότερο εκτεθειμένη στον εθνικισμό με συνέπεια μια ταραχώδη σχέση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, από την «Ιστορία Σλαβινοβουλγαρική» του μοναχού Χιλανδαρηνού μέχρι το Χάτι Χουμαγιούν του 1856 που καλούσε σε μεταρρυθμίσεις τις θρησκευτικές κοινότητες και την ίδρυση από την οθωμανική κυβέρνηση της Εξαρχίας το 1870 (ανεξάρτητη εκκλησιαστική αρχή για όλους τους βουλγαρόφωνους).
Η Εξαρχία στον βαθμό που εισήγαγε εθνοφυλετικά κριτήρια χωρισμού εκκλησιαστικών διοικήσεων στον ίδιο τόπο, και μάλιστα όντας ένας αλλόπιστος εξωεκκλησιαστικός παράγων, προκάλεσε τη σφοδρή αντίδραση του Πατριαρχείου, καθώς στη Σύνοδο του 1872 καταδίκασε, ως αίρεση τον εθνοφυλετισμό, ως κριτήριο οργάνωσης της Εκκλησίας. Τελικά, παρά την καταδίκη, το ζήτημα αυτό πήρε εκρηκτικές διαστάσεις στην περίπτωση της Μακεδονίας, όπως θα δούμε στη συνέχεια, αλλά και στα ποικίλα προβλήματα της ορθόδοξης διασποράς.
1. Γεωγραφικές και ιστορικές εικόνες. Η Μακεδονία της Ελλάδας.
Παρά τη σύγκλιση όλων των γεωγράφων από την εποχή του Κλαύδιου Πτολεμαίου μέχρι τον Διαφωτισμό, ότι η Μακεδονία είναι μια επαρχία της Ελλάδας, τούτο δεν απηχείται με την ίδια ομοιογένεια στις «γεωγραφίες» Ελλήνων συγγραφέων του 18ου και 19ου αιώνα[1]. Το γεγονός ότι το πολιτικώς ζητούμενο ήταν μια Μακεδονία εντός Ελλάδος δημιουργούσε προβλήματα, αφού ενέπλεκε τους επίδοξους γεωγράφους σε μια οριοθέτηση δύο επιπέδων, την παλαιά και τη νέα, η σύγκριση των οποίων κατέληγε στη δημιουργία αρνητικού εδαφικού ισοζυγίου για το παρόν, εφόσον κάποια στιγμή στον χρόνο και οι άλλες βαλκανικές περιοχές είχαν μεγαλύτερη έκταση από αυτήν των πολιτικών διαιρέσεων της εποχής αυτής (19ος).
Η χαρτογραφική έτσι απεικόνιση ελάχιστα ευνοούσε τη συγκρότηση μιας λεπτομερούς εικόνας των βαλκανικών περιοχών και σε κάθε περίπτωση άφηνε ασάφειες που προοιωνίζονταν μεθοριακές εκκρεμότητες για όλες τις όμορες επικράτειες. Και η Μακεδονία ανήκε σε αυτήν την κατηγορία. Ωστόσο οι γεωγραφικές εικόνες δεν αποτελούν στοιχεία ή πρόκριμα για μια διαμόρφωση συμπαγών εθνικών χώρων, διότι ενώ οι περιοχές εμφανίζονταν με κριτήριο την τρέχουσα πολιτική διαίρεση ή την αρχαία Γεωγραφία, τα κριτήρια ταυτότητας ή ετερότητας βρίσκονταν στους χώρους της δημογραφίας, της γλώσσας, της εθνογραφίας, της ιστορίας. Βεβαίως εκφεύγει από τους στόχους του παρόντος μια λεπτομερής αναφορά στο πολυσχιδές φυλετικο-εθνοτικό φαινόμενο της Μακεδονίας και στις εθνογενετικές διεργασίες στους κόλπους της παρακμάζουσας οσμανικής αυτοκρατορίας. Για την ώρα αρκεί να δειχθεί ότι η προβολή της αρχαίας Μακεδονίας, στην Ελλάδα, τουλάχιστον της εποχής εκείνης, επιτελέστηκε σε βάρος της νεότερης πρόσληψής της, ως σημείου αναφοράς του έθνους και ως σημαντικού αλυτρωτικού επιχειρήματος.
