σκάνδαλα συμπίπτειν ανάγκης ούσης !

Ανατρέχοντες στο σοβαρόν πόνημα του Νικολάου Καβάσιλα με τίτλο η Θεομήτωρ ,γίνεται ευτενής ανάλυση στο ζήτημα των συμφορών και σκανδάλων που μαστίζουν επί πολλούς αιώνας και δυστυχώς μαστίζουν και σήμερα την Καθολική Εκκλησία και εννοούμε την Νέα Καθολική Εκκλησία. Προσπαθίσαμε να κάνουμε διάφορες προσεγγίσεις στο ζήτημα αυτό μα λογική δεν υπάρχει. Ετσι κατάντησε το ζήτημα αυτό να γίνεται αντικείμενο μιας εμπειρεστατωμένης μελέτης από πολλούς του θεολογικού κοινωνικού και ψυχολογικού χώρου.Οι ιστορικοί ,ματαιοπονούν να διατυπώσουν μια άποψη ένα δεδόμενο γιατί μια πράξη αναιρεί την προηγούμενη ο.κ.ε Γιατί όμως ακριβώς οι συμφορές και τα σκάνδαλα συμβαίνουν κατ΄ανάγκη στην εκκλησιαστική ζωή?Ο Κύριος σαφώς δηλώνει : " αλλοίμονο σε εκείνον που τα προξενεί ".Αλλοίμονο,ακόμη και στους Ηγέτες ,και τους πρίγκηπες της Ν.Κ.Ε που σκανδαλίζουν με τις ζωές και τα έργα τους.τελειωμό δεν έχουν οι διαστροφές και τα σκάνδαλα συγκάλυψης αυτών.Βοά η Γερμανία με τους ανίερους Επισκόπους της παιδεραστίας ,με τις ανώμαλες καλόγριες της Ιρλανδίας που βασάνιζαν τα παιδάκια σε άσυλά τους,σε παπάδες που κακοποιούσαν παιδάκια στη Γαλλία,και βρήκαν αποδοχή σε διάφορες άλλες Επισκοπές.Οι λαοί έχουν φθάσει στα όρια τους.Ποιός λογικός γονέας θα εμπιστευόταν έναν από αυτούς σε μιά ενορία,σε κατηχητικό σχολείο της Κυριακής ,σε μια ομάδα ,ακόμη και σε διακοπές .Κανένας .βαρύ το πλήγμα στα σπλάχνα της Εκκλησίας .Από την άλλη μεριά άνθρωποι συνετοί τίμιοι που βοηθούν τον συνάνθρωπό τους είναι άρριστοι ,και λαμβάνουν ευλογίες .και τούτοι υπερέχουν και από τους νομοθέτες και στρατηγούς και ιερείς και Επισκόπους,αρχηγούς του λαού και της Εκκλησίας αναφέρει ο Ν.Καβάσιλας .Γνωστό είναι το αξίωμα της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας και της Ιεραποστολής αυτής,ένθα λέγει :" ο΄τι είναι αδύνατον να κάμη κανείς καλόν αν είναι κακός " κάτι ανάλογον στην Ματθ. 7:16 . βεβαίως είναι άξια ιδιαίτερης προσοχής τα τέσσερα κεντρικά στοιχεία της καβασιλιανής σωτηριολογίας που βεβαίως είναι βασικά σημεία κάθε ορθοδόξου σωτηριολογίας ,αλλά έχει μεγάλη έμφαση στην Καθολίκή Πίστη: ήτοι η κατάργηση της "τυραννίδος των δαιμόνων ",η νίκη επί του θανάτου,η ¨αγγελική διάιτα ¨,η πνευματική ζωή ,η ¨σύνοδή ουρανού και γής.. Στο σημείο αυτό και με την ιδίαν έννοιαν ο Ν.Καβάσιλας αποκαλεί στην " Εν Χριστώ Ζωή "," ανάκρασιν " του κτιστού με το Ακτιστο ( ιδ.Προλεγόμενα σελ.36 κ.ε). Και επι του προκειμένου δε λέγει : "Δήλον γάρ τοίς μεν πονηροίς θυμόν και οργήν και θλίψιν,ά παθείν αυτούς εικός ήν,δι΄αγγέλων έπεμψε πονηρών τα αγαθά δέ δια των αγαθών έδωκε ."( Εις Γεννησιν σελ 46 ).Και δυστυχώς οι αθλιοι και οι πονηροί υφίστανται και αποτελούν διεστραμένες ομάδες ,υπό του πονηρού διαβόλου εμφορούμενες και δράτουσες βδελγύματα και άλλα. Και όμως ουδέν συζητείται,ουδέν αποφασίζηται,για να δώσει λύση και αποτροπή εκ των απρεπειών αυτών.Δηλώνονται διάφορα πομφώδεις λόγοι θεολογικές αναλύσεις ,ψήγματα φιλοσοφίας κοσμούν αυτούς που υπόβαθρον έχουν την ακολασίαν και την ψυχικήν θνητότητα .Καί θα έπρεπε να πράξει τί επ΄αυτού αιώνας μέχρι σήμερα. " Εδει γάρ πάντων της περί ημάς προνοίας τω Υιώ κοινωνήσαι " ( Ν.