Ήδη στο τέλος του 19ου, περίοδος η οποία ταυτίζεται με την αναθεωρητική δράση των Βουλγάρων, η έννοια του Σλάβου γίνεται συνώνυμη του εχθρού. Οι όροι Μακεδόνας και Μακεδονία αντιδιαστέλλονται απερίφραστα από τον βουλγαρισμό, συγκαλύπτοντας ακόμη και τη σλαβοφωνία, η οποία ήταν εξ ορισμού και επί της ουσίας ελληνική. Μάλιστα κάθε άλλη διεκδίκηση σλαβοφωνίας, όπως η σερβική, που θα υπερτόνιζε μια «μακεδονική» ταυτότητα, απομειώνοντας τη βουλγαρική, ήταν ευκταία. Η Ελλάδα στη μέχρις εσχάτων αντιπαράθεση τόσο με τη Βουλγαρία, όσο και με την επιθετική φίλη Σερβία, προτιμούσε συστηματικά τη χρήση του «ακίνδυνου» όρου Μακεδονία και των παραγώγων του για έναν πληθυσμό τον οποίο αδυνατούσε να αφομοιώσει. Κανείς τότε δεν μπορούσε να προοικονομήσει πως ο μακεδονισμός που είχε προβληθεί με τόση ένταση ως ελληνικό συνώνυμο, θα μπορούσε να αποκοπεί και από το βουλγαρισμό και από τον ελληνισμό
1.1. Η Μακεδονία των Σέρβων
Παρότι η Μακεδονία παρέμενε για τους Σέρβους ένας ελάχιστα γνωστός χώρος. Η ίδρυση της βουλγαρικής εξαρχίας (1878) και κατόπιν το φάσμα της Βουλγαρίας του Αγίου Στεφάνου κατέδειξαν τον κίνδυνο που αντιπροσώπευε η βουλγαρική εθνική κίνηση για τα σερβικά συμφέροντα στην περιοχή. Από την άλλη, η πολιτική σκοπιμότητα κατεύθυνε το αλυτρωτικό πρόγραμμα της Σερβίας προς το νότο. Η υπογραφή της «Απόρρητης Συμφωνίας» με την Αυστροουγγαρία (1881) και η δέσμευση του Βελιγραδίου να μην ενθαρρύνει διεκδικήσεις στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη διοχέτευσαν τη σερβική εθνική κίνηση στις τουρκοκρατούμενες περιοχές του νότου. Άλλωστε η Σερβία συγκαταλεγόταν μεταξύ των λιγοστών περιοχών που δεν είχαν έξοδο στη θάλασσα, κάτι που στη διεθνολογική σκέψη της εποχής εθεωρείτο σοβαρό μειονέκτημα για την επιβίωση ενός κράτους. Εφόσον λοιπόν η έξοδος προς την Αδριατική ήταν αποκλεισμένη, ο πολιτικός ορθολογισμός επέβαλε την ένταξη τμήματος των μακεδονικών περιοχών στο μελλοντικό σερβικό κράτος[2].
Επιστήμονες, πολιτικοί, διανοούμενοι και διπλωμάτες ανέλαβαν να εκλαϊκεύσουν τις σερβικές θέσεις για μια μακεδονική κληρονομιά νοτίως του σερβικού βασιλείου. Τα κριτήρια που χρησιμοποιήθηκαν, σε τίποτε δε διέφεραν από εκείνα που ανέδειξαν άλλοι εθνικισμοί για την ένταξη αλλόγλωσσων ή αλλόθρησκων πληθυσμών στον εθνικό κορμό. Προσαρμόστηκαν, δηλαδή, εις τρόπον ώστε να στηρίξουν το πολιτικό αίτημα της διεύρυνσης εδαφών, μέσω της καλλιέργειας μεσσιανικών παραστάσεων, που στόχευαν στην απελευθέρωση αλύτρωτων αδελφών ως προορισμό της Σερβίας.
1.2. Ο βουλγαρικός μαξιμαλισμός και το ατύχημα του μακεδονικού έθνους
Οι Βούλγαροι με το εθνικό κίνημα γνωστό ως «βουλγαρική αναγέννηση» (μέσα 19ου) ήταν οι πρώτοι που πρότειναν μια σύγχρονη εθνική ιδέα στον σλαβικό πληθυσμό της Μακεδονίας, σε μια εποχή που ο κύριος αντίπαλος ήταν το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο οποίο κυριαρχούσε το ελληνικό στοιχείο. Η βουλγαρική εθνική προσπάθεια ερειδόταν στην έννοια του βουλγαρικού έθνους τμήμα του οποίου ήταν και η Μακεδονία και ο λαός της αυτονοήτως βουλγαρικός στη συντριπτική του πλειοψηφία, εξ ου και η αίσθηση περί υπάρξεως «ηθικού δικαιώματος» επί της Μακεδονίας. Αυτός ο εθνικός ναρκισσισμός, ούτως ειπείν, ήταν που συχνά εμπόδισε τη νηφάλια αξιολόγηση της πολιτικής πραγματικότητας, τις αξιώσεις των άλλων εμπλεκομένων μερών (Ελλάδα-Σερβία) και αυτή την ίδια εντέλει πρόσληψη της βουλγαρικής εκδοχής από τη «μακεδονική» πλευρά (Σκόπια), ως συνώνυμου του σοβινισμού της μεγάλης Βουλγαρίας.
Είναι ο ίδιος ο εθνικιστικός μαξιμαλισμός που συσκότιζε τη διαυγή προσέγγιση της δράσης του VMRO[3], των εσωτερικών αντινομιών της οργάνωσης (σύγκρουση Σεντραλιστών της Θες/νίκης και Βερχοβιστών της Σόφιας) και τη «μακεδονική» αντζέντα του σλαβομακεδονικού σεπαρατισμού, τον οποίο εξέφρασε ο θεωρούμενος ως πατέρας της «Μακεδονίας» Κρστε Μισίρκοφ με αίτημα τη δημιουργία ξεχωριστού σλαβομακεδονικού μιλέτ ήδη από την εξέγερση του Ίλιντεν (1903), οδηγώντας την Βουλγαρία τελικά στην παραίτηση των αξιώσεών της επί της Μακεδονίας και κυρίως στην αναγνώριση μακεδονικού έθνους εκεί που ο πληθυσμός εθεωρείτο ευλόγως βουλγαρικός.
1.3. Το εργαστήριο της «μακεδονικής» εθνογένεσης.
Ειδικά μετά την ήττα του «άξονα» και κατ’ επέκταση της Βουλγαρίας, η πρωτοβουλία κινήσεων περνά στο Κομουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας (ΚΚΓ), του οποίου ο ηγέτης Jozip Broz Tito αναδεικνύεται σε αδιαφιλονίκητο ηγέτη του κομμουνιστικού κινήματος της βαλκανικής. Η διακηρυγμένη πρόθεσή του, ήδη από την «κατοχή», να αναγνωρίσει το νότιο μέρος της Γιουγκοσλαβίας ως αυτόνομη λαϊκή δημοκρατία, με την επωνυμία «Μακεδονία» με διακριτή «μακεδονική εθνότητα» και με προσωνυμία του λαού «Μακεδόνες», τον έφεραν αντιμέτωπο με τα φασιστικά βουλγαρικά στρατεύματα, η νίκη επί των οποίων, ενίσχυσε το στρατιωτικό του προφίλ και κυρίως την πολιτική του που εκφράστηκε στο σύνθημα «η Μακεδονία στους Μακεδόνες».
Ο πραγματικός στόχος του Τίτο στη Μακεδονία ήταν ο αντιπερισπασμός στη φασιστική πολιτική βουλγαροποίησης της επίδικης περιοχής. Μάλιστα η συγκυρία υπήρξε ευνοϊκή στον βαθμό που οι φρικαλεότητες των βουλγαρικών στρατευμάτων λειτούργησαν ως καταλύτης στην προϊούσα εθνογένεση, η οποία ήδη με τη διακήρυξη της κομιντέρν το 1934 και τις εθνικοπολιτικές αποκρυσταλλώσεις του μεσοπολέμου είχε αρχίσει να διαμορφώνει το εθνικό όραμα/μύθο. Τον Οκτώβρη του 1943 το Γενικό Επιτελείο των Παρτιζάνων εκδίδει μανιφέστο σύμφωνα με το οποίο ο «μακεδονικός» λαός είχε πλέον όλα τα αναγκαία στοιχεία για να αποκτήσει την ελευθερία του, ισότιμα με τους άλλους λαούς της Γιουγκοσλαβίας[4]. Με τον τρόπο αυτό σε μια στιγμή ψυχολογικής φόρτισης των κατοίκων ρίχτηκε ο σπόρος μιας τεχνητής προσπάθειας εθνογένεσης η οποία θα εμπεριείχε όλα τα μεταφυσικά, ταυτοτικά στοιχεία τέτοιων μορφωμάτων. Από τη μια θα απέτρεπε την όποια μελλοντική απορρόφηση από τις όμορες μεγαλύτερες και ισχυρότερες σλαβικές ομάδες και από την άλλη θα μπορούσε να γίνει η αιχμή αλυτρωτισμών στις άλλες «Μακεδονίες» του Πιρίν και του Αιγαίου.
Ένα μήνα αργότερα στο Jajce η Σύνοδος του αντιφασιστικού Συμβουλίου Εθνικής Απελευθέρωσης αποφάσισε την οργάνωση της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας με έξι ομόσπονδα κράτη, ένα εκ των οποίων ήταν και η Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας (1944) η οποία θα υπαγόταν στην κεντρική κυβέρνηση του Βελιγραδίου, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα την ύπαρξη ιδιαίτερου μακεδονικού έθνους.
Έπρεπε λοιπόν να πεισθούν οι κάτοικοι ότι ήσαν Μακεδόνες και τούτο, με ένα συντονισμένο σχέδιο το οποίο θα προέβλεπε, ex nihilo, εθνική αφήγηση υπό την αιγίδα των ΚΚΓ και ΚΚΜ.
2. Το εκκλησιαστικό ζήτημα
Στο πλαίσιο της γενικότερης προσπάθειας για τη διαμόρφωση μιας τοπικής εθνικής φυσιογνωμίας ο Τίτο ενέπλεξε την τοπική Εκκλησία υποκινώντας την αυτονόμησή της από το σερβικό Πατριαρχείο, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό ώστε ολόκληρη η πορεία
διεκδίκησης του αυτοκεφάλου να μπορεί να αναγνωστεί ως η ιστορία μιας ετεροβαρούς συμπλοκής/συνωμοσίας κράτους και τοπικής Εκκλησίας.