Καβάσιλα Είς την κοίμησιν σελ 212:12 ).και τούτο αμαυρώνεται εκ των βδερυδών και ανόμων πράξεων και δή εκ κληρικών. Μια ολάκαιρη Εκκλησιαστική ζωή με προκλήσεις ,θανάτους βασανισμούς από μια Εκκλησία κατάμαυρου ιστορικού.Το αίμα των αθώων προσελυτισθάντων από τους π.Ιησουϊτες Γκουαρανί της Ν.Αμερικής με την ανοχή και προτροπή της Καθολικής Εκκλησίας ,οι σφαγές των καθαρών στην Ν.Δ Γαλλία-Οξυτανία,ώς και η φρικτή νύκτα του Αγίου Βαρθολομαίου λίγα είναι εκ των εγκλημάτων της .Είναι Αγιοι Πατέρες ασυμβίβαστον το φονικόν όπλον με τον Σταυρό της Σωτηρίας ,είναι ασύμβατη η δαιμονική συμπεριφορά των Ιερο-εξεταστών του φρικτού Μεσαίωνα που στιγμάτισαν αυτήν την Εκκλησία της Ρώμης.Απαιτούνται μύριες σελίδες για να αναφερθούν και να καταγραφούν άπαντα τα εγκλήματα ,και παραλήψεις αυτής της Εκκλησίας . Πρέπει επιτέλους κάποιος Επίσκοπος Ρώμης να πάρει τα ηνία στα χέρια του ,ούτως ώστε : η φωτιά της Κολάσεως και της απελπισίας που τους κατακέει τώρα και δεν είναι αργά να μεταβληθεί σε Φώς Αιώνιας ζωής. Ο Αγιος Ιωάννης της Κλίμακος γράφει : "αύξησις φόβου,αρχή αγάπης,τέλος αγνείας ,θεολογίας υπόθεσις,...." ( Κλίμαξ Ιωαννου του Σιναϊτου,ενθα ανωτ.Λογος Λ κεφαλ.ιβ¨) Και πρέπει επιτέλους να γνωρίσουν αυτοί,πώς ο δρόμος πρός την βασιλείαν του θεού διέρχεται από μυστηριώδεις οδούς.Η παιδεία του θεού είναι ακατανόητη για την ανθρώπινη λογική και για τα κριτήρια του κόσμου τούτου,αλλά σας δηλώνω πώς είναι η μόνη ασφαλής μέθοδος δια την θεοκοινωνίαν. Η Εκκλησία πρέπει να αγγαλιάζει τον κόσμον επιδιώκουσα μια εκκλησιοποίηση,γιατί ως λέγει και ο Φιλάρετος Μόσχας :δεν έγινε η Εκκλησία για να βοηθείσει και σώσει τον κόσμον,αλλά ο κόσμος δημιουργήθηκε δια να γίνει Εκκλησία ( P.Evdokimov :Φιλάρετος Μόσχας και η Εκκλησιολογία του," εις Αγιοι της Ρωσίας ,Αθήναι 1973 σελ 128 Εκδ.Τήνος ). Και τέλος ας δεχθούμε ότι :Το έργο της Εκκλησίας δεν είναι να αντιμάχεται αποσπασματικές θεωρήσεις,αλλά να τις συμπληρώνει και να τις καθαίρει(sic!) ,φωτίζοντας την οδό πρός την καθολικότητα της αληθείας και την πληρότητα της ζωής " ( Βλ.Χ.Γιανναρά Η Νεοελληνική ταυτότητα Αθήνα 1978 σελ 194 κ.έ ). Επιτέλους δεχθείτε άρχοντες της Καθολικής Εκκλησίας : " Ποτήριον σωτηρίου λήψομαι "( ψαλμ 115,4 ) και βεβαίως,το Ποτήριο γίνεται αποδεκτό όταν ο χριστιανός φέρει τις επίγειες θλίψεις του με το πνεύμα της ταπείνωσης,όλα αυτά που έμαθε από το Ευαγγέλιό Του. Διότι απομάκρυνση από τον Θεό είναι αιώνιο βασανιστήριο στον άδη αιώνια επαφή με τον διάβολο και τους διαβολικούς ανθρώπους που αναφέρονται στην μαύρη κατάμαυρη Ιστορία της Καθολικής Εκκλησίας,με τις φλόγες,το δριμύ ψύχος,το σκοτάδι της γέενεας και αυτό δεν είναι άλλο από την περιγραφομένη θλίψη. Αποδεχθείτε ότι η Εκκλησία που είναι Σώμα και δή ένδοξο του Χριστού είναι πάντοτε Εσταυρωμένη,αρκεί να είναι Εκκλησία του Χριστού,να έχει ζωή "Σταυροαναστάσιμη " βιωμένη μέσα στην βροντερή σιωπή με φωνή του Εσταυρωμένου και μόνο Σήμερα δυστυχώς όλα τα λόγια και οι παρεναίσεις δεν έπιασαν τόπο.Η Εκκλησία βαδίζει στην απώλεια ,την αίρεση και την εκτροπή.Χρειάζεται ένα θαύμα.Και σε αυτό το θαύμα ελπίζομεν προσευχόμενοι,.... +Γεώργιος Παπαθανασίου Αρχιεπίσκοπος