Από το 1941 κιόλας οι Βούλγαροι είχαν καταλάβει τη νότια Γιουκοσλαβία και αντικαταστήσει τους Μητροπολίτες Σκοπίων, Ζλέτοβου-Στρώμνιτσας και Αχρίδος-Μοναστηρίου με Βούλγαρους εξαρχικούς με τη συνδρομή μερίδας αυτοχθόνων ιερέων. Μετά την απελευθέρωση το ΚΚΓ δείχνοντας εντυπωσιακή «ευελιξία»[5], στα όρια της πολιτικής «σπέκουλας», ευλόγησε τα τετελεσμένα της φασιστικής κατοχής, αναβαθμίζοντας τους «απείθαρχους» ιερείς στο κληρικο-κρατικό υβρίδιο το οποίο ονομάστηκε «Επιτροπή Πρωτοβουλίας για την Οργάνωση Ορθοδόξου Εκκλησίας Μακεδονίας» και υποκατέστησε de facto ολόκληρο το εύρος των κανονικών αρμοδιοτήτων του σερβικού Πατριαρχείου. Το 1945 η επιτροπή αυτή με την υποστήριξη του καθεστώτος[6] συνεκάλεσε στα Σκόπια την πρώτη κληρικολαϊκή «Μακεδονική» συνέλευση η οποία αποφάσισε το πρώτο εκκλησιαστικό μανιφέστο επτά σημείων, με βασικότερο εκείνο το οποίο αποφασίζει την ανεξάρτητη – αυτοκέφαλη «Μακεδονική» Εκκλησία, εδρασμένη στη φόρμουλα της αναβιούμενης Αρχιεπισκοπής Αχρίδος. Έκτοτε ολόκληρη η πορεία αυτονόμησής της, μέχρι την πλήρη απόσχιση το 1967 με την κήρυξη του αυτοκεφάλου, αρθρώνεται πάνω στη διελκυστίνδα Πατριαρχείου, από τη μια, και Ομοσπονδιακής Επιτροπής Θρησκευτικών Θεμάτων (ΟΕΘΘ)[7], εκφραστή της κρατικής βούλησης για τη δημιουργία «μακεδονικού» κράτους και της κυβέρνησης της ΛΔ Μακεδονίας, από την άλλη, από την κολισεφσκική περίοδο μέχρι και σήμερα κατά έναν τρόπο.
3. Το «υποσύστημα Γερμανού – Δοσίθεου. Από την αυτονομία στη «σχάση»
Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Πατριάρχη Σερβίας Βικέντιου μόλις 25 μέρες από την αρνητική απάντηση της Συνόδου της σερβικής ιεραρχίας στην επιστολή του εκκλησιαστικού δικαστηρίου των Σκοπίων περί της χειροτονίας Επισκόπων, έμελε στον νεοεκλεγέντα Πατριάρχη Σερβίας, Επίσκοπο Ζίτσης, Γερμανό να είναι εκείνος ο οποίος θα διαχειριστεί τις σημαντικότερες πτυχές του ζητήματος. Η νέα φάση ξεκινά στις 29 Σεπτεμβρίου του 1958 με την απροκάλυπτη συγκατάθεση του Δοσίθεου, Βικαρίου του σερβικού Πατριαρχείου να συμμετάσχει στις εργασίες της κληρικολαϊκής συνέλευσης Αχρίδας, σκοπόν έχουσα την επανίδρυση της Αρχεπισκοπής και με την έκφραση ad hoc διαμαρτυρίας του Πατριάρχη, ότι πρόκειται για αντικανονικό σώμα και αντίθετη με τον καταστατικό χάρτη της Εκκλησίας[8]. Παρά τη σθεναρή στάση του Πατριάρχη στις εντονότατες πιέσεις της ΟΕΘΘ τον Οκτώβρη του ιδίου έτους η ως άνω κληρικολαϊκή συνέλευση αποφάσισε: την αυτοανακήρυξή της σε νομοθετικό σώμα, την αναβίωση της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, την ίδρυση τριών Επισκοπών, την εκλογή Μητροπολίτη και δύο Επισκόπων και την ψήφιση καταστατικού της «Μακεδονικής» Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία και θα βρίσκεται σε κανονική σχέση με τη σερβική Εκκλησία μέσω του Πατριάρχη[9].
Όταν μάλιστα τα τετελεσμένα κρίθηκαν στη Σύνοδο της ιεραρχίας και αφού ο Πατριάρχης Γερμανός αντιμετώπισε ένα πλέγμα απειλών και ωμών παρεμβάσεων από την πλευρά της ΟΕΘΘ, ουσιαστικά αποδέχτηκε το καθεστώς ανεξαρτησίας της «μακεδονικής» Εκκλησίας και φυσικά τα αιτήματα του καθεστώτος. Μη μπορώντας να ακυρώσει την «Αχρίδα» και να σύρει τον αυτόκλητο Μητροπολίτη Δοσίθεο ενώπιον του εκκλησιαστικού δικαστηρίου, προσπάθησε να αμβλύνει τις αρνητικές ενέργειες της αντικανονικής πράξης, διασφαλίζοντας, α. ότι η πορεία των πραγμάτων δε θα εξέλθει των κανονικών πλαισίων και βεβαίως και β. την αποτροπή της ολικής ρήξης με κήρυξη αυτοκέφαλου. Όμως τα δύο λάθη της Συνόδου: η αναγνώριση του Δοσίθεου ως Μητροπολίτη υπό τον τίτλο του προκαθημένου Αυτόνομης Εκκλησίας και της εκλογής του Κλήμεντος Τραϊκόβσκι ως Επισκόπου Μοναστηρίου, παρότι δεν πληρούσε τις νόμιμες προϋποθέσεις, έθεσαν τη βάση της ανακήρυξης αυτοκέφαλου την κατάλληλη στιγμή.
Ο Δοσίθεος από την πλευρά του, ενώ διαβεβαίωνε τον Πατριάρχη ότι μπήκαν τα θεμέλια της κανονικής ενότητας των δύο Εκκλησιών εξωθούσε τα πράγματα σε αδιέξοδο με τις αλλεπάλληλες συγκλίσεις κληρικολαϊκών συνελεύσεων και επιστολών προς την Ιερά Σύνοδο, για τροποποιήσεις στον καταστατικό χάρτη της «Μακεδονικής» Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Το Νοέμβριο του 1966 ο Δοσίθεος υποκινούμενος από το γεγονός της ατιμωρησίας και από τη διαρκή υποστήριξη της κρατικής εξουσίας, ζητεί πλέον ανοιχτά καθεστώς αυτοκεφάλου, απειλώντας αυτοανακήρυξη δια κληρικολαϊκής συνέλευσης. Είναι βέβαιο ότι ο Δοσίθεος από τη μια ένιωθε σίγουρος από την υποστήριξη του κομματικού καθεστώτος, ώστε να απειλεί και από την άλλη είχε πλήρη επίγνωση ότι τα αιτήματα της «μακεδονικής» πλευράς δεν ερείδονταν κατά κανένα τρόπο στους εκκλησιαστικούς κανόνες. Εξ ου και η εμμονική όχληση προς την Ιεραρχία της Σερβίας να αναγνωρίσει το «πραξικόπημα» των Σκοπίων.
Από την άλλη η στάση του Γερμανού παρέμενε σταθερή, δεδομένου άλλωστε ότι δεν μπορούσε να αποφασίσει πέραν των κανονικών αρμοδιοτήτων της Ιεράς συνόδου. Η ίδρυση μιας αυτοκέφαλης τοπικής Εκκλησίας, επειδή ακριβώς δεν είναι πολιτικό ή εθνικό ζήτημα, αλλά πρωτίστως κανονικό και διορθόδοξο, ρυθμίζεται από κανονικές διαδικασίες τις οποίες θέτει σε λειτουργία η πρωτόβουλος ενέργεια το Οικουμενικού Πατριαρχείου και μόνο[10].
3.1. Στις 17 Ιουλίου του 1967 στην Αχρίδα η Σύνοδος των τεσσάρων αρχιερέων και η κληρικολαϊκή συνέλευση παραχωρούν στον εαυτό τους το αυτοκέφαλο, με δικαιολογητική βάση: α. ότι η σημερινή «Μακεδονική» Εκκλησία είναι συνέχεια της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, η οποία ήταν αυτοκέφαλη 800 χρόνια και β. ότι η Σ.Δ. Μακεδονίας είναι ομόσπονδο τμήμα του κράτους της Γιουγκοσλαβίας. Η ανακήρυξη
έγινε υπό την αιγίδα του στρατάρχη Τίτο, ο δε Δοσίθεος παρασημοφορήθηκε από τον ίδιο τον Τίτο με το παράσημο της γιουγκοσλαβικής σημαίας.
Ο Γερμανός ακροβατώντας μεταξύ των αφόρητων κρατικών πιέσεων και της εκκλησιαστικής κανονικότητας ενημερώνει τις αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες για το σχίσμα, οι οποίες με τη στήριξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου στη σερβική Εκκλησία, καταδίκασαν την πράξη των Σκοπίων και δι αυτής την Εκκλησία αυτή σε απομόνωση και πνευματικό θάνατο. Δεν μπόρεσε όμως ο Γερανός να υλοποιήσει την απόφαση της Ιεράς Συνόδου (15-9-1967) για τη δικαστική δίωξη των υπευθύνων.
Ο Δοσίθεος συνεχίζει να εξαντλεί όλα τα διαθέσιμα μέσα αιτούμενος στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών να συμπεριλάβει την «Μακεδονική» Εκκλησία ως μέλος του. Το Συμβούλιο απορρίπτει την αίτηση μετά την αρνητική προς τούτο εισήγηση του Γερμανού. Βλέποντας (ο Δοσίθεος) ότι δεν αναγνωρίζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία, κάνοντας πιθανότατα τακτικό ελιγμό και σαφώς για λόγους εκφοβισμού στρέφεται προς το Βατικανό, από το οποίο ζητεί έμμεση πνευματική και εκκλησιαστική αναγνώριση. Η σχέση Δοσίθεου και Βατικανού τερματίζεται το 1987, όταν η Αγία Έδρα στη σφοδρή αντίδραση της Ελληνικής Εκκλησίας στο ζήτημα της έκθεσης των εικόνων ελληνικής και βυζαντινής τέχνης σε αίθουσα του Βατικανού, και μπρός στον κίνδυνο της διακοπής του ενδοχριστιανικού διαλόγου, ξεκαθάρισε με σαφήνεια ότι δεν αναγνωρίζει το αυτοκέφαλο της «Μακεδονικής» Εκκλησίας, μη προτιθέμενη να αναμιχθεί στα εσωτερικά των Ορθόδοξων Εκκλησιών. Το ζήτημα παραμένει και σήμερα σε εκκρεμότητα.
3.2. Θα ήταν αφελές να υποθέσει κανείς ότι η διελκυστίνδα Γερμανού – Δοσίθεου εκφράζει προσωπική αντιπαράθεση, τυπολατρικές εμμονές ή ακόμη και πολιτικές σκοπιμότητες μόνο. Νομίζουμε ότι ή έρις περί του αυτοκεφάλου ερείδεται στον πυρήνα της Ορθόδοξης εκκλησιαστικής παράδοσης και σε αυτή την ίδια τη δογματική της ουσία. Και οι δύο (Ιεράρχες) επιβεβαιώνουν τη μείζονα σημασία του ιδίου κριτηρίου, αλλά με τρόπο αντεστραμμένο. Πρόκειται για δυο διαφορετικές αναγνώσεις της αρχής, «τα εκκλησιαστικά είωθε συμμεταβάλλεσθαι της πολιτικής» και του 34ου Αποστολικού κανόνα, «τους επισκόπους εκάστου έθνους ειδέναι χρη τον εν αυτοίς πρώτον, και ηγείσθαι αυτόν ως κεφαλήν». Με άλλες λέξεις η ίδρυση της αυτοκέφαλης «Μακεδονικής» Εκκλησίας προτάσσοντας φυλετική αξίωση επί της ουσίας, ακυρώνει ολόκληρο το εκκλησιαστικό – κανονικό υπόβαθρο πραγματικών εκκλησιαστικών αναγκών.
4. Το κανονικό καθεστώς των Μητροπόλεων της βορείου Μακεδονίας
Ακόμη πιο πέρα, η ενέργεια των Σκοπίων αμφισβητεί τη θεμελιώδη κανονική αρχή επί της οποίας το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξασφάλισε τη νομοκανονική υπόσταση των Μητροπόλεων του Μακεδονικού χώρου μετά την απελευθέρωση από τους Οθωμανούς.
Από τις Μητροπόλεις αυτές οι μεν της ελληνικής Μακεδονίας ανεξαρτητοποιήθηκαν το 1928 με την Πατριαρχική Συνοδική πράξη «περί της διοικήσεως των Ιερών Μητροπόλεων των νέων χωρών». Η χειραφέτηση αυτή ενεδύθη ένα ιδιόμορφο νομοκανονικό καθεστώς σύμφωνα με το οποίο οι Μητροπόλεις αυτές εξακολουθούν να ανήκουν οργανικά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, διοικούνται όμως από την Εκκλησία της Ελλάδος κατά τρόπο «επιτροπικό». Οι δε λοιπές Μητροπόλεις οι οποίες ενσωματώθηκαν στο ενωμένο
βασίλειο Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων χωρίστηκαν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο επίσης δια της κανονικής οδού και υπήχθησαν στη δικαιοδοσία της
Σερβικής Εκκλησίας το 1919 τη αιτήσει κανονικώς α. της ανασύστασης του Σερβικού Πατριαρχείου, β. της κανονικής χειραφέτησης όλων των Μητροπόλεων του βασιλείου, οι οποίες βρίσκονταν υπό τη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου. Η απόφαση εκδόθηκε με τον Πατριαρχικό Συνοδικό Τόμο του 1922 από τον Πατριάρχη Μελέτιο Δ΄ Μεταξάκη. Η επίσημη τελετή παράδοσης του Τόμου έγινε από αντιπροσωπία του Οικουμενικού Πατριαρχείου με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Γερμανό Καραβαγγέλη στο Βελιγράδι το 1922.
Η νομοκανονική αυτή ρύθμιση έγινε αποδεκτή από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες καθόσον η χειραφέτηση της Σερβικής Εκκλησίας προέκυψε ως αποτέλεσμα των νέων τοπικών και εδαφικών συνθηκών στη Σερβία σύμφωνα με την τάξη και τις αρχές της εκκλησιαστικής διοίκησης/παράδοσης.
Η ρύθμιση αυτή δεν απέτρεψε την αμφισβήτηση από αυτονομιστικούς κύκλους των Σκοπίων, όπως εκτέθηκε. Με άμεση συνέπεια την εμπλοκή της Εκκλησίας των Σκοπίων στις πολιτικές σκοπιμότητες του ΚΚΓ να ιδρύσει ξεχωριστή εθνική ομάδα μέσα στα όρια όμως του γιουγκοσλαβικού κράτους. Υπό την έννοια αυτή ολόκληρη η προσπάθεια εδράστηκε επί εθνοφυλετικού προτάγματος και όχι σε πραγματολογικές εκκλησιαστικές ανάγκες.
4.1. Και ο εθνοφυλετισμός είναι ολωσδιόλου ξένος προς την παράδοση και τη νομοκανονική τάξη και ουσία της Εκκλησίας ως πνευματικής κοινωνίας η οποία προόρισται να συμπεριλάβει όλα τα έθνη στη μία καθολική εν Χριστώ αδελφότητα. Εισήγαγε «το κακόν της εκκλησιαστικής κατατομής, συγχύσεως και διαλύσεως μέχρι και αυτών των κατ’ οίκων εκκλησιών»[11].
Το αυτοκέφαλο είναι νοητό μόνο ως αποτέλεσμα της αρχής «τα εκκλησιαστικά είωθε συμμεταβάλλεσθαι τοις πολιτικοίς» με την έννοια της εδαφικής ολοκλήρωσης εθνοκρατικών οντοτήτων, όπως στις περιπτώσεις Ελλάδας και Σερβίας μετά τους βαλκανικούς. Η ουσιώδης αυτή προϋπόθεση ήταν που οδήγησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο στη χειραφέτηση τους. Αντιθέτως οι διοικητικές και συνταγματικές μεταβολές για λόγους πολιτικών και φυλετικών σκοπιμοτήτων δεν έχουν καμιά αναλογία με την παραπάνω αρχή. Επομένως, καταπίπτει το επιχείρημα των Σκοπίων ότι το αυτοκέφαλο μπορεί να θεμελιωθεί σε ομόσπονδο τμήμα κράτους περιορισμένης δικαιοδοσίας, πολύ περισσότερο που το Σερβικό Πατριαρχείο αντικανονικώς παρέσχε το 1959 επισήμως ανεξαρτησία στις Μητροπόλεις Β. Μακε δονίας και Σκοπίων.
Η ενέργεια λοιπόν των εκπροσώπων της «Μακεδονικής» Εκκλησίας εξ επόψεως κανονικού και θετικού δικαίου αντικανονικά επανεισάγει, κατά το προηγούμενο της βουλγαρικής εξαρχίας, στην Ορθόδοξη Εκκλησία την αίρεση του εθνοφυλετισμού, ο οποίος έχει καταδικασθεί ως αίρεση από την τοπική σύνοδο της Κωνσταντινούπολης το 1872 [12]. Και βεβαίως ελέγχεται ως ιστορικώς ανακριβής ο συσχετισμός του αυτοκέφαλου με αυτό της Αχρίδας, η οποία ήταν ελληνική, με Έλληνες Μητροπολίτες και Επισκόπους και εθνολογικώς μικτή.
Σημειώσεις
[1] Παρά τις αναθεωρητικές εξελίξεις που καθιέρωσαν τη μεταπτολεμαϊκή χαρτογραφική σχολή εμπεδώθηκε ένα στερεότυπο οπτικοποίησης της γεωγραφικής ενότητας Graecia-Ελλάς με τη Μακεδονία πάντα στη μείζονα περιοχή της. Αντιφάσεις ωστόσο παρατηρούνται στα σημαντικότερα έργα Ελλήνων. Άλλοι συγγραφείς εντάσσουν τη Μακεδονία εντός Ελλάδας: Μελέτιος, Γεωγραφία παλαιά και νέα, Φατζέας, Γεώργιος, Γραμματική Γεωγραφία, Πύρος, Διονύσιος, Γεωγραφία μεθοδική απάσης της οικουμένης, Θεοτόκης, Νικηφόρος, Στοιχεία Γεωγραφίας, το ίδιο στα έργα τους οι Κούμας και Κοραής, ενώ άλλοι τη θέτουν εκτός: Γάσπαρις, Σχολαστική Γεωγραφία, Παπαδόπουλος, Νικόλαος, Εμπορική εγκυκλοπαίδεια, Θεοτόκης κ.λπ., βλ. Γούναρης Κ. Βασίλης, Η Μακεδονία των Ελλήνων και Άγγελος Λιβιεράτος, «Η χαρτογραφική ταξιθέτηση του τοπωνυμίου Μακεδονία», στον τ. του Ιδρύματος Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα, Μακεδονικές ταυτότητες στο χρόνο (Αθήνα 2008).
[2] Κωνσταντίνος Κατσάνος, «Η Μακεδονία των Σέρβων 1870-194», στον τ. Ιδρύματος Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα, Μακεδονικές ταυτότητες στο χρόνο. Διεπιστημονικές προσεγγίσεις (Αθήνα 2008), σ. 220
[3] Η Εσωτερική Μακεδονική-Αδριανουπολίτικη Επαναστατική Οργάνωση VMRO ιδρύθηκε το 1893 στη Θεσσαλονίκη από μια ομάδα νεαρών επαναστατών από τη Μακεδονία. Η αριστερή πτέρυγα της οργάνωσης θεωρείται ότι υποστήριζε τη δημιουργία αυτόνομου μακεδονικού κράτους, πράγμα που εκδηλώθηκε φανερά μετά την αποτυχημένη εξέγερση του Ίλιντεν (βλ. Κων/νος Κατσάνος, ο.π, σ. 245). Η οργάνωση ήταν οργανωμένη σε ομάδες ενόπλων (Τσέτες), αποτελούμενες από 10-15 μέλη Τσέτνικς ή Κομίτας. (πρβλ. Gerolymatos,Andre, Συγκρούσεις στα Βαλκάνια (Αθήνα 2008)
[4] Ιωάννης Ταρνανίδης, Στα Βόρεια της Μακεδονίας (Θεσσαλονίκη 1992), σ. 100
[5] Το Κομμουνιστικού Κόμματος Βουλγαρίας έδειξε την ίδια «ευελιξία», όπως δείχνει το σύμφωνο Τίτο-Δημητρόφ στην αναγνώριση μακεδονικής εθνότητας (βλ. Vemund Aarbakke, «Η θέση της Μακεδονίας στη σύγχρονη βουλγαρική ιστορία», στο Μακεδονικές ταυτότητες στο χρόνο, ο. π., σ. 255. Την ίδια σκοπιμότητα επέδειξαν και οι Έλληνες στο σύμφωνο Πολίτη-Καλφώφ στο οποίο αναγνωριζόταν βουλγαρικότητα της Μακεδονίας και στην αναγνώριση μακεδονικής εθνότητας από το ΚΚΕ το 1924 και 1947. (πρβλ. επίσης Σταύρος Λυγερός, Εν ονόματι της Μακεδονίας (Αθήνα 2008), σ. 29
[6] Γεώργιος Νεκτάριος Λόης, Ο Πατριάρχης των Σέρβων Γερμανός, Βίο – Δράση 1959-1990 (Θεσσαλονίκη 2007), σ. 356
[7] Αυτόθι 363
[8] Οι αποφάσεις προσκρούουν στους κανόνες 31ο, 34ο, 39, των Αγίων Αποστόλων, στους 18ο και 30ου της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου και στον 31ο και 17ος της εν Τρούλω Πενθέκτης, στον 15ο της Α΄ Οικουμενικής και στον 16οτης Συνόδου Αντιοχείας . (βλ. Γ. Ν. Λόη, ο.π., σ. 376
[9] Σε επιστολή του προς τον Επίσκοπο Αμερικής εκθέτει με σαφήνεια τη στάση του λέγοντας ότι: «Οι αποφάσεις που λήφθηκαν στην Αχρίδα μας έθεσαν ενώπιον διλήμματος ή να εφαρμόσουμε τα αυστηρά κανονικά μέτρα και να εμβαθύνουμε την ανοιχτή αυτή διαμάχη μέχρι τη οριστική ρήξη ή να αποδεχθούμε την αρχή της εκκλησιαστικής οικονομίας και να περισώσουμε ό,τι μπορεί να περισωθεί» (D. Slijepcevic: Istorija s.p.c, στο Γεώργιος Νεκτάριος Λόης, ο.π., σ. 382)
[10] Αυτόθι, σ. 400
[11] Γ. Ν. Λόη ο.π., σ. 427
[12] Αθανάσιος Αγγελόπουλος, «Το εκκλησιαστικό καθεστώς των Μητροπόλεων της βορείου Μακεδονίας από του 1913 μέχρι σήμερον», Μακεδονικά, 15 (Θεσσαλονίκη 1975), σ. 37, πρβλ. επίσης Ν. Ντάλντας, Ορθόδοξη Διασπορά στη Δύση (Πάτρα 2001), σ. 25-31, επίσης Γ.Ν.Λόη, «Ο αντίκτυπος της ιδρύσεως της Βουλγαρικής Εξαρχίας (1870) στο πριγκιπάτο της Σερβίας», περ. Εκκλησιολόγος, τευχ. Οκτ.- Νοεμ., σ. 10.